می خواهید پولدار شوید؟ می خواهید معروف شوید؟ می خواهید محبوب شوید؟/دور شغل بازیگری را خط بکشید!

به گزارش برنا، اگر چه شغل بازیگری جزو مشاغل وسوسه کننده و خوش ویترین  روزگار ما است اما فراموش نکنیم آنچه از بیرون به ذهن علاقه مندان این عرصه خطور می کند واقعیت ندارد و بازیگری هنری عجیب و غریب، بگیر و نگیر و جدا از استعداد و توانمندی با فاکتور پررنگ شانس همراه است.

در واقع اگر بازیگری را حرفه ای سخت و مشکل قلمداد کنیم در قدم بعدی باید بدانیم پر ریسک ترین و پر خطر ترین شغلی است که می تواند با یک اشتباه مسیر زندگی افراد را تغییر دهد.

در سال های اخیر خانواده ها به شدت علاقه مند بودند فرزندانشان را به مشاغلی چون بازیگری، خوانندگی و ... تشویق کنند و با شیوه های مختلف تلاش کردند تا مسیری مناسب را برای این هدف برگزینند درحالی که برخی با شیوه های غیر مرسوم و غیر حرفه ای به نا کجا آباد رسیدند.

آموزشگاه های بازیگری در سال های اخیر با شیوه های مختلف توانسته اند این میل و علاقه را پاسخگو باشند اما همه آموزشگاه های فعال در این عرصه موفق و موثر نبودند و بدیهی است که رسیدن به هدف مستلزم این است که ویژگی ها یک آموزشگاه تخصصی بازیگری و توقعی که از آن داریم مد نظر قرار بگیرد با کارشناسان این عرصه گپ و گفتی داشتیم که از نظر می گذرانید.

شکر خدا گودرزی: برخی آموزشگاه‌های بازیگری به دنبال سودجویی هستند/ آموزش به تنهایی معجزه نمی‌کند!

شکرخدا گودرزی بازیگر، مدرس، نویسنده و کارگردان سینما و تلویزیون در مورد استانداردهای آموزشگاه های بازیگری به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر برنا گفت: اولین استاندارد آموزشگاه‌های بازیگری داشتن یک پلاتوی مناسب (محل تمرین) است که هنرجوها بتوانند به درستی در آن تمرین کنند.

او درباره نقش آموزشگاه‌های بازیگری در معرفی بازیگران متبحر و حرفه‌ای گفت: به نظر من یکی از دلایلی که از آموزشگاه‌ها در تربیت بازیگر نتیجه بهتری حاصل می‌شود، علاقه و عشق هنرجو ها به این حوزه  است؛ در واقع این طور نیست که هنرجوها فقط بخواهند یک رشته دانشگاهی را پاس کنند و مدرک بگیرند. البته من فکر می کنم در آموزشگاه‌های بازیگری  ممکن است سودجویی هم باشد اما یکی از پارامتر‌های مراکز آموزشی خوب داشتن اساتید موفق و باتجربه است، در واقع کسانی باید در این آموزشگاه ها کار کنند که بتوانند هنرجو را به خوبی تربیت کنند و توانمندی آن‌ها را به سطح مناسبی برسانند؛ طبیعتاً داشتن محل مناسب برای تمرین و بازی، اساتید خوب ، شرح درس های کارآمد در تئاتر از استانداردهای  مرکز آموزشی خوب و مناسب است.

این بازیگر و مدرس در پاسخ به این پرسش که چند درصد از آموزشگاه‌های بازیگری صرفاً برای درآمدزایی و بیزینس فعالیت می‌کنند، گفت: در واقع اطلاعات آماری ندارم که بخواهم درصدی مطرح کنم اما ممکن است تعداد زیادی از آموزشگاه ها اینگونه باشند به هرحال باید خروجی هر آموزشگاهی را بررسی کرد تا از این طریق متوجه شویم  که چند هنرجو  به شیوه درست تربیت شده اند و در حال حاضر این هنرجوها کجا و مشغول چه کاری هستند. در واقع شاخص و پارامترهایی وجود دارد که می توان قضاوت کرد اما از آنجا که آماری نداریم در حال حاضر نمی شود قضاوت درستی داشت.

شکرخدا گودرزی بازیگر سینما وتلویزیون، مدرس، نویسنده و کارگردان در خصوص اینکه آیا بازیگر  فقط در آموزشگاه ها می تواند به آرزویش برسد یا حتی کتاب خواندن  یا فیلم دیدن  میتواند او را به خواسته اش برساند تصریح کرد: همه این ها در کنار هم کامل کننده هستند در واقع کسی که می خواهد بازیگر شود نمی تواند تنها به آموزش اکتفا کند و از طریق آموزش نیز معجزه ای رخ نمی دهد در این راستا آموزشگاه باید  مسیری را  به علاقه مندان و هنرجویان نشان دهد تا کسی که قصد وارد شدن به حرفه بازیگری را دارد  بتواند این راه را طی کند. در واقع آموزشگاه ها می توانند برای هنرجویان راهگشا باشند تا آن ها مسیر مناسب خود را بیابند.

این بازیگر در پایان گفت: امروزه در دنیا بین آکادمی های خصوصی و بخش دولتی رقابتی برقرار است؛ به نظر من  بخش دولتی(دانشگاه ها) وظایفشان را به خوبی انجام نداده‌اند و قطعا با تعداد  زیادی از دانشجو و هنرجویان بازیگری، آموزشی درست صورت نمی‌گیرد چون نه مکانی برای اجرا و تمرین و نه استاد و ابزاری برای آموزش به اندازه کافی وجود دارد. آموزشگاه ها قواعد خاصی دارند و  با  همین قواعد دست و پا گیر کار استاد را سخت کرده و فرصت یادگیری دقیق و درست را از هنرجویان می گیرند.

8 دختر و 8 پسر برای یک کلاس بازیگری کافی است!

محمد صادقی بازیگر سینما و تلویزیون در خصوص تربیت بازیگر و بروز خلاقیت هنرجوها در کلاس های بازیگری به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر برنا گفت: در هر جای دنیا آموزشگاه هایی وجود دارند که در یک طیف مشخص قرار میگیرند و تعداد اندکی از آن ها کیفیت مناسبی دارند و ما نیز از این معضل و موقعیت چندان مستثنی نیستیم حتی در تهران آموزشگاه های بازیگری زیادی وجود دارد و اقلیت آن ها خوب کار میکنند ولی تعداد قابل توجهی هم صلاحیت تدریس به جوانان را ندارند چون کادر آموزشی متخصص و موثری در این آموزشگاه‌ها کار نمی‌کند.

او افزود: اصولا آموزش، یک کار تخصصی است  و انتقال  دانش در هنر پیچیده و بسیار ظریفی مثل هنر بازیگری نیازمند تجربیات و مهارت های ویژه‌ای است.

صادقی در مورد ویژگی‌های یک آموزشگاه استاندارد بازیگری گفت: اصولا یک کارگاه بازیگری باید 16 بازیگر، 8 آقا و 8 خانم داشته باشد چرا که این تعداد برای تعامل بین هنرجویان و استاد مناسب است و در این شرایط می‌توان نظرات مختلف و قابلیت‌های متفاوتی را در هنرجوها دید. بنابراین 16 هنرجو در یک کارگاه که کلاس‌هایش دو نوبت در هفته به مدت 4 ساعت باشد، کافی است و استادان باید مجرب باشند تا بتوانند خصوصیات افراد را که منحصر به فرد هستند و با دیگری فرق میکنند تشخیص داده و آن ها را تقویت کنند. تنها موضوعی که امروزه در آموزش بازیگری  رایج است این است که ما نیاز به آموزش سیستم داریم، سیستمی که باید به بازیگران آموزش داده شود تا بتوانند توسط آن پاسخ مشکلاتی را که با آن برخورد میکنند را پیدا کنند. ما در بسیاری از کارگاه های بازیگری شاهد آن هستیم که برخی از مدرسین از تجربیات شخصیشان می گویند و مسائل حاشیه ای را دنبال میکنند و این تجربیات ،حاشیه ها و خاطرات، کمک زیادی  به هنرجو ها نمیکند در واقع باید هنرجوهای بازیگری توسط مربی به شکل متمرکز و تخصصی روی یک سیستم کار کنند تا بتوانند به اهدافشان در بازیگری دسترسی داشته باشند.

 این بازیگر در ادامه به این سوال که آیا در شرایط کرونا کلاس های بازیگری تشکیل میشود یا خیر پاسخ داد: بله، کلاس های بازیگری در این روزهای کرونایی فعالیت و تدریس می کنند  اما به شدت محدود هستند. برخی از این موسسات به شدت مراعات میکنند و  سعی می کنند تا جایی که می توانند هنرجوهای کمتری پذیرش کنند حتی در عین فعالیت با فاصله زیادی از هم قرار  می گیرند و نحوه مشارکت و نشستن با حفظ فاصله است. اغلب کلاس ها تهویه دارند و هوا رد و بدل میشود و رعایت این نکات کمک زیادی  برای سلامت افراد است. افرادی که در کلاس ها مشارکت میکنند دقت دارند تا اگر متوجه علائمی  از ویروس کرونا در خود شدند  دیگر مشارکت نکنند تا دیگران صدمه نبینند اما امیدوارم که این شرایط بتواند ایمنی را تا حد لازم ایجاد کند.

حامد نصر آبادیان: 90 درصد آموزشگاه ها بیزینس میکنند / هنرجوهای بازیگری در یک فضای معلق بدون هدف دست و پا می‌زنند

حامد نصر آبادیان بازیگر و مدرس تئاتر در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، درباره  اینکه آموزشگاه های بازیگری باید چه استانداردی داشته باشند گفت: اولین استاندارد آموزشگاه های بازیگری باید درس، آموزش و فضای آموزش باشد و البته  در کنار آن انتخاب مدرس و محصل مناسب است. در مرحله اول بزرگ‌ترین مشکل موسسات بازیگری این است که چارچوب مشخص و منظم بروز شده ای برای آموزش ندارند و در انتها  مدرس آموزش دهنده را رها می کند و هیچ خروجی مناسب برای رسیدن به یک اجرا و یا فیلم مطلوب و مناسب در آموزشگاه های بازیگری دیده نشده است و مورد بعد هم انتخاب نا صحیح و ناکارآمد بعضی از اساتید آموزشگاه های بازیگری است چرا که متاسفانه برخی از آموزشگاه های بازیگری به دنبال جذب هنرجو هستند و در این میان  خود هنر جو هم به دنبال بازیگر است تا معلم بازیگری، و مدام به دنبال بعضی چهره های شاخص در سینما و تلویزیون  برای آموزش بازیگری هستند در انتها وقتی این هنرجو ها آموزش می بینند هیچ خروجی مناسبی در جهت بازی روی صحنه تئاتر یا مقابل دوربین به دست نمی آورند. اگر آموزشگاه ها فیلم های کوتاهی تولید کنند این فیلم ها میتواند برای هنرجو مفید باشد.

او در ادامه درباره توانایی آموزشگاه‌های بازیگری در تربیت بازیگر حرفه‌ای و توانمند گفت: آموزشگاه‌های بازیگری می‌توانند بازیگر حرفه‌ای به دنیای نمایش معرفی کنند، همان طور که خروجی دانشگاه های بازیگری هم میتواند بازیگر قوی و حرفه ای باشد، اما بستگی به نوع آموزش و نوع استعداد خود هنرجو دارد، در واقع موردی که چه عوام و گاهاً چه خواص به صورت اشتباه با آن مواجه میشوند این است که دانشگاه ها و آموزشگاه ها باید دانشجویان و هنرجویان خود را مطرح کنند، این در حالیست که خروجی مطرح شده از فضای آموزش، معرف کارآمد بودن آموزشگاه است.

 این بازیگر نسبت به اینکه چند درصد از آموزشگاه‌ها صرفاً به دنبال درآمدزایی هستند گفت: به جرأت می توان گفت حداقل 90 درصد آموزشگاه ها از طریق آموزش بیزینس میکنند و پول در می آورند. 

 نصرآبادیان در پاسخ به این پرسش که علاقه‌مندان به بازیگری با آموزش در آموزشگاه ها می توانند به آرزویشان برسند یا راه‌‌های دیگری مثل فیلم دیدن و کتاب خواندن نتیجه‌بخش‌تر هستند، گفت: دانشجو و هنرجوی بازیگری در یک فضای معلق بدون هدف دست و پا می زنند و درست و دقیق نمی دانند هدفشان از آمدن به کلاس های بازیگری چیست؛ در واقع برایشان فرقی نمی کند در کجا و در چه فضای آموزشی باشند؛ حال می خواهد این فضا دانشگاه باشد یا مراکز آموزشی، اگر هنرجو بتواند بر اساس هدف خود در مسیر رسیدن به آن تلاش کند به هدف نهایی خواهد رسید دیر یا زود دارد اما سوخت و سوز ندارد اما متاسفانه هنرجویان بازیگری به دلیل اینکه مسئله سیستم ورودی ( آزمون ) در آموزشگاه ها و دانشگاهشان ندارند با مشکل سطح کیفی مواجه می شوند و اگر هم آزمون گرفته شود آنچنان بر اساس توانمندی هایشان نیست و مردود هم نمیشوند. اگر افراد در مسیر هدف قرار بگیرند و بتوانند تلاش کنند و به دانش برسند و با هدایت مدرس خبره به جلو حرکت کنند قطعا به هدفشان می رسند. مهمترین عامل در مسیر آموزش، تلاش خستگی‌ناپذیر در مسیر هدف است.

رضا بهبودی: کار آموزشگاه های استاندارد بازیگری فقط آموزش است!/شهرت عامل دعوت برخی به تدریس بازیگری است!

  رضا بهبودی بازیگر سینما،تاتر،تلویزیون با اشاره به اینکه آموزشگاه های بازیگری چقدر می توانند در تربیت بازیگر و بروز خلاقیت و استعداد موثر باشند به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر  برنا گفت: اگر آموزشگاه های بازیگری  بتوانند استاندارد یا کیفیت قابل قبولی داشته باشند برای هنرجو آموزش موثرتری دارند ولی فقط بستگی به این دارد که کادرآموزشی مجرب با دیدگاه روشن و متفاوتی داشته باشند تا بدانند قرار است روی چه مولفه هایی کار کنند.

در حالیکه  ممکن است بعضی از آموزشگاه ها هدفشان را روی آموزش بازیگر در تاتر و گاهی هم روی بیان و صدای آن ها بگذارند  در واقع  باید یک انسجام بین اساتید متعدد یک مجموعه هنری باشد تا بتوانند با دستاورد ها و منظر های گوناگون و محترم خود هنرجو را از کمترین موقعیت به بهترین جایگاه برسانند.یک مشکل عمده  آموزشگاه های بازیگری این است که بعضی از معلمین ممکن است همدیگر را قبول نداشته باشند یا شاید از دنیاهای متفاوتی بیایند و این مسئله می تواند برای هنرجوها کمی گیج کننده باشد.

رضا بهبودی بازیگر نقش فیلم اکسیدان ادامه داد : موضوع دیگری که باید به آن پرداخت  این است که عمده ی مدرسه های بازیگری در کشور های دیگر به یک حرفه خاص  مثلا تاتر یا بازیگری معروف هستند و هنرجو می تواند آن مکان را بشناسد و  در نهایت بداند قرار است با چه چیزی سرو کار داشته باشد. در واقع ما در بهترین حالت بازیگران و کارگردانانی هستیم که بیشتر به خاطر تجاربی که در این زمینه به دست آوردیم از ما دعوت به عمل می شود تا به هنرجویان آموزش دهیم  ولی در واقع ما عمدتا  به طور تخصصی تحصیل کرده ی این رشته ها  نیستیم و اگر هم در یک مجموعه یکی دو نفر مهارت کافی در این زمینه داشته باشند  مابقی استادان بیشتر به علت تجربه و متاسفانه به علت شهرتی که دارند دعوت و تدریس می کنند.

 کشور های دیگر که خواستار تاتر هستند امر آموزش برایشان یک موضوع آکادمیک و جدی محسوب می شود در واقع در  مدارس یک سری مولفه هایی مشغول به آموزش  هستند و هنر جو می تواند حدس بزند که  کدام مدارس می تواند به او در این زمینه کمک کند. حتی ممکن است این دانشگاه ها خروجی بهتری داشته باشند .برخی هنرجویان به دنبال بازیگری هستند یا حتی  می خواهند بیشتر  در حوزه ی سینما،تصویر،صدا فعالیت کنند اما اصول اولیه ی کار را نمی دانند و از آن طرف هم ممکن است هر کدام از  معلمین از یک دنیای ذهنی متفاوت آمده باشند .با تمام احترامی که قائل هستم اما برخی معلمین این حوزه انسجام زیبا شناختی و منظر مشترک ندارند درواقع بیشتر کلاس های هنری درس را  در 5 یا 6 جلسه تمام می کنند.درصورتی میتوان گفت شرایط مفید است که شرط و شروط های لازم رعایت شود.مشکل دیگر این است که دوره ها کوتاه مدت شده  است و این موضوع می تواند برای موسسه ها و استادان مشکل اقتصادی داشته باشد و طولانی بودن کلاس ها برای هنرجو ها مسائل مالی خیلی زیادی به وجود می آورد. به طور کل زمان کلاس ها کم شده  و هنگامی که هنرجو کلاس آموزشی را تمام می کند احساس می کند هنوز هیچ چیزی نیاموخته و مدام به آموزشگاه ها و موسسات دیگر روی می آورد و به صورت پراکنده هم پول خرج می کند ، هم وقت کافی می گذارد و هم دستاورد مشخصی که می توانست در این بازه ی زمانی به دست بیاورد شاید به دست نیاورد .این مسائل معضلات آموزشگاه ها است و ناصبوری نسل جدید هم این مشکل را مضاعف کرده است.اگر این مسائل حل شود قطعا برای هنر جو ها هم سودی خواهد داشت.

 این بازیگر در خصوص  اینکه آموزشگاه های استاندارد بازیگری وظیفه  اصلی شان چیست ادامه داد : کار استاندارد آموزشگاه های بازیگری فقط آموزش است و باید در مولفه های مختلف استادان مربوطه را گرد هم بیاورد تا آموزش صحیح صورت بگیرد در واقع برخی از موسسات پیشنهاد معرفی آموزشگاه ها را به افراد می دهند و این به نظر راه درستی نمی باشد چون آموزش را تعطیل میکند و هنرجو ها را در  آموزشگاه  در فضای رقابتی قرار می دهند به طور کل رقابت یک امری است که در نهاد آدمی گذاشته شده است و حتی ممکن است مدام به این مسئله فکر میکند که اگر توجهی را جلب کنم یا فلان نمره را بیاورم میتوانم به آن رتبه ای که گفته شد برسم و فکر می کنم آموزشگاه باید برطبق نامی که دارد فقط آموزش درست داشته باشد و متعهد باشد. یک آموزشگاه بازیگری در بهترین حالت می تواند بانک اطلاعاتی داشته باشد تا دستیاران کارگردان ها یا افرادی که دنبال بازیگری هستند به آن مکان رجوع و افراد متخصص را پیدا کنند.

رضا بهبودی در پایان به برپایی و تشکیل کلاس های بازیگری در زمان کرونا پرداخت و بیان کرد: کم و بیش بعضی از آموزشگاه ها فعال و با جمعیت کم تر در حال فعالیت هستند . کلاس ها هربار ضد عفونی می شوند و هنرجو ها با حفظ رعایت پروتکل های بهداشتی در کلاس آموزشی حاضر می شوند درواقع  این مسئله کمی سخت است اما به طور حتم فاصله ها رعایت می شود ولی به هر حال این تصمیم خود شخص است و بعضی ها تصمیم می گیرند با وجود کرونا در کنار دیگر فعالیت ها چند ساعتی را در یک کلاس با جمعیت 10 الی 15 نفر بگذرانند و برخی ها نیز ترجیح می دهند که در این کلاس ها شرکت نکنند.