به گزارش برنا؛ محبوبه کاظمی که جامعه هنری، او را به عنوان مدیر نگارخانه ترانه باران و بنیانگذار حراج باران میشناسد، با برنده شدن در مزایده صندوق احیا برای مدت معین برای احیا، مرمت و بهرهبرداری از خانه پدری جلال آل احمد انتخاب شد.
کاظمی در این باره گفت: خاستگاه اصلی فعالیتهای من از آغاز با محوریت گردشگری هنری بود و در این سالها تلاش کردم هنرهای ایرانی اسلامی که مهجور واقع شده بودند را در قالبهای متنوع به متن افکار عمومی بازگردانم. با خواندن خبرهایی بسیار تلخ از وضعیت نا به سامان خانه پدری جلال آل احمد، تصمیم گرفتم چنان که طرح و ایدهام مورد توجه مسئولان امر قرار گیرد، این ابنیه با اصالت و شاخص را به همین معنایی که سالهاست در پی اشاعه آن هستم، پیوند زنم و آن را به یک سقف باشکوه و آرامشبخش برای جامعه هنریمان بدل کنم.
او افزود: در حاضر در حال تهیه مقدمات ترمیم اصولی خانه هستم که متاسفانه آسیبهای متعدد دیده است، تیمی از بهترینهای این امر برای مشورت گردهم آمدهاند، بلافاصله پس از سامان یافتن فرایند ترمیم و بهسازی، برای تولید محتوای فاخر در خانه با جامعه فرهنگ و هنر جلسات مشورتی برگزار خواهم کرد.
این هنرمند عنوان کرد: به تازگی وضعیت برخی خانههای تاریخی نگرانیهایی را در میان جامعه برانگیخته است. پیش از هر چیزی اینکه در این روزهای سخت اقتصادی، هنوز مردم و رسانهها دل نگرانیها و دغدغههای فرهنگی دارند مایه خرسندیست و اتفاقا باید این توجه ملی را سرمایه دانست و بر مبنای آن برنامهریزیهای کاربردی داشت.
کاظمی خاطرنشان کرد: ۲ نکته مهم در این موضوع مستتر است، نخست اینکه در حوزه فرهنگ محال است دولت به تنهایی بتواند بار همه مشکلات و نارساییها را به دوش کشد، چاره کار استفاده هوشمندانه از کار آفرینان شیفته فرهنگ است و واگذاری امور اینچنینی به بخش خصوصی. برای نائل آمدن به چنین مقصودی هموار کردن مسیر مشارکت الزامی است، بخش خصوصی برای حضور موثر در شاخههای مختلف فرهنگ از گردشگری گرفته تا هنر نیازی به فرش قرمز ندارد اما باید با تصویب قانونهای تشویقی به این اطمینان خاطر برسد که ثوابش کباب نمیشود.
هنر و محیطهای هنری میتواند درمانگر و انرژیبخش باشد
وی ادامه داد: دوم هر جای دنیا که تشریف ببرید، ابنیه به جای مانده از تاریخ را یک سرمایه سترگ ملی مییابید که از آن بهرهبرداریهای متعدد معنوی و مالی میکنند. از حیث هویت یک ملت، خانههای تاریخی را به مثابه برگهای زرین شناسنامه یک سرزمین تیتر و بولد میکنند و سپس از رهگذر صنعت توریسم از آن ارزش افزوده میسازند که بیگمان در این میان خانههای اندیشمندان، نویسندگان و هنرمندان جایگاهی ویژه دارند، به طبع چهرههای بینالمللی توجهات بیشتری جلب میکنند و چهرههای بومی در رونق افزایی توریسم داخلی تعریف میشود.
مدیر خانه جلال آل احمد بیان کرد: خوشبختانه مدتی ست در ایران نیز این مهم مورد توجه قرار گرفته و با اذعان به کارکرد فرهنگی_ اقتصادی این خانهها حالا دغدغههای مردمی را هم پشت سرش دارد. مردم درک کردهاند اگر در شهر و محلهشان یک بافت کهن مورد توجه توریستها باشد، کمترین فایدهاش رونق افزایی به کسب و کارهای خرد آنهاست و میتواند سفره مردم کشور، شهر و محله را بزرگتر و رنگینتر کند.
او اظهار کرد: در این وانفسهای اقتصادی و زمانهای که کرونا همه را زمینگیر کرده است، هنر و محیطهای هنری میتواند درمانگر و انرژیبخش باشد، فردایی که کرونا به لطف واکسن و رعایت قوانین بهداشتی عقبتر و عقبتر رود، فکر میکنم توجه به این خانههای تاریخی بیشتر و بیشتر شود و به عنوان کانونهای اندیشگی، پیوندهای فرهنگی هنری جامعه را رشد و تعمیق دهد. این خانهها ما را به اصالت و گذشته پرافتخارمان باز میگرداند و باید با تعریف درست کاربری این ابنیه را زنده و جریان ساز کرد.
کاظمی در پایان تاکید کرد: راه برون رفت از مشکل کنونی خانههای تاریخی، دست به دست هم دادن همه دوستداران اهل فرهنگ و هنر است، با کنار نشستن و غر زدن اتفاقی رخ نمیدهد، شرایط خاص هنر امروز ایران نیاز دارد همه انرژیهای مثبت در یک راستا قرار گیرد، این میان تنها انتظار از بخشهای مختلف دولت از وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی تا فرهنگ و ارشاد اسلامی و حتما شهرداریها برای بازگشت آب رفته به جوی حمایت عملی از بخش خصوصی کار آفرین است.