به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ همه چیز از زمانی شروع شد که کارت ورود به جلسه آزمون دکتری سال 99 منتشر شد و محل آزمون خود را مشاهده کردم. یک دانشگاه بزرگ در یکی از غربی ترین نقاط تهران که مسیرهای دسترسی متعددی دارد و حدس زدم که از نظر ترافیکی و رعایت فاصله اجتماعی اتفاقی رخ نخواهد داد. حدسم درست بود. برگزاری آزمون پرمخاطب ترین رشته در مقطع دکتری در یکی از بزرگ ترین دانشگاه های تهران از نظر وسعت خیال داوطلبان را راحت کرده بود.
همه خطر کرونا را جدی گرفته بودند
به محل آزمون که رسیدم نیروهای راهنمایی و رانندگی از چند صد متر جلوتر در محل مستقر بودند تا داوطلبانی را که با خودرو و یا به وسیله تاکسی به محل آمده بودند را راهنمایی کنند. محل پارک خودرو بسیار زیاد بود و از این حیث هیچ مشکلی به وجود نیامد و حتی چند نفری از پرسنل دانشگاه مراقب خودروهای پارک شده بودند و از همیشه نیز با حوصله تر و با دقت بیشتری به وظیفه خود عمل می کردند گویا همه خطر کرونا را جدی گرفته بودند.
آزمایشگاهی به وسعت یک آزمون سراسری
از همان ابتدا به نظر می رسید وارد یک آزمایشگاه شده ام. چندین نفر در مقابل باجه های تحویل موبایل قرار داشتند و با فاصله تلفن های همراه داوطلبین را تحویل می گرفتند و با قراردادن آن ها در پک های بهداشتی در جایگاه جداگانه قرار می دادند. همه مسئولین برگزار کننده با تجهیزات کامل در محل مستقر بودند و در نخستین ورودی با رعایت فاصله اجتماعی کامل مدارک شناسایی کنترل شد و در ورودی دوم بدون هیچگونه تماس فیزیکی و با استفاده از ابزار الکترونیکی داوطلبین مورد بازرسی بدنی قرار گرفتند و در سومین ورودی از داوطلبین با استفاده از خوراکی های بهداشتی و ضدعفونی شده پذیرایی شد و به علت وسعت زیاد دانشگاه در هیچکدام از این ورودی ها تجمعی رخ نداد.
جداسازی افراد مبتلا به کرونا
برای رعایت فاصله اجتماعی، آزمون در چندین ساختمان مجزا برگزار شد و صندلی ها بر خلاف سال های قبل کاملا تمیز بود و مشخص بود اعمال بهداشتی بر روی آن ها انجام شده است اما باز هم داوطلبانی بودند که با آوردن مواد بهداشتی بار دیگر صندلی ها را ضد عفونی کردند. در طول مسیر هر چقدر به اطرافم نگاه می کردم تا فردی با علائم مشکوک را مشاهده کنم، هیچکسی را ندیدم و خیالم راحت شد که افراد مشکوک و یا مبتلا به کرونا در محلی دیگر در آزمون شرکت می کنند، این نگاه های کنجکاوانه و پر از ابهام تا زمان شروع آزمون همچنان ادامه داشت.
فاصله اجتماعی رعایت شده بود
وارد کلاس که شدم فاصله صندلی های بیشتر از سال های قبل بود و از همان ابتدا مسئولین برگزاری تاکید کردند که داوطلبین دستکش ها و ماسک خود را با اندکی تحمل در تمام طول آزمون مورد استفاده قرار دهند. گویا همه داوطلبین می خواهند تجربه جدیدی داشته باشند و با چهره هایی پر از استرس در محل حاضر شده بودند. اضطرابی که با برداشته شدن نخستین گام فروکش کرد. دیگر خبری از توزیع آب در میانه کنکور با لیوان نبود و دیگر خبری از رد و بدل شدن پاک کن و مداد تراش و یا حتی مداد نبود و همگی با لوازم کامل در محل کنکور حاضر شدند و حتی همچون سال های گذشته اجباری برای حضور داوطلبین به صورت کامل در جلسه نبود و پس از گذشت حدود 90 دقیقه به داوطلبین اجازه خروج داده شد.
تلاش تا آخرین لحظه
در همه آزمون ها دقایق پایانی همیشه آشفته ترین لحظات بود اما امسال علاوه بر رعایت نظم تا آخرین دقیقه، داوطلبین نیز تلاش کردند تا به همه سوالات پاسخ دهند و دوشادوش آن ها پرسنل دانشگاه نیز تا زمان خروج آخرین نفر از دانشگاه ایستاده بر تمامی امور نظارت می کردند و به خدمات رسانی مشغول بودند. از دانشگاه که خارج شدیم داوطلبین همگی احساس فاتح یک جنگ بزرگ را داشتند. هنوز هیچکس از نتیجه آزمون خود آگاه نبود اما به خوبی می دانستند که در شرایط سخت کرونایی بر این ویروس غلبه کرده اند و در مسیر موفقیت خود در زندگی یک گام مثبت برداشته اند و کرونا را در این مسیر شکست داده اند. بیماری که بارها مانع از برگزاری این آزمون شده بود اما این بار مغلوب مدیریت خوب برگزار کنندگان و اراده راسخ داوطلبین شده بود. دو مقوله ای که امید است در آینده نیز با اتکا به آن ها بتوان اتفاق های مهم کشور را با رعایت فاصله اجتماعی مطلوب و مطمئن برگزار کرد.
//انتهای پیام: 3