معضلات به ابزاری برای وجهه دادن به فیلمسازان تبدیل شده‌اند/ نشان دادن ایده‌آل‌ها می‌تواند بیشتر از پرداختن به واقعیت‌ها فرهنگ‌ساز باشد

کاوه صباغ‌زاده، کارگردان سینما، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: از آنجا که قرار نیست سینما عین واقعیت را به تصویر بکشد من به شخصه علاقه دارم اگر قرار است به مسئله‌ای بپردازیم و زنان را در جامعه به تصویر بکشیم بهتر است زنانی را به تصویر بکشیم که می‌خواهیم چهره‌ ایده‌آلی از آن‌ها را در جامعه نشان دهیم.

صباغ‌زاده خاطرنشان کرد: زن‌های مختلفی در جامعه زندگی می‌کنند و اینکه چقدر در پرداختن به زندگی زنان در فیلم‌هایمان به واقعیت نزدیک شده‌ایم نیاز به یک بررسی دقیق دارد که شاید جامعه‌شناسان درباره آن بتوانند اظهار نظر بهتری داشته باشند. قطعاً سینما قابلیت این را دارد که به مسائلی چون خشونت علیه زنان بپردازد اما اعتقاد من بر این است که به جای به تصویر کشیدن واقعیت صرف بهتر است ما برای فرهنگ‌سازی به دنبال نشان دادن قابلیت‌های برتر زنان باشیم و ایده‌آل‌ها را نشان دهیم.

او افزود: نمایش ایده‌آل‌ها به نظر من در فرهنگ‌سازی تأثیر بهتری دارد تا نشان دادن واقعیت و تنها پرداختن به معضلات و مشکلات. وقتی یک فیلمساز به سراغ ایده‌آل‌ها می‌رود با ممیزی‌های کمتری مواجه است و همانطور که پیش‌تر اشاره کردم ترجیح من به شخصه به عنوان کارگردان بر این است که صرفاً به جای پرداختن به واقعیت‌ها، بهتر است ایده‌آل‌ها را به تصویر کشید.

این کارگردان در ادامه اظهاراتش تأکید کرد: اگر پرداختی به موضوع خشونت علیه زنان در سینما شاهد بودیم بیشتر معطوف به نقد قوانین حاکم بر جامعه بوده و فیلمسازان توجه کمتری به فرهنگ‌سازی داشته‌اند. به عنوان مثال اگر قتل ناموسی را مطرح کرده‌ایم اشاره‌مان به قوانین بوده که چرا قانون پیش‌بینی‌هایی برای پیشگیری این اتفاقات نداشته و معمولاً این نگا‌ه‌ها با دافعه‌هایی از سوی حکومت همراه بوده که در نهایت به نتیجه مثبتی ختم نشده است.

کارگردان «رمانتیسم عماد و طوبا» تأکید کرد: در کشورهای پیشرفته اگر بخواهیم درصدی از آثار تولید شده به این شکل با موضوع خشونت علیه زنان یا مسائلی از این دست وجود داشته باشد نهایتاً 20 تا 30 درصد به نقد قانون پرداخته می‌شود و فیلمسازان بیش از هر چیز به مباحث فرهنگی می‌پردازند و مسائلی مطرح می‌کنند که جامعه باید برابر اتفاقات چه عملکردی داشته باشد یا چه راهکاری برای جلوگیری از اتفاقات تلخ وجود دارد. از آنجا که ما معمولاً در آثار سینمایی‌مان نشانی از راهکار نمی‌بینیم سال‌هاست که فیلم‌هایی با این موضوع ساخته می‌شوند و همچنان هر سال شاهد افزایش خشونت به شکل‌های مختلف هستیم.

صباغ‌زاده درباره عدم پرداختن به مسائل فرهنگی در فیلم‌های سینمایی گفت: شاید یکی از اصلی‌ترین دلایل تنبلی فیلمسازان باشد. فیلمسازان ما بیش از اینکه به تحقیق و پژوهش و بررسی معضلات و پیدا کردن ریشه‌ها فکر کنند به این مسائل اهمیت می‌دهند که چگونه خودشان به عنوان طرفداران حقوق مدنی، حقوق زنان و کودکان تبدیل شوند. هدف اکثریت فیلمسازان ما در برخورد با معضلات فرهنگی و مفاهیم مختلف استفاده از این مفاهیم به نفع پیدا کردن وجهه‌ای اجتماعی برای خود است. به همین دلیل سعی فیلمسازان بیش از هر چیز نشان دادن عین واقعیت است و همین مسئله باعث شده تا ما سینمایی به شدت واقعیت‌زده داشته باشیم که هیچ راهکار و ایده‌آلی نشان نمی‌دهد.

او در پایان گفت: با این نگاه البته فیلم‌های خوبی هم ساخته شده است که شاید به لحاظ هنری و سینمایی حائز اهمیت باشند اما تأثیرگذاری اجتماعی از این آثار معمولاً حاصل نمی‌شود. فعال حقوق زنان یا قعال مدنی شدن خود موضوعی جداگانه است و سینماگر پیش از هر چیز باید هنرمند باشد و هنرمند اگر دغدغه سازنده بودن و فرهنگ‌سازی داشته باشد در اثرش به ایده‌آل‌ها می‌پرداز یا حتی راهکار و راه حل ارائه می‌دهد. پرداختن به ایده‌آل‌ها یکی از کارهای است که در هالیوود صورت می‌گیرد و می‌بینیم که در فرهنگ‌سازی برای آن‌ها چه تأثیر مثبتی داشته است.

انتهای پیام//