نرگس آبیار:

جهان از افراط‌گرایی دینی رنج می‌برد/سینما به شدت احتیاج به نگاه و زاویه دید زنانه دارد

۱۴۰۰/۰۶/۰۲ - ۰۸:۰۵:۵۵
کد خبر: ۱۲۲۳۸۲۱
جهان از افراط‌گرایی دینی رنج می‌برد/سینما به شدت احتیاج به نگاه و زاویه دید زنانه دارد
نرگس آبیار کارگردان سینمای ایران در مصاحبه اختصاصی با وب‌سایت جوایز «گلدن گلوب» به گفت‌وگو پرداخت و در مورد اهمیت روایت داستان‌های زنانه گفت: اعتقاد دارم، سینما به شدت احتیاج به نگاه و زاویه دید زنانه دارد.

به گزارش برنا؛ نرگس آبیار کارگردان سینمای ایران در مصاحبه اختصاصی با وب‌سایت جوایز «گلدن گلوب» به گفت‌وگو پرداخت. در بخش آغازین این مصاحبه آمده است: نرگس آبیار، فیلمساز ایرانی که فیلم‌هایی چون «شبی که ماه کامل شد»، «نفس» و «شیار 143» را ساخت، شکی ندارد که جهان به فیلمسازان زن با استعداد بیشتری نیاز دارد. او همچنین در حال حاضر ساخت سریالی بر اساس رمان مشهور ایرانی به نام «سووشون» را در دست دارد؛ که توسط خانم سیمین دانشور، نویسنده زن مطرح ایرانی نوشته شده است.

نرگس آبیار در مورد تأثیر زنان بر جهان اطراف خود گفت: به شخصه اعتقاد دارم، در تمام دنیا و طی سالیان دراز، در حق زنان بی‌عدالتی صورت گرفته است و این موضوع را می‌توان از تعداد نابرابر زنان در اخذ مدیریت کلان سیاسی و اجتماعی دریافت.

این کارگردان سینما در مورد اهمیت روایت داستان‌های زنانه گفت: اعتقاد دارم، سینما به شدت احتیاج به نگاه و زاویه دید زنانه دارد. فیلم‌های فراوانی در دنیا در مورد زنان توسط کارگردانان مرد ساخته شده است. اما آنها نگاهی مردانه به موضوع زن و یا هر موضوع دیگر در دنیا دارند. سینما نیاز به نگاه زنانه دارد، حتی در مردانه‌ترین موضوعات مثل جنگ.

این فیلمساز ایرانی در مورد انتخاب داستان «شبی که ماه کامل شد» و نوشتن فیلمنامه این اثر سینمایی گفت: سال‌هاست که جهان، از افراط‌گرایی دینی رنج می‌برد. در خاورمیانه، مدت‌هاست که مردم از افراط‌گرایی دینی لطمه می‌خورند. به نظرم موضوع مهمی است و من می‌خواستم فیلمی در مورد آن بسازم. در واقع برایم مهم بود که نشان دهم که چطور تفکرات دینی افراطی می‌توانند تنها دارایی انسان یعنی عشق را نابود کنند و چگونه یک مرد عاشق خانواده، تبدیل به یک ماشین کشتار می‌شود. مهم‌ترین شخصیت‌های این داستان، زنان هستند و این موضوع به من کمک می‌کرد تا با شناخت و تسلط بیشتری فیلم را بسازم.

وی در مورد موضوع فیلم «شیار143» گفت: داستان «شیار143» می‌تواند نماد باشد؛ می‌تواند نمونه‌ای از تمام مادرانی باشد که پسرانشان به جنگ رفته‌اند و هرگز بازنگشته‌اند.

نظر شما
پرونده ویژه