فرهنگ خرید روغن و ماله کشی مدیریتی!

به گزارش خبرگزاری برنا از گرگان:وحید حاج سعیدی،روزنامه نگار: از وزیر صنعت، معدن تجارت و سایر مسئولان اقتصادی مملکت پنهان نیست از شما دوستان جان چه پنهان، این ماجرای صف های روغن که متاسفانه صدای وزیر بهداشت را هم از باب رعایت نشدن فاصله دو متر و بی توجهی به پروتکل های بهداشتی در آورده است تنها مختص ولایت ما نیست. حالا مختصری طویل تر یا کوتاه تر این صفوف به هم فشرده در همه جای کشور دیده می شود و خدا را شکر عدالت در این رویکرد بالسویه توزیع کالاهای اساسی جاری است. چرا که تأثیر نابرابری های اجتماعی و مکانی و عدالت اجتماعی، در کیفیت زندگی، رفاه و خوشبختی افراد امری بدیهی است و دولت با این رویه مرضیه، مانع از نابرابری های اقتصادی در استان های مختلف شده است!

( والا ملت گیر افتادن از دست اینا. فاصله رو تو صف ها رعایت نکنن، وزیر بهداشت ناراحت میشه! از هم فاصله بگیرن پلیس راهور گیر میده که چرا صف ها کیلومتری شده؟! ترافیک میشه. روغن نخرن می ترسن دولت بگه اَ اَ اَ اَ اَ اَ اَ اَ اَ چقدر روغن بیا روغنا رو صادر کنیم عراق! دو تا قوطی بیشتر بخرن متهم به بی فرهنگی می شن! ) 

در جریان هستید که در جلسه روز شنبه ستاد مقابله با کرونای استان گلستان، هادی حق شناس استاندار از رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت استان پرسید مشکل اصلی در توزیع و کمبود روغن خوراکی چیست که حسین طلوعیان در پاسخ تقصیر را به گردن مردم انداخت و گفت: مشکلات به وجود آمده به علت بی‌فرهنگی مردم است! البته در همان جلسه سرهنگ پاسدار سید موسی حسینی، جانشین سپاه نینوای استان واکنش تندی به این سخنان نشان داد و تأکید کرد: مشکل بی‌فرهنگی مردم نیست بلکه مشکل در نحوه مدیریت و توزیع است.

هر چند افاضات مسئولان مختلف در باب تشکیل صفوف به هم فشرده روغن نیاز به آچارکشی و فیلرگیری دارد ولی اخیراً برخی مسئولان که ظاهراً بیشتر از برخی مسئولان دیگر می فهمند قضیه را به سمت و سوی علوم نظری هل دادند و فرهنگ مردم استان را پای مسلخ بردند. البته طلوعیان بلافاصله با رعایت پروتکل های بهداشتی از مواضع شان عقب نشینی کرده و اعلام نمود موضوع بی‌فرهنگی عنوان شده در جلسه ستاد کرونا در واقع اقدامات غیرانسانیِ سودجویان در این شرایط تحریم بوده و فرهنگ و مدنیّت مردم استان گلستان با این تاریخ کهن بر کسی پوشیده نیست.

باز خدا را شکر گرگان یک شهر قدیمی است و با وجود گسترش تکنولوژی و ناپدید شدن بسیاری از حِرف و مشاغل قدیمی نظیر نمد مالی، چینی بند زنی، نعل بندی، حلاجی، دلاکی، باروت کوبی، چلنگری، طباخی، صباغی، علافی، مکاری، کیپانی، زرد چوبه کوبی ، مقنی‌گری، کناسی، طبق‌کشی، توت‌فروشی، چغاله فروشی، بادبادک و فرفره‌سازی، پالوده‌ریزی، ماست بندی، دوغ‌فروشی، گردوی تازه فروشی، آب حوضی و ... اینجا هنوز شغل چلنگری (آهنگری سنتی) در کوچه پس کوچه های درب ‌نو، سرچشمه، نعلبندان، پاسرو رونق دارد و نیاز نیست مسئولان برای خرید ماله در صف بایستند!