به گزارش برنا؛ زندگی حضرت محمد معمولاً به دو دوره تقسیم می‌شود: قبل از هجرت در مکه، و پس از هجرت. گفته می‌شود حضرت محمد سیزده زن یا کنیز داشته‌است (نسبت به وضعیت برخی به عنوان زن یا کنیز توافق وجود ندارد) در هنگام درگذشت حضرت محمد، نه نفر از همسرانش در قید حیات بودند.

ازدواج‌های ایشان با هدف‌های گوناگونی انجام می‌شد:

• تصمیم شخصی؛
• بیوه بودن زن؛
• دلیل سیاسی، مانند ایجاد یا حفظ اتحاد قبیله‌ها و ….

یکی از اشکال‌هایی که در غرب به پیامبر اسلام گرفته می‌شد تعدد زوجات او بوده‌است که آن را ناشی از شهوت‌پرستی می‌دانستند که از پیامبر الهی به دور است.

مسلمانان با نگرشی تاریخی و عقلانی، تمام ازدواج‌های او را در آن فضای تاریخی ارزیابی و توجیه می‌کنند.

به گفتهٔ برخی منابع، در فرهنگ عربستان دوران حضرت محمد، ازدواج فقط یک تصمیم شخصی برای اهداف شخصی نبود، بلکه عموماً وابسته به نیازهای درون قبیله‌ای یا بین قبیله‌ای جهت تشکیل متحدین بود. به عقیده جان اسپوزیتو، ازدواج مجدد برای بیوه‌ها در فرهنگ عرب که بر روی باکره‌بودن دختر تأکید می‌کرد، مشکل بود.

در سن ۲۵ سالگی حضرت محمد با خدیجه که سنی بین ۴۰ تا ۴۵ سال داشت، ازدواج کرد. این ازدواج، زندگی مشترک موفقی بود که ۲۵ سال دوام یافت.

حضرت محمّد از طرق مختلف بر خدیجه تکیه می‌کرد و تا زمانی که او زنده بود، همسر دیگری اختیار نکرد.

خدیجه در ۶۵ سالگی درگذشت. چندی پس از درگذشت خدیجه خوله بنت حکیم به حضرت محمد پیشنهاد کرد که با سوده یا با عایشه ازدواج کند. گفته شده که حضرت محمد از خوله خواست که مقدمات ازدواج او با هر دو را فراهم کند. عایشه در آن زمان در نامزدی پسری از مشرکان به نام جبیر بن مطعم بود، اما ابوبکر نامزدی او را به هم زد تا با حضرت محمد ازدواج کند. گرچه برخی منابع اولیه عایشه را هنگام ازدواج با حضرت محمد کودکی شش تا نه ساله ذکر کرده‌اند.

حفصه دختر عمر بن خطاب بود که شوهر اولش در جنگ بدر کشته شد. پس از بیوه‌شدن حفصهٔ ۲۰ ساله که ۳۵ سال از محمد کوچک‌تر بود، محمد وی را به عقد خود درآورد. زینب بنت خزیمه (ام‌المساکین) بیوه عبیده بود و کمی پس از ازدواج با محمد در ۳۱ سالگی درگذشت. ام سلمه بیوه ابوسلمه بود. زینب بنت جحش زن طلاق‌گرفتهٔ زید (فرزندخواندهٔ محمد) بود. جویریه دختر رئیس قبیله بنی مصطلق بود. ام حبیبه بیوه عبید و دختر ابوسفیان (رهبر اهالی مکه و مخالف پیامبر) بود و از طریق شخص سومی با محمد ازدواج کرد. صفیه از اسیران یهودی در جنگ خیبر بود که شوهرش پس از جنگ خیبر اعدام شده بود. ازدواج صفیه با محمد به زودی — یا در خیبر یا در مسیر بازگشت به مدینه — صورت پذیرفت. میمونه نیز بیوه بود و در ۵۱ سالگی با محمد ازدواج کرد. ماریه را فرمانروای مصر به محمد هدیه داده بود و کنیز محمد بود.

فرزندان

• خدیجه چهار دختر (ام کلثوم، رقیه، زینب، فاطمه) و دو پسر (قاسم، عبدالله) برای محمد آورد که دو پسر او در کودکی درگذشتند.
• زینب همسر ابوالعاص بن ربیع بود.
• ام‌کلثوم و رقیه ابتدا با عتبة بن ابولهب ازدواج کردند که پس از دعوی پیامبری محمد، عتبه ایشان را طلاق داد. سپس، رقیه، و پس از مرگ او، ام‌کلثوم، با عثمان ازدواج کردند.
• فاطمه با علی ازدواج کرد.
• ام‌کلثوم و رقیه پیش از فوت محمد درگذشتند.
• ماریه نیز پسری به نام ابراهیم آورد که در دو سالگی درگذشت.
• محمد از طریق فاطمه زهرا دارای دو نوه پسر به نام‌های حسن و حسین شد.
• دختر فاطمه به اسم زینب نقشی مهم در مطالبه حقوق خاندان محمد در زمان امویان پس از کشته شدن حسین در نبرد کربلا ایفا کرد.
• نسل محمد از طریق فاطمهٔ زهرا ادامه یافت که به‌عنوان شریف یا سید شناخته می‌شوند. آن‌ها به‌عنوان تنها نسل بازمانده از محمد، مورد احترام شیعه و سنی‌اند. شیعیان حسن و حسین و فرزندان حسین را امام و جانشین برحق محمد می‌دانند.