با تخریب بزرگان، بزرگ نمی‌شویم!

به گزارش برنا؛ هنر تئاتر و هنرمند تئاتری قداستی دارد که هرگز نمی‌توان از کنار آن به سادگی گذشت و اگر در مطلب ذیل خانواده تئاتر نیز از این رفتار رنجور گشته‌اند بی‌تردید خالی از منطق نیست چراکه تجربه نشان داده گاهی هنرمندان تئاتر یک قدم جلوتر از دیگر خانواده هنر در حفظ اصالت و جایگاه فرهنگ ایرانی قد علم کرده و مقابل نامرادی‌ها و اقدامات ضد فرهنگی از هر نوع اعتراض و شکایت شانه خالی نکردند و حتما در جسارت سرآمد هستند چراکه تئاتر در تعریف خود این صافی و صداقت را آورده است.

در تمام این سال‌ها به‌رغم مظلومیت تئاتر شاهد بودیم هنرمندان این هنر مادر هرگز از جایگاه و هدف خود پائین نیامدند و حتی در شرایط خاص نیز بدون توجه به دستاوردهای مادی و معنوی در تلاش بوده‌اند تا مقام هنر و اصالت فرهنگ ایرانی را حفظ نموده و در صیانت از آن از هر تلاشی فروگذار نبوده‌اند.

اینکه فردی به ظاهر هنرمند و به‌ظاهر اهل قلم با انتشار مطلبی نامرغوب و به دور از شان یکی از اهالی خانواده تئاتر در روز ادب و شعر فارسی به شاعری نامدار و صاحب سبک از گوشه‌ای در نقشه ایران زمین توهین می‌کند و فرهنگ غنی این مرز و بوم را  نادیده می‌گیرد نشان از این دارد که عناوین و نام‌ها نیستند که افراد را بزرگ می‌کنند کافی است در موقعیتی مشخص و در کلامی حتی کوتاه افراد کم عمق و بی‌اصالت واقعیت و کیفیت اصالت خود را نشان داده و ثابت کنند که گاهی با ادا و اطوار است که ما می‌خواهیم خودمان را آن‌طور که نیستیم و واقعیت نداریم نشان دهیم و چه بهتر که در نمایش جایگاه متزلزل خود دستاویز بزرگانی شویم که جایگاه و موقعیت هنری‌شان بر همگان مشخص و معین است.

قطعا توهین و رفتار بی‌شرمانه کارگردان تاجیکی فارسی زبان، به شاعر بزرگ آذربایجانی که نقش مهم و موثری در ترویج ادبیات و غزل شعر فارسی در زمان خود و بعدها داشته، نشان از سطحی‌نگری و عدم شناخت صحیح این به ظاهر کارگردان تئاتر است که بدون توجه به ادب و احترام با نگارش کلماتی که در آن تا حد زیادی عقده‌های رفتاری مشهود است به دنبال این بوده در کنار نام استاد، اسمش شنیده شود و با ورود به دنیایی که از آن نیست و با استفاده از نام بزرگانی چون فردوسی و سعدی و غیره خودش را تبرئه سازد بی‌آنکه بداند مردم هنردوست و فرهنگ شناس این آب و خاک که در سخت‌ترین شرایط موجود در تاریخ، هنر، فرهنگ و ادب را سرلوحه احترام خود قرار داده‌اند از این کلام ناباب نه تنها تاثیری نمی‌گیرند که آن را مذمت کرده واین توهین را بر نمی‌تابند.

27 شهریور سالروز درگذشت استاد شهریار در سال 1381 به پیشنهاد یکی از نمایندگان مجلس و مصوب شورای انقلاب فرهنگی به عنوان روز شعر و ادب نامگذاری شد و البته بعدها به عنوان روز ملی شعر و ادب فارسی تغییر کرد و این نشان از آن دارد که شعر و ادب در این آب و خاک جدا از مسائل و مصادیق سیاسی و قومی جایگاهی رفیع و ارزشمند دارد که اتفاقا حلقه اتصال اقوام و مردمان این مملکت است  و قطعا افرادی در قد و قواره‌های کوتاه از علم و ادب و فرهنگ نمی‌توانند بر آن خدشه‌ای حتی کوچک وارد کرده و نام‌های ماندگار موثر در فخر فرهنگی و ادبی ایران را زیر سوال ببرند.

البته باید دید واکنش مدیران تازه نفس فرهنگی به این  بی‌حرمتی چیست؟