از مسیر فیلمسازی بیشتر لذت ببریم

به گزارش برنا، زینب آتاکان محقق و تهیه‌کننده سینما، اهل ترکیه در کارگاه خود در سی‌و‌هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر بیان کرد: خوشحالم که کار مورد علاقه‌ام تهیه‌کنندگی سینما را انجام می دهم. به پژوهش در سینما در کنار این حرفه علاقه زیادی دارم و به‌نظرم نتیجه تحقیقات ما می‌تواند برای سینماگران آینده راه‌گشا باشد و علاقه دارم این تجربه ها را به دیگران منتقل کنم.

او ادامه داد: فیلمسازی مسیر پیچیده‌ای دارد و برداشتن هر گام از آن، راه را برای گام بعدی باز می‌کند. باید از مسیر و فرآیند فیلمسازی لذت برد تا این که بیشتر بخواهیم به‌سرعت به نتیجه برسیم.

تهیه‌کننده فیلم «خواب زمستانی» خاطرنشان کرد: وقتی به عرصه سینمای مستقل پا گذاشتم، سعی کردم چیزهای زیادی یاد بگیرم.  تهیه‌کنندگی برای سینمای مستقل در ترکیه چندان مورد توجه نبود و مطالعه زیادی کردم. در سال ۲۰۰۴، نوری بیلگه جیلان با من تماس گرفت و قرار ملاقاتی داشتیم و درباره کارهای آینده‌اش گپ زدیم. با آثار او قبل از این آشنا بودم اما در این دیدار قرار شد با یکدیگر همکاری کنیم. هر فیلم او شاید به دشواری ساخت ۵ فیلم باشد و فرآیند شرکت در جشنواره‌ها و همه کارهای مربوط به فیلم را خودم انجام دادم و بعد از آن عمده فعالیت من بر کارهای نوری بیلگه جیلان قرار گرفت. در مرحله پساتولید «روزی روزگاری آناتولی» تصمیم بر ساخت یک استودیوی شخصی گرفتم تا تهیه‌کنندگان جوان که قصد دارند فیلم مستقل بسازند، در این استودیو فعالیت کنند.

او درباره علت زمان‌بر شدن فرآیند تولید و فاصله میان همکاری‌ بین فیلم‌های مختلف جیلان توضیح داد: به دلیل این‌که یک فیلم نیاز به فصل‌های مختلف داشت، فرآیند تولید زمان‌بر شد. «روزی روزگاری آناتولی»، ۱۱ هفته و «خواب زمستانی»، ۱۴ هفته؛ فیلمبرداری‌اش به طول انجامید. در مرحله پساتولید نیز همواره با یک تکنیک جدید رو‌به‌رو بودیم، اما معمولاً فرآیند پساتولید کمتر از یک‌سال طول نمی‌کشید. در مرحله فیلمبرداری و پس از آن، دست کارگردان را باز می‌گذاشتم، هر آنچه او دوست داشت در فیلمش اجرا شود، می‌توانست آزادانه انتخاب کند. برخی از موارد، مثل فیلم‌نامه به او مربوط است و تا زمانی که او درباره نحوه اجرایش به قطعیت نرسد، نمی‌توانستیم شروع کنیم.

امیر اسفندیاری معاون دبیر و رئیس دبیرخانه مرکزی جشنواره نیز بیان کرد: به نظر می‌رسد جیلان وسواس زیادی در کارش دارد.

آتاکان نیز در این‌باره گفت: چند سالی از آخرین همکاری من با جیلان می‌گذرد و ما در گذشته با دوربین ۳۵ کار می‌کردیم و کار به‌طبع زمان‌بر بود. معتقدم کارگردان نباید فشاری را بر خود در جریان کار احساس کند. وقتی تهیه‌کننده و کارگردان شناخت دقیقی از هم داشته باشند، می‌توانند مسائل مالی و امور مربوط به پروژه را بهتر پیش ببرند.

او افزود: بعد از سال ۲۰۱۰، تلاش زیادی برای یاد گرفتن کردم و در ورک‌شاپ‌های مرتبط با حرفه‌ام شرکت می‌کردم؛ به‌عنوان یک دانشجو هنوز در حال آموختن هستم و دوست دارم تجربه‌هایم را نیز منتقل کنم.

آتاکان در پاسخ به این سؤال اسفندیاری که چطور بعد از همکاری‌های متعدد با جیلان به همکاری با ایلیا سلیمان رسید، توضیح داد: من از ۲۰۱۷‌، با ایلیا سلیمان همکاری می‌کردم و همیشه دلم می‌خواست با کارگردانان بین‌المللی کار کنم، حتی در سال ۲۰۱۱، استارت یک همکاری با تئوآنجلوپولوس را زدیم اما متاسفانه ایشان پیش از شروع پروژه درگذشتند. اکنون با دو کارگردان همکاری دارم و می‌خواهم تجربه همکاری با کارگردانان مطرح بین‌المللی را ثبت کنم.

او درباره همکاری‌های بین‌المللی خود با نهادها و مؤسسات سینمایی به ویژه اوا (EWA) بیان کرد: هر زنی که در یک کشور بخواهد با ما ارتباط و تعامل داشته باشد، این امکان برایش فراهم است. همچنین قرار است اینجا فعالیت‌های زنان بیشتر نمود پیدا کند. حتی تلاش داریم تا تعداد زنان برگزیده در جشنواره‌های بین‌المللی افزایش یابد و نقششان برجسته‌تر شود.

آتاکان در پایان از علاقه‌اش به سینمای ایران و جشنواره جهانی فیلم فجر گفت و ابراز امیدواری کرد با بهبود شرایط، در رویدادی از سینمای ایران حضور یابد.

سی‌و‌هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر، از ۵ تا ۱۲ خرداد ۱۴۰۰ به دبیری محمدمهدی عسگرپور نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده سینما در تهران، در حال برگزاری است.