سریال شبکه نمایش خانگی در تلویزیون / پای کرگدن به رسانه ملی باز شد

​به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، مشروح گزارش میز نقد برنامه شب گذشته «هفت» که با حضور مسعود فراستی، شاهین شجری کهن و محمدتقی فهیم برگزار شد به شرح زیر است:

مسعود فراستی: 

من مولف اثر را نمی شناسم فقط می دانم فیلمی به نام گس را ساخته است.

شاهین شجری کهن:

بله! فیلم گس را ساخته است. فیلمی خوش ساخت که جز فیلم های جدی این کارگردان است.این فیلم اکران شد و با نقد های مثبتی هم مواجه شد.

محمدتقی فهیم:

فیلم گس به نوعی فیلم مخاطب خاص است. بر خلاف نظر آقای شجری کهن فیلم به نظرم فیلم قابل توجهی نبود. اما این موضوع مهم است که فیلم مورد توجه منتقدان و بخش خاصی از جامعه سینمایی قرار گرفت و همین موضوع باعث اهمیت این سریال در شبکه نمایش خانگی شد.

مسعود فراستی:

کار با سایر کارهای نمایش خانگی متفاوت است. از کارهایی مانند دل و مانکن جدی تر است اما مشکلات اساسی دارد.

شاهین شجری کهن:

بعضی از سریال های نمایش خانگی در سال های اخیر کاملا سودطلبانه است. کارهایی که منطق ندارد و فقط به سراغ میوه های ممنوع رفته است که تلویزیون امکان نمایش آن وجود ندارد. کارهایی کاملا شیک و سانتی مانتال. اما این سریال سعی کرده است با الهام از الگوهای سریال های روز هالیوودی یک اثر جذاب و اکشن را بسازد. کاری که کاملا متفاوت است. 

محمد تقی فهیم: 

این کار در قیاس با سایر کارهای نمایش خانگی یک گام جلوتر است. اما قصه سریال نقطه ضعف آن است.

داستان سریال لاغر است و استاندارد نیست. در واقع کار بیشتر به اجرا تکیه داده است. مثلا در قسمت اول ما جذب اجرای و افتتاحیه خوب آن می شویم اما در ادامه قصه کم می آورد و پر از حفره است. که این ضعف از فیلمنامه است. ما با یک قصه سست رو به رو هستیم. قصه انسجام نداد و فاقد پژوهش است. کار متکی به ویژگی های جامعه ایرانی هم نیست. شخصیت ها ویژگی های ایرانی ندارند.

شاهین شجری کهن: 

مثلا همین مفهوم مافیا که در سریال مطرح می شود! مافیا در ایران چه جایگاهی دارد. یک چیز در سایه است و دیده هم نمی شود. من بیشتر به اجرا نظر دارم. ظاهرا در مرحله فیلمنامه بیشتر کار را به اجرا وام داده اند و تصور کرده اند در اجرا می توانند آن را آرایش کنند.

مسعود فراستی: 

من نمی دانم این نکته ای که می خواهم بگویم به اجرا مربوط است یا فیلمنامه؟! خودم فکر می کنم به فیلمنامه مربوط است. اشکال از اینجا آغاز می شود که فیلم نامه روش غلطی در بیان مساله پیدا کرده است. مدرن بودن این نیست که خود و مخاطب را اینطور گیج کنیم! می توانیم قصه را از الف تا ی بگوییم! اینکه نمی توانیم این کار را بکنیم ضعف فیلمنامه است. تمام فلاش بک هایی که من دیدم همه غلط هستند. چون از نگاه هیچ کدام از شخصیت ها نیست. حتی یکی از فلاش بک ها که ظاهرا برای یکی از شخصیت هاست، خود شخصیت در آن حضور ندارد. یعنی کارگردان فلاش بک می زند نه محیط و شخصیت. این اشکال از فیلمنامه می آید.

شاهین شجری کهن:

من فکر می کنم در اجرا قطعا خیلی مهم است که کارگردان تسلط به کارگردانی داشته باشد. اما این شاید این تسلط به هیچ کار فیلم نیاید. این همه تراولینگ دوربین و استفاده از هلی شات چه منطقی در روایت دارد؟ ظاهرا این تکنیک ها همه برای جذاب کردن کار است تا کار بالا بیاید. نکته دومی که دارم این است که در کار اکشن باید حتما استوری بورد وجود داشته باشد. که آیا این سکانس اکشن که کارایی در کل اثر دارد. در این سریال نماهای اکشن فقط دارای جذابیت است اما در کلیت معنا نمی دهد. در انتخاب ریتم هم اشتباهاتی وجود دارد.

مسعود فراستی:

اکشن به خصوص برای سریال مثل نون شب واجبه! ما چیزی از اکشن در این کار می کنیم ما قبل اکشن است. کار قهرمان و ضد قهرمان ندارد. کار ضد قهرمان ندارد.

اکشن در تقابل قهرمان و ضد قهرمان می آید. هر چه دو طرف قوی تر باشند اکشن قوی تر است که در این کار وجود ندارد. ولی کار ریتم اکشن دارد که نا به جا است. کار می توانست با یک کار جدی بر روی فیلمنامه جذاب شود. کار حتی اگر کپی خوب بود قابل دفاع می شد اما حتی در کپی هم ناتوان است. از طرفی کار قابل تحسین است که سراغ قصه های دم دستی نرفته اما از همین جا کار جدی می شود و سریال نمی تواند از پس آن بر آید.

محمد تقی فهیم:

این کارگردانی خیلی مهم است. فیلمسازان امروز تمایزی بین کارگردانی و مدیر اجرا قائل نیستند. کارگردانی یک خلاقیت لازم دارد که تکنیک را به فرم برساند. کارگردان ها بیشتر امروز مدیر اجرایی اند. برای همین سطح آثار در کف می ماند.

مسعود فراستی: 

من می خواهم بگویم ما احتیاج به مهندس داریم تا هنرمند. لطف کنید یک تکنسین باشید تا شاید بعدتر هنرمند شوید.