تفاوت اصلی در فیلم وسریال مربوط به فیلمنامه و کارگردانی است / تفاوت در بازی‌ها را کارگردان‌ها و نویسنده‌ها رقم می‌زنند

فرید سجادی‌حسینی بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: وقتی یک بازیگر در یک نقش به خوبی ظاهر می‌شود و مورد استقبال مخاطبان قرار می‌گیرد معمولاً در آن نقش و ژانر تثبیت شده و پیشنهادات مشابه به آن نقش به او می‌شود.

سجادی‌حسینی در ادامه گفت: کارگردان‌ها هم در این اتفاق تأثیرگذار هستند. اگر یک بازیگر با یک کارگردان که به مکتب خاصی ارادت دارد کار کند آن بازیگر به همان روش فعالیت خود را ادامه می‌دهد و در آن چارچوب قرار می‌گیرد. من فکر می‌کنم دلیل اصلی تکراری شدن نقش‌ها و بازی‌های بازیگران ما ناشی از همین مسأله است و حتی خود بازیگران نیز از آن استقبال می‌کنند چرا که تصورشان بر این است که در این نقش خوب ظاهر شده و باید آن را ادامه دهند.

او افزود: البته به طور قطع این وضعیت شامل همه بازیگران سینما و تلویزیون ما نمی‌شود. ما بازیگران بسیاری داریم که در هر سه مدیوم سینما، تلویزیون و شبکه نمایش خانگی فعالیت می‌کنند و در نقش‌های متفاوتی ظاهر می‌شوند.

بازیگر فیلم سینمایی «فروشنده» در ادامه اظهار داشت: بیشترین تفاوت در آثار تلویزیون، شبکه نمایش خانگی و سینما مربوط به کارگردانی آثار می‌شود. نوع دکوپاژ و البته روایت قصه در سریال و فیلم تفاوت‌های بسیاری دارد. در سریال قصه در قالبی شبیه به رمان روایت می‌شود که در آن جزئیات مطرح شده و قصه باید به شکلی پیش برود که اگر یک مخاطب در خانه حواسش به سریال نبود اطلاعات چندانی از دست ندهد اما در سینما فرق دارد و مخاطب در سالن سینما همه توجه خود را به فیلم جلب کرده و متمرکزتر است و فیلمساز به نسبت این شرایط قصه‌اش را روایت می‌کند.

این بازیگر تأکید کرد: این تفاوت‌ها در دکوپاژ نیز دیده می‌شود، در سریال‌ها شاید کلوزآپ بیشتری نسبت به سینما ببینیم و در سینما مخاطب که به اثر توجه دارد و متمرکزتر فیلم را دنبال می‌کند در نمای شاکستریم لانگ شات هم می‌تواند جزئیات را ببیند. این تفاوت‌ها قطعاً تفاوت‌های اندکی در بازی نیز به وجود می‌آورد اما به اعتقاد من بیشترین تفاوت مربوط به فیلمنامه و کارگردانی می‌شود.

سجادی‌حسینی در پایان اظهاراتش گفت: در بازیگری تفاوت‌ها را کارگردان‌ها و فیلمنامه‌نویس‌ها رقم می‌زنند. یک بازیگر حرفه‌ای از نگاه و آنالیز کارگردان نقش را می‌بیند و قطعاً کارگردان تأثیرگذار بوده و تفاوت‌ها را رقم می‌زند. ما کارگردان‌های جوان و با استعدادی داریم که ما را نسبت به آینده بسیار امیدوار می‌کند اما بسیاری از کارگردان‌ها شناخت درستی نسبت به مقوله بازیگری ندارند و اصطلاحاً بازیگر خراب کن هستند. بازیگران توانمند و خوبی بوده‌اند که در یک اثر سینمایی یا تلویزیون بسیار ضعیف ظاهر شده و این ضعف ناشی از ضعف کارگردان است. اگر امروز بازی‌ها در آثار نمایشی ما تا حدی یک شکل و تکراری شده می‌تواند یکی از دلایلش همین عدم شناخت مقوله بازیگری توسط کارگردان‌ها باشد که البته تأکید دارم همه کارگردان‌های ما اینگونه نیستند و برخی واقعاً با استعداد هستند و به مقوله بازیگری شناخت کامل دارند.