نمایش زندگی های لاکچری و رفتار های نابهنجار، روشی برای کسب درآمد نوجوانان در فضای مجازی

به گزارش برنا؛ حتما بارها دیده یا شنیده اید که آن هایی که این روزها دنبال پولدار شدن هستند، بسیار علاقه مندند که به سمت بیزینس ها و کسب و کار های مجازی بروند.

این کسب و کار ها عمدتا می تواند شامل فروش محصولات مختلف یا ارائه خدمات مختلف باشد که بیشتر در شبکه های اجتماعی اینستاگرام، یا تلگرام و... دیده می شود. اینگونه کسب درآمد ها آنقدر جذب مخاطب کرده است که هم فروش و درآمدزایی خوبی دارد هم خرید را برای مخاطبان و مشتریانش آسان تر کرده است. حتی بحران های مختلف از جمله کرونا، نتوانست این گونه مشاغل را تحت تأثیر قرار دهد و باعث شد، توسعه کسب و کار های مجازی را به سمت دیگری ببرد که این روزها از هر کسی که سوال کنی حداقل یک پیچ اینستاگرامی برای فروش محصولات خود دارد. اما این بیزینس ها مانند هر شغل دیگری برای دیده شدن بیشتر نیازمند، تبلیغات است.

تبلیغات اصل مهم یک کسب و کار است چرا که به قول معروف مزایای دوسر سود دارد چرا که هم محصول مورد نظر به فروش می رسد، هم تبلیغ کننده می تواند کسب درآمد داشته باشد. امر تبلیغات آنقدر مورد توجه قرار گرفت که در سال های اخیر می دیدیم شرکت های تخصصی و خصوصی به صورت تیمی تأسیس می شوند که کارشان تنها تبلیغات برای کسب و کار های مختلف است و به این گونه شغل های دهه های اخیر مشاوره های شغلی دهند تا درآمدزایی بیشتر برای آن ها صورت گیرد.

اما آن چیزی که این روز ها بیشتر از هر چیزی دیگری مورد توجه است آن است که همه ی روند تبلیغات محصولات و خدمات به شرکت های تبلیغاتی معتبر خلاصه نمی شود، چرا که شاید این شرکت ها بنا بر صرف هزینه و نیروی انسانی ممکن بود هزینه ی تبلیغاتی زیادی را برای درخواست کننده داشته باشند. پدیده ای که با آن مواجه شدیم آن بود که پیچ های واسطه ای اینستاگرامی شکل گرفتند که اگر چه در ظاهر هدف اصلیشان تبلیغات نبود اما در نهایت پیام هایی را به مخاطبان ابلاغ می کردند که همگی رنگ وبوی کسب درآمد از راه نشان دادن زندگی روزمره یا اصطلاحا «لایف استایل» داشت.

آن اوایل راه اندازی این پیچ ها اغلب دختران جوانی تازه ازدواج کرده بودند و با نمایش زندگی متاهلی و پر و زرق و برقشان سعی می کردند با تبلیغ گرفتن لباس های مختلف، لوازم خانگی، خدمات زیبایی و... خودنمایی کنند که این اقدام آن ها دقیقا مصداق بارز همان دو سر سود را داشت اما با صرف هزینه کمتر. حالا اگر همان پیج های کسب و کار می خواستند با شرکت های تبلیغاتی قرارداد تبلیغ ببندند، با افرادی وارد مذاکره می شدند که به واسطه ی فالوورهای بالا، مخاطبان زیادی داشتند و هزینه ای که برای تبلیغات دریافت می کردند، خیلی کمتر از آن چیزی بود که یک شرکت تبلیغاتی می گفت. در این صورت هم مخاطبان محصولات و خدمات بیشتر می شد هم فرد تبلیغ کننده بیشتر مورد توجه مخاطبانش قرار می گرفت.

اما پدیده ای که این روز ها بیشتر از هر زمان دیگری در فضای مجازی دیده می شود آن است که در کنار این افراد، کسانی هم هستند که انگار سن و سالشان به این حرف ها نمی خورد و هر آدم عاقلی در مواجهه با آن ها شاید در نگاه اول بگویید:« بچه رو بشین سراغ دَرست.» بله. بلاگر های اینستاگرامی حالا به کودکان و نوجوانانی تبدیل شدند که میانگین سنی شان 14-15 سال است و در ازای کار هایی که به سن و سالشان نمی خورد ، در فضای مجازی تبلیغ می گیرد و مخاطب زیادی هم هر روزه آن ها را دنبال می کنند.

اغلب این کودکان را دختران تشکیل می دهند که آرایش کردن، رقصیدن، اشرافی گری و تجملات تنها چیزی است که در وهله اول با باز کردن پیچ هایشان به چشم می خورد. آن ها باهمین شیوه مخاطب جذب کرده اند و حالا که با مخاطبان چندهزار تایی مواجه شدند، تبلیغ می گیرند و پول درمی آورند. یا اینکه پسران کم سن وسالانی هستند که هر نابهنجاری را با شیوه فان و طنز در قالب مسائل جنسی یا فحش های رکیک به مخاطبان القا می کنند.

زندگی کودکان کارِ دنیای مجازی زندگی هایی است که نیاز مالی در آن معنایی دارند و حتی فراتر از یک خانه زندگی معمولی است و به نظر می رسد تنها دلیل این رفتارها ، طمع پولدار شدن های ی شبه، به صورت مستقل است. شاید بتوان گفت کرونا به امر دامن زد چرا که به جای اینکه این افراد بیشترین درگیری فکریشان درس، ارتقای دانش و مهارت باشد، خانه نشینی باعث شد دست به کار هایی بزنند که آسیب های رفتاری اش چند برابر بیشتر از آسیب های جسمی و روحی درگیری با کرونا است.

احمدرضا اصغرپور، جامعه شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد در این باره به خبرنگار برنا گفت:  به طور کلی کار کردن برای نوجوانان چیز بدی نیست بلکه امر خوبی هم هست.

او با بیان اینکه قاعده های کار کردن برای کودکان و نوجوانان باید مشخص شود چرا که ممکن است به درس آن ها لطمه زند، افزود: سال هاست که این امر وجود دارد کودکانی را می بینیم محصولاتی را که خود تولید می کنند، میفروشند یا اینکه برای کسب درآمد و ارتقای مهارت شغلی را انتخاب می کردند و به آن مشغول بودند.

اصغرزاده بیان کرد: اینکه کار کردن نوجوانان امر بدی است یا نشانه فقر است، دیدگاه غلطی است و هنجار خوبی ندارد و به نوعی تبلیغ بیکاری است.

این جامعه شناس با بیان اینکه شبکه های اجتماعی فضای کار کردن جدیدی را ایجاد کرده است چرا که شکل مجازی ای از یک جامعه واقعی است و ممکن است نوجوانان در این محیط کار کنند، ادامه داد: بسیار دیده شده که این افراد در شبکه های مجازی محصولی را می فروشند یا با ساخت ویدیو هایی حرف ها و مهارت هایی را به نمایش می گذارند و در ازای آن نیز مخاطبان زیادی را جذب می کنند همچنین گاهی می بینیم که این افراد ویدیو هایی در قالب طنز تهیه می کنند.

او مطرح کرد: این فضای مجازی نیز به نوعی بازار بوده و امر خوبی است که نوجوان فکر می کنند و دنبال عوامل خلاقانه هستند تا دیده شوند و بعضا از آن درآمد داشته باشند. این اقدام در مجموع امر بدی نیست و به افزایش تفکر و خلاقیت این قشر کمک می کند.

اصغرزاده با بیان اینکه در فضای مجازی آدم ها برای اینکه لایک بیشتری بگیرند و یا بیشتر دیده شوند، نمی توانند نوآوری داشته باشند ودست به هنجار شکنی می زنند، تأکید کرد: این هنجار شکنی ها حتی باعث می شود افراد به خود یا به دیگران آسیب بزنند. این عوامل می تواند شامل برهنگی، حرف های رکیک و روابط نامتعارف باشد که کاری غیر اخلاقی است.

این جامعه شناس درباره کسب درآمد نوجوانان در فضای مجازی منوط به اعمال نامتعارف و شوآف های نابهنجار ادامه داد: استفاده از عوامل و جذابیت های جنسی باعث می شود آسیب هایی را داشته باشد.

او افزود: علاقه به تماشا کردن زندگی لوکس آدم ها باعث می شود نوجوانان از این ابزار برای جلب توجه استفاده کنند چرا که در کشور های توسعه یافته سرمایه داری هم سلبریتی ها لوکس نشین، جذابیت های ظاهری لباس و آرایش برای مخاطبانشان ندارد و غالبا دیده می شود که از زندگی لوکس خود چیزی را به نمایش نمی گذارند.

اصغز زاده گفت: مشکلی در جامعه ما وجود دارد این است که طبقه ای وجود دارد که طبقه سرمایه دار واقعی نیست و از طریق تولید به ثروت نرسیده اند؛ آن ها کسانی هستند که از طریق نابسامانی های اقتصادی جامعه درآمد بالایی دارند و نشان دادن این ثروت برای آن ها لذت بخش است.

کودک کار مجازی آسیب نوپدید اجتماعی است که امروزه در سایه غفلت از بسیاری موارد همچون تقویت نهاد خانواده، نبود پروتکل‌ها و بسترهای لازم برای حضور و فعالیت کودکان در فضای مجازی و مهم‌تر از همه نبود بسترهای قانونی لازم برای جلوگیری از رشد بیش‌ازحد این آسیب‌های اجتماعی در فضای مجازی، به وجود آمده است.

//انتهای پیام: 5