در حال حاضر دوست ندارم به سمت کارگردانی بروم!

حسن زارعی بازیگر و کارگردان که از کارهای مشهور او می‌توان به فیلم‌های سینمایی «بوی پیراهن یوسف» و فیلمی که خیلی اکرانش نمی گذرد با عنوان «دیدن این فیلم جرم است» و همینطور سریال‌های «آینه»، «مدرس»، «این خانه دور است» و «مرضیه» اشاره کرد. او در دهه شصت، در کارهای متعدد عروسکی تلویزیونی به عنوان کارگردان و عروسک گردان حضور داشته است. از مشهورترین کارهای وی می‌توان به کارگردانی سری سوم مجموعه نمایشی «چاق و لاغر» در سال ۱۳۶۷ اشاره کرد.

زارعی در نوروز ۱۳۹۶ پس از سالها دوری از تلویزیون، با بازی در سریال دیواربه‌دیوار بار دیگر به این رسانه بازگشت. در ادامه گفتگوی او با خبرگزاری برنا را از نظر می گذارنید؛

جناب زارعی از فعالیتهای اخیر تان برای مان بگویید؟

فعالیت‌های اخیری که انجام داده‌ام حضور در فیلم سینمایی «اورکا» بوده است که ساخته سحر مصیبی است و در این فیلم با بازیگرانی مانند ترانه علیدوستی، مسعود کرامتی ومهتاب کرامتی، مهتاب نصیرپور و چند تن از دوستان دیگر به ایفای نقش پرداخته‌ام. بعد از آن نیز در فیلم سینمایی «غیبت موجه» به کارگردانی عباس رافعی بوده‌ام. البته به جز این دو کار سینمایی به دعوت تهیه کننده سریال «چوب خط» و بعد از جلسه‌های متعدد در نهایت قرار شد در این سریال مشغول ایفای نقش «فرخ» شوم‌ که این همکاری هم شکل گرفت.

کدام کارتان در کارنامه حسن زارعی برای تان قابل افتخار است؟

هر پروژه‌ای که انجام داده‌ام قطعاً برایم مهم بوده و اهمیت یک پروژه من را ترغیب می‌کند که به همکاری در آن فکر و شرکت کنم. اگر به نظرم پروژه اهمیت نداشته باشد یا مهم نباشد اصلاً سراغ آن پروژه نخواهم رفت.

کدام مدیوم تصویر و کدام ژانر برایتان الویت دارد؟

سینما به علت جذابیت زیادی که دارد برای همه در اولویت است اما به نظر من نباید تنها از مدیوم تصویر حرف بزنیم. من یک تئاتری هستم و خودم را از تئاتر می دانم و تئاتر برایم در جایگاه خاصی بوده است، چون از تئاتر شروع کرده‌ام و از نوجوانی تئاتر را نسبت به دیگر مدیوم‌ها بیشتر دوست دارم. یعنی هنوز هم بیشتر دوست دارم اما سینما و تلویزیون جایگاه خودشان را دارند. تلویزیون جذابیت و اولویتش در ارتباط با کل جامعه است. البته من تقسیم‌بندی نمی‌کنم اما میدانم که ریشه من از تئاتر می آید.

 در انتخاب نقش کدام رکن برایتان مهم است و اگر نباشد کار را قبول نمی‌کنید؟ 

بی اعراق بگویم چیزی که برای من به عنوان یک بازیگر مهم است، تأثیر گذاری کارکتر در روند داستان است که حتماً باید آن را در شخصیت پردازی ببینم. اگر کاراکتر بود و نبودش مؤثر نباشد به طبع به سمتش نمیرم و کلاً آن را نمی‌پذیرم. یعنی کاراکتر من در فیلم و یا در سکانس باید بتواند بر روند قصه تأثیر بگذار. تا بتوانم آن را به خوبی ارائه بدم و بازی کنم.  آنوقت است که حتماً آن را می‌پذیرم و در فیلم حاضر می شوم.

 تا به امروز ایده‌ای داشته‌اید که بخواهید آن را بسازید و وارد دنیای فیلمسازی و کارگردانی شوید؟ 

در حال حاضر دوست ندارم که به سمت کارگردانی بروم اما در گذشته، در ژانر کودک کارگردانی کرده‌ام و در این فضا چندین کار داشته‌ام. اما در حال حاضر هیچ تمایلی ندارم.

کدام مدیوم تصویر برایتان الویت است ؟چرا؟

پروژه‌ها به لحاظ ساخت و حساسیت تفاوت چندانی با هم ندارند و تفاوت در مدیوم هست. تلویزیون و سینما هر کدام ویژگی‌های خودشان را دارند. اما به نظر من تلویزیون فضایی دارد که سینما ممکن است کمتر داشته باشد. سینما می‌تواند با مخاطبانش خیلی جهانی شود و خیلی شبکه‌های بهتری را به خودش اختصاص بدهد. تلویزیون نیز می‌تواند با تمام مخاطب‌هایی که در جامعه هستند ارتباط داشته باشد. حتی اهالی شهرستان‌هایی که اینترنت و فضای مجازی ندارند چشمشان به تلویزیون است. من خودم دوست دارم پروژه‌هایی را کار کنم که این مخاطبان هم استفاده کنند و به نوعی بیننده‌های خاص ما باشند.بزرگ‌ترین حسن تلویزیون مخاطب سراسری آن است. اما از طرف دیگر هم یک سری مشکلاتی در تلویزیون وجود دارد. مثلا هر از گاهی سرمایه‌گذار مقداری کم لطفی می‌کند و دستمزدها و مطالبات عوامل به موقع پرداخت نمی‌شود یا گاهی اصلاً پرداخت نمیشه. این موضوعات کمی دلسردی به وجود آورده که با توجه به زحمات این عزیزان نباید در پایان کار برای دریافت دستمزد درگیری ایجاد شود.

 با توجه به شرایط این روزها و وجود اپیدمی کرونا از سختی‌های کار برایمان بگویید؟

پروژه‌ای که ما مشغول آن هستیم  یعنی پروژه «چوب خط» به تهیه‌کنندگی منصور سهراب پور است که از بچه‌های باسابقه و پرتلاش در سینما هستند. موقعیت اسفناکیست. متأسفانه این بیماری به جان دنیا افتاده و تلفات بی شماری را رقم زده است و در مملکت ما هم مشکلاتی را ایجاد کرده که مردم با آن درگیرند. ما در این شرایط با رعایت پروتکل‌های بهداشتی کار می‌کنیم فقط برای آنکه ثانیه‌ای حال خوش را به خانه‌های مردم شریف و عزیزمان منتقل کنیم تا بتوانیم کمی حال و اوضاع فعلی را قابل تحمل‌تر کنیم. امیدوارم که این ویروس منحوس هرچه زودتر دست از سر جهان بردارد تا مردم بتوانند بی استرس زندگی کنند.