به گزارش برنا، محمدتقی فهیم در میز نقد «شیشلیک» با اشاره به ساخت فیلم «لاتاری» و نقدهایی که در موردآن شده بود، گفت: وقتی این فیلم را دیدم به نقد خودم درباره «لاتاری» برگشتم و خواندم و دیدم که آن زمان هم خوب متوجه کار کارگردان شده بودم و به نظر من «لاتاری» در واقع پله سقوط آقای مهدویان به شمار میآید. تا جایی میتوان یک فیلمساز را تحمل کرد و بگوییم که در حال بروز خودش است. اگر اولین فیلم یک کارگردان خوب باشد، میتوان آن را تصادفی تلقی کرد و اگر دومی و سومی خوب شود، فیلمساز راهش را پیدا کرده اما ما باز هم در فیلم دومی و سومی مهدویان در حال تحمل او بودیم.
فهیم ادامه داد: در سینمایی که من بودم اصلا خندهای نبود. اگر خندهای در کار بود، حداقل میگفتم کارگردان چیزی بلد است! چون خنداندن هنر است ولی همین هم نبود و نه تنها نبود بلکه از این خنثی بودن و شارلاتان بازی، تن آدمها به لرزه میافتاد و افسرده می شدند.
محمدتقی فهیم به فرصت طلبی و افتادن روی ریل سود و پول اشاره کرد و گفت: پله سقوط آقای مهدویان در «لاتاری» است اما من امشب برایش گریه کردم چو ن برای فیلمسازی که کارش تمام شده است و از این به بعد فقط زندگی میکند. فیلم خواهد ساخت تا زندگی کند، مگر اینکه اتفاق دیگری برایش بیفتد. اما چه فیلمی میسازد!؟ اگر سرمایهداری جهان پای برخی فیلمها میایستد چون برای نجات خودش است. بنابراین از جایی برای مهدویان گریهام میگیرد که در دامی افتاده که به نفع جریانی کار میکند که قرار است، از این طریق پول به جیب بزنند و آن وقت، فیلم گرسنگی برای ما میسازد! در حالی که در «واکسی» مسالهاش گرسنگی است. آقای ژوله، کنار کسی افتادی که از فضای مجازی و جوکهای مبتذل و اینستاگرامی، منبعی برای گرسنگی درست میکنی!؟
فهیم همچنی بااشاره به ساخت فیلم هایی با محوریت فقر در جامعه اضافه کرد: فیلم برای گرسنگی را کسی میتواند بسازد که یا گرسنگی کشیده باشد یا به لحاظ تفکر، اهل مطالعه باشد و از طبقه خودش بریده باشد و به نفع اجتماعش همدل شود. بنابراین ما نمیتوانیم در مورد فرمش صحبت کنیم چون فرمی ندارد. در واقع فرم این فیلم به نفع خالی کردن جیب مردم است. وقتی فیلمساز گرسنگی را نمیشناسد، کاراکتر اصلی فیلم شعار میدهد «من شیشلیک نخوردهام!» و بعد سینی پر از خرما را جلوی عکس پدرش میگذارد که قیمتش سه برابر یک سیخ شیشلیک است.