ستاد کرونا قرنطینه کرد؛ مردم تعطیل!

به گزارش برنا؛ اوایل آماری که می شنیدیم در حد چند تا عدد و رقم بود که هر روز با شنیدنشان شاید کمی چشمانمان چهارتا می شد و پیش خودمان می گفتیم این عدد و رقم ها شامل چه کسانی می شود؟ چرا ما تا حالا آن ها ندیدیم؟ اما زمان که گذشت متوجه شدیم این عدد ها زمانی جمع بسته می شود که ما و عزیزانمان را دربرمی گیرد. کرونا روش زندگی جدیدی را برایمان ایجاد کرد که از دو سال پیش تاکنون هر روز رأس ساعت خاصی منتظر شنیدن چهارتا عدد رقم هستیم که گویای خبرهای بدی است. یا تعداد متوفیان ناشی از کرونا را نشانمان می دهد یا تعداد مبتلایان و یا نهایت شمار کسانی که حالشان آنقدر بد است که در بخش مراقبت های ویژه ی بیمارستان ها بستری اند. این اعداد تقریبا شده بود معیاری برای سنجش. پیک های مختلف کرونا آمدند و رفتند اما همگی شان با معیار همین آمار سنجیده شدند. زمانی که می خواستیم بگوییم شرایط بیماری تا چه حد وخیم است؟ به همین آمار استناد می کردیم اما برای کم شدن دهگان و صدگان این اعداد باید چکار می کردیم؟

حدودا دو سال گذشت تا در نهایت به پیکی از شیوع بیماری کرونا رسیدیم که به قول متخصصان بخش های عفونی بیمارستان های کشور سهمگین ترین و وحشتناک ترین موج بیماری ما را احاطه کرده بود. اما همان هایی که خبر از پیک های مختلف بیماری می دادند تنها راه حلش را تعطیلی سراسری یا به قولی لاک داون عنوان می کردند. تجربه ابتدای کرونا و به طور حدودی موضوع لاک داون در فروردین ماه سال 99، شاید تجربه ی خوبی را به جای نگذاشت؛ چرا که تعطیلی کسب و کار ها، آموزش و ... مسائلی را در ماه های آینده برای دولت ایجاد کرد که جبران آن و پرداخت انواع و اقسام غرامت های ایام بیکاری به یکی از چالش های اصلی تبدیل شده بود و حتی تلاش برای جبران آن، سر و صدای بسیاری را بلند کرد. در نهایت شاید چنین تجربه ای برای تعطیلی مجدد به همان شیوه کمی ترسناک به نظر می رسید. به هرحال بعد از جلسات طولانی مدت و بررسی همه جانبه ی این امر، ایام تعطیلی عید غدیر تهران و البرز برای 6 روز پیاپی تعطیل شد و شاید این تعطیلی دومین تجربه ی تعطیلی ی سراسری به حساب می آمد. همه مشاغل به جز مشاغل گروه یک تعطیل شدند و قرار شد مثل فروردین ماه 99، همگی در خانه ها قرنطینه شویم و شهر به سکوت برود اما آن چیزی که در نهایت مشاهده کردیم، چیزی غیر از انتظارات بود. شرایط آنقدر سخیف شد که دیدیم سکوت در شهر حاکم شد اما در مقابل جاده های کشور پر از هیاهو بود و صف های طولانی خودرویی به سمت  شمال کشورتبدیل به نقل محافل رسانه ای شد.

تعطیلی تمام شد اما در نهایت عاطفه عابدینی دبیر کمیته علمی ستاد مقابله با کرونا به خبرنگار برنا درباره تأثیر این تعطیلی گفت: تعطیلی 6 روزه تهران و البرز اصلا نتوانست برای مقابله با بیماری اثرگذار باشد و فقط به نوعی باعث پخش شدن بیماران تهران به شهر های شمالی کشور شد.

دبیر کمیته علمی کشوری کرونا با بیان اینکه زمانی که حرف از قرنطینه زده می شود به این معنی است که مردم باید در خانه بمانند اما مشاهده می کنیم که این امر با مسافرت رفتن اشتباه گرفته می شود، ادامه داد: مشاهده شد که این چند روز تعطیلی برای مردم تبدیل به موقعیتی شد که به شهر های دیگر سفر کنند. این امر حتی زمانی اتفاق می افتند که برای تردد جریمه هم در نظر گرفته می شود اما مردم تمایل دارند جریمه را حتی به صورت دونگی پرداخت کنند، اما حتما به سفر بروند.

اما این همه ماجرا نبود. چند روز گذشت سر و صدای محرم و مراسم های عزاداری به پا شد. هیئت های مذهبی دنبال این بودند که پروتکل های بهداشتی را باید چگونه رعایت کنند، تا در نهایت ستادملی کرونا جلسه ای تشکیل داد و شیوه نامه های خاصی را ابلاغ کرد.  این سیاست ها عنوان می کرد باید هیئت های مذهبی مراسم های خود را در فضای باز و با رعایت تمامی فاصله گذاری های اجتماعی و ... برگزار شود. حالا همگی در انتظار ماه محرم بودند تا اینکه شب اول محرم آن چیزی که دیدیم دقیقا برعکس موارد ابلاغی بود. عده ای با اعتقادات خرافی مبنی بر اینکه در هیئت های امام حسین(ع) کرونا و بیماری نیست، عده ای را دور خود جمع کردند و با چنین تفکراتی مراسم هایی را برگزار کردند. در مقابل هم عده ای از این فرصت سو استفاده کردند و راهی جزایر جنوبی کشور یا شهر های ساحلی شمال کشور شدند. همه این روز ها در حالی می گذشت که رأس ساعت مشخصی آمار مبتلایان و متوفیان را نگاه می کردیم و دریغ از اینکه یکانی از این اعداد کم شود.

حالا شرایط در حالی می گذشت که روزانه 600 نفر فقط جان خود را از دست می دادند و تقریبا صدای همه درآمده بود. عده ای می گفتند درصد رعایت پروتکل های بهداشتی از طرف مردم کم شده، عده ای می گفتند واردات و تولیدات اندک واکسن داخلی باعث چنین امری شده، عده ای هم فقط می گفتند «لاک داون» اما با رعایت همه نکات لاک داون.

بالاخره ستاد کرونا تصمیم گرفت چند روزی را به خواب تعطیلی برویم اما از نوع سراسری. شنبه (23 مرداد ماه) اعلام کردند که از 25 مرداد تا 30 مرداد ماه قرار است تعطیلی سراسری را تجربه کنیم که شاید کمی رنگ و بوی تعطیلی همراه با ترس فروردین سال گذشته را داشته باشد. تعطیلی هنوز آغاز نشده بود که در شامگاه همان روز ( یک شنبه 23 مردادماه) تصاویری منتشر شد که همه را متعجب کرد. این حجم از شگفتی در حالی بود که نه تنها پزشکان و مسئولان بلکه سلبریتی ها و هر کسی که از راه رسید؛ هجمه ای را وارد کرد. باز هم این جاده های شمالی کشور بودند که انگار نمی خواستند از دست کرونا راحت شوند. اما شاید خودشان می خواستند؛ اما عده ای ادم سوار بر ماشین هایشان اجازه ی نفس کشیدن راحت را به این جاده ها نمی دادند.

حتی این وسط خبر رسید؛ غیربومیان‌ در سفر به مازندران راه خود را از مسیر اصلی به اقامتگاه های خود در روستاها کج می‌کنند تا پس از اسکان و استراحت به تفرج در سواحل و جنگل بپردازند و  این راهی جز دور زدن کرونا که نه، دور زدن زحمات کادر درمان بود. حالا عده ای هستند.

حالا دور زدن کرونا در تعطیلات شاید برای عده ای به سفر رفتن و برای عده ی دیگری به مراسم های عزاداری بدون رعایت پروتکل های بهداشتی ختم شود در این میان برخی تورها هم تبلیغ سفر به مشهد و دیگر شهرها را مخابره کردند آن هم با تخفیف عاشورا و تاسوعا!! و مردم را برای سفر تشویق کردند اما باید بدانند که چه فرار از خانه چه رفتن در مکان های سر بسته یا سرباز با تجمع زیاد می تواند آمار فوتی های ناشی از کرونا را به چیزی روزانه حدود 700 تا 800 نفر برساند.

بخشی از این حرف ها با کسانی است که هنوز تعطیلاتی که ستاد کرونا برای مهار این بیماری درنظر گرفته شروع نشده اما راهی سفر شده اند. همان‌ها که آنقدر تعدادشان زیاد است که آزادراه تهران -کرج از حضورشان قفل شده است.

ای کاش به جای این مسافرت‌ها سری به بیمارستان‌ها که در قرق بیماران کرونایی است و درهر لحظه آن بوی مرگ استشمام می‌شود یا به بهشت‌زهرایی که آنقدر مرده‌های کرونایی را در دل خود جا داده که هر آن ممکن است آن‌ها را بالا بیاورد، می‌زدید تا شاید دست از این خودخواهی‌هایتان بر می‌داشتید.

انتهای پیام/5