اجرای برنامه های اجتماعی با رویکرهای نوین مدیریت شهری و تاکید بر شهر هوشمند خلاق

هر روز با شتاب گرفتن تحولات محیطی و تغییر و تنوع در ساختار و فرهنگ جوامع به خصوص کلان شهری مانند تهران، بر میزان ابهام و عدم قطعیت شرایط موجود و نیز پیچیدگی آسیبها و مشکلات اجتماعی افزوده می شود و نقش عوامل خانوادگی و اجتماعی علاوه بر عوامل فردی هم در ایجاد و گسترش این آسیب ها و هم اتخاذ رویکردهای اجتماعی در پیشگیری و کنترل آن ها پررنگ تر و ملموس تر می گردد. در نتیجه موفقیت سیاست ها و سازمانها در محیطی که به طور دائم در حال دگرگونی است مستلزم اتخاذ رویکردها، روش ها و ابزارهایی است که امکان انعطاف و تطبیق آگاهانه مبتنی بر دانایی و خلاقیت را با سرعت مناسب برای آن فراهم کند.

ریشه اصلی این عدم موفقیت از یک طرف نبود یا  " کم بودن تفکر فرایندی و سیستمی" و نگاه کل نگر و از سوی دیگر مبتنی بر شواهد عمل نکردن در حوزه مسائل اجتماعی است. بیش از ۹۰ درصد از علل بروز مشکلات اجتماعی ناشی از اشکالات سیستمی است و بنابراین اشکال سیستمی نیاز به راه حل سیستمی دارد. " هر گونه مسائل را تبیین کنیم راه حل ما نیز در همین اساس شکل می گیرد" عدم اتخاذ رویکرد کل نگر و جامع در برخورد با آسیب‌های اجتماعی و برنامه‌های فراگیر پیشگیرانه، عدم طراحی برنامه‌های مداخله‌ای به هنگام، نه تنها منابع محدود کشور را هدر می‌دهد بلکه منابعی را که می توان در جای دیگر به کار گرفت نیز از دسترس خارج می‌کند و در واقع این اقدام هزینه فرصت بالایی برای ما دارند. امروز زمان استفاده از رویکردهای مبتنی بر سعی و خطا گذشته است و در نظام تصمیم سازی و تصمیم گیری جایگاهی ندارد و می باید با استفاده از رویکرهای نوین مدیریت شهری با تاکید بر شهر هوشمند خلاق و بر اساس خرد جمعی مبتنی بر دانایی سیاستگذاری تدوین و اجرای برنامه های اجتماعی اقدام نمود.