ساخت دارویی که دیابت را بهتر از انسولین درمان می‌کند

به گزارش برنا؛ این تحقیق توسط متخصصان دانشگاه‌های ناتینگهام و منچستر و کالج امپریال لندن با همکاری Diamond Light Source، مرکز ملی علم سینکروترون (دستگاه تقویت و تسریع ذرات باردار الکترونی) انگلیس انجام‌شده و نتایج آن در نشریه گزارش‌های علمی منتشرشده است. نتایج این تحقیق می‌تواند مزایایی برای بیماران دیابتی در اطمینان از  انسولین بهبودیافته برای درمان دیابت در آینده ایجاد کند.

گلولیسین یک انسولین مصنوعی سریع اثر ترکیبی است که توسط شرکت سن فونی اونتیس (Sanofi-Aventis یک شرکت دارویی چندملیتی فرانسوی) بانام تجاری Apidra تولیدشده است و برای بهبود کنترل قند خون در بزرگسالان و کودکان دیابتی استفاده می‌شود.

در این تحقیق جدید، دانشمندان تصمیم گرفتند تا ساختار دقیق گلولیسین و چگونگی تاثیر فیزیولوژیکی آن را معین کنند. در واقع، این گروه با بررسی ساختار، نقش اساسی که گلولیسین در کنترل دیابت بازی می‌کند را تعیین کرد. این یافته‌ها می‌تواند به‌طور بالقوه منجر به بهبود انسولین مصنوعی برای بیماران، با عوارض جانبی کمتری شود.

دکتر گری آدامز دانشیار و دستیار در زمینه بهداشت دیابت کاربردی در دانشگاه ناتینگهام، انگلستان و محقق اصلی این تحقیق گفت: «برای اولین بار، تحقیقات ما اطلاعات جدید و ساختاری را  ازلحاظ بالینی مرتبط با انسولین مصنوعی، گلولیسین، فراهم ‌کرد که یک درمان مهم برای بیماران مبتلابه دیابت است.»

وی افزود: «این اطلاعات، تجزیه گلولیسین را آشکار می‌کند و می‌تواند تجزیه سریع آن را به  دایمرها (ترکیب دو مولکول همانند) و مونومرها (مولکول ساده‌ای که با مولکول‌های مشابه ترکیب‌شده پلیمر تشکیل می‌دهد) توضیح و درنتیجه عملکرد آن را به‌عنوان انسولین سریع اثر نشان دهد. این اطلاعات جدید ممکن است به درک بهتری از رفتار دارو جنبش‌شناسی (فارماکوکینتیک) و دارو پویا شناسی (فارماکودینامیکی) گلولیسین منجر شود و به‌نوبه خود، در بهبود فرمولاسیون آن موثر  و به کاهش عوارض جانبی این دارو کمک کند. »

جان هلیول، استاد برجسته شیمی گفت: «یافته غیرمنتظره این بود که فرمولاسیون گلولیسین به‌عنوان شبه انسولین بدون عنصر روی، برای عملکرد جذب سریع آن ثابت‌شده است. کریستالوگرافی (مطالعه اشکال و ساختمان و ویژگی‌های بلور) انسولین نشان داده است که روی برای تشکیل هگزامر مهم است. ساختار جدید بلوری گلولیسین نشان داد، روی به همان روشی که در انسولین طبیعی وجود دارد، توسط سه اسیدآمینه هیستیدین محدود می‌شود. این یافته بیانگر این است که رگه‌هایی از یون روی در محلول فرمولاسیون تجاری داروی موجود، وجود دارد. در حال حاضر یک بهینه‌سازی بیشتر برای گلولیسین، حذف نهایی روی است.»

برای انجام تحقیقات، این گروه یک کریستال کامل از گلولیسین را درست کردند. محققان سپس ترکیبی از روش‌ها را برای ارائه بینشی دقیق در مورد ساختار و عملکرد گلولیسین به کاربردند.

دکتر هودایا سلیمان، عضو گروه کالج امپریال و اولین محقق مشترک گفت: «مقایسه اصلی سطح مولکولی بین این ساختار بلوری گلولیسین و ساختارهای قبلی بلور انسولین  یک موقعیت منحصربه‌فرد از اسید گلوتامیک (یک اسیدآمینه) را نشان داد که در سایر آنالوگ‌های سریع اثر وجود ندارد و نه به سمت سطح بیرونی بلکه به سمت داخل نشانه‌گیری دارد. این امر تعاملات با مولکول‌های مجاور را کاهش می‌دهد،  بنابراین اولویت شکل دایمر فعال‌تر برای بیماران افزایش می‌یابد و به متخصصان درک بهتری از رفتار گلولیسین می‌دهد.»