پیشانیِ سپاس و سرِ تعظیم برآستان اصحاب قلم و خبرنگارانِ متعهد و بی ادعا فرو می‌آوریم

روزگاری نه چندان دور از امروز رسالت مهم و بی بدیل آموزش و پرورش  (education) در گام نخست بر دوش خانواده ها و در گام دومین بر عهده نهادهای رسمی آموزشی کشور نهاده شده بود. در آن زمان از این دو نهاد بنیادی و مهم انتظار می رفت که برای  اجتماعی ساختن اعضای جامعه، انتقال مفاهیم و ایجاد مهارت های شناختی و رفتاری در آنان، جهد و جد نمایند و در فرایند تربیت جسمانی، معنوی، اخلاقی، اجتماعی، عاطفی، فرهنگی نسل های جدید از هیچ  تلاش و کوششی فرو گذار ننمایند. به همین سبب اغلب تئوری های نخستینِ تعلیم و تربیت ، نظریه هایی هستند که برای کاربست ،توسط والدین و متولیان و مربیان آموزشی، مفهوم سازی شده اند. لیکن با گذشت زمان  و بویژه با ورود به دورانِ

 پسا مدرن ، بخشی از این رسالت (رسالت تعلیم و تربیت) به گونه ای رسمی و غیر رسمی بر دوش اصحاب قلم و رسانه و جماعتِ پر تکاپو و پویای خبرنگار نهاده شده است. از همین روی، در نظریه هایی رسانه ای، بالاخص در نظریه های متاخرتر، کارکرد آموزشیِ رسانه ها جایگاه ممتاز و برتری یافته است.

بی شک، ورود خبرنگاران و صاحبان رسانه و قلم به قلمروهای آموزشی از سر اتفاق نبوده است. بلکه اندیشمندان هر دو قلمرو، یعنی هم متولیان آموزش و پرورش و هم بزرگان رسانه از این واقعیت آگاه شده اند که اجتماعی سازیِ پویای افراد جامعه و انتقال مستمر مفاهیم و یافته های نوظهور و پدید آیی به نسل های پویا و فراگیر و فراگیرنده جامعه ، به تنهایی از عهده نهادهایی که ماهیتاً از پویائی اندکی برخوردارند، بر نمی آید بلکه جماعتی می توانند این رسالت را تکمیل نمایند که ذاتاً پویا و نوجو و جستجوگرند و با سرک کشیدنِ عالمانه و روشمند و حرفه ای به اینجا و آنجا  خبر (information) را می یابند و با انتقال و انتشار سریع آن  به بسط و گسترش نظام خبر پردازیِ (information  processing system)مخاطبان و  آگاهی آنان، یاری می رسانند. بنابراین، در امروزه روز تحقق پروسه آموزش و پرورش تنها با تلاش و کوشش توقف ناپذیر جماعت پر ارج و قرب خبرنگار در کنار مربیان دلسوز و والدین عزیز میسور خواهد گشت.

به همین سبب، از این جماعت تیزبین انتظار می رود در تهیه و تولید و نشر هر خبر و گزارش و نوشته ای از این کارکردِ پر اثر خویش غفلت نورزند و به یاد داشته باشند که با انتشار این گونه اخبار و اطلاعات است که ذهن و ضمیر شهروندان  شکل و به تبع آن شناخت ایجاد می شود.

شاید به همین سبب است که گفته اند خبرنگار علاوه بر داشتن  IQ (inteligent Qutiont) بالا و مهارت نوشتاری و هوش کلامی سرشار ، باید     Moral Qutiont) MQ) یا هوش اخلاقی بسیار بالایی نیز داشته باشند. چرا اینکه در غیر اینصورت  در دام رذایل اخلاقی فرو می غلتند و از انجام متعهدانه حرفه خویش باز می مانند.