علی روئینتن، کارگردان سینما، در گفتوگو با خبرنگار فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: با دهکده جهانی که امروز به واسطه فضای مجازی پدید آمده اگر بخواهیم موفقیت اثری چون «بازی مرکب» را تنها در مقیاس کشوری چون کرهجنوبی بررسی کنیم، این بررسی منطقی و درست نخواهد بود. به هر حال کشورهایی چون کرهجنوبی و دیگر کشورهایی که همواره در زمینههای مختلف رو به پیشرفت هستند رمز موفقیتشان در این است که اعتماد به نفس کاذب دانستن ندارند و همین که احساس میکنند عقب هستند یا نمیدانند عاملی است برای حرکت و موفقیت.
روئینتن خاطرنشان کرد: برخی مواقع داشتن انگارههای تمدن و پیشینه تاریخی فریبدهنده است و باعث میشود ما با تکیه بر گذشتهمان شکست بخوریم و در واقع در جا بزنیم و میبینیم در کشورهایی چون کرهجنوبی و ژاپن که از چنین ویژگیهایی برخوردار نیستند همواره در پی پیشرفت و تلاش برای عقب نماندن هستند. سریال «بازی مرکب» سوژهای جذاب دارد که اتفاقاً در فضای مجازی مورد توجه قرار گرفت و باعث شد تا سر و صدایی به پا کند.
او افزود: سریال «بازی مرکب» سوژه بسیار خوبی دارد اما از ساختار چندانی خوبی برخوردار نیست و در واقع این سریال یک اثر استودیویی است که قصهای جذاب و دراماتیک را تعریف میکند اما همین سریال اگر فیلمنامهاش را یک نویسنده ایرانی به یکی از پلتفرمها میبرد به هیچوجه امکان ساخت نداشت و این نشان میدهد سریالها و فیلمهای خوبی هستند که در کشور ما هیچگاه ساخته نشدهاند.
کارگردان فیلم سینمایی «دل شکسته» در ادامه اظهاراتش تأکید کرد: کشورهای جهان سومی کشورهای دنبالهرو هستند و باید نمونهای از موفقیت وجود داشته باشد تا به آن رجوع کنند. در واقع اگر فیلمنامه خوب و جذابی را شما بخواهید به پلتفرمها ارائه دهید باید نمونهای از آن وجود داشته باشد که موفق بوده تا بتوانند به ایده شما اعتماد کنند. به همین دلیل میبینیم که امروز در سینما و شبکه نمایش خانگی آثار ما یا آثاری کمدی شدهاند یا فیلمهایی هستند که به طبقه پایین جامعه میپردازند.
او افزود: سینمای ما در واقع به دهه پیش از انقلاب برگشته و امروز تلویزیون هم در همین شرایط قرار گرفته است و این اتفاق بسیاری خطرناکی است. ما امروز به ساخت و پخش آثار متفاوت و متنوع نیاز داریم و برای داشتن اینگونه آثار وجود هنرمند و مولف جسور الزامی است و قطعاً مولف جسور به واسطه وجود مدیر جسور امکان رشد و خلق اثر را پیدا میکند.
این کارگردان تأکید کرد: البته ما مولفهای جسور داریم. فیلمسازانی چون سعید روستایی و محمد کارت که آثار متنوعی ساختند و به سراغ قشر ضعیف جامعه رفتند فیلمسازان جسوری هستند که جریانی از آثار آنها شکل گرفت و فیلمسازان بسیاری به سراغ آن رفتند چرا که شکل فیلمسازی آنها به نوعی نتیجه خوبی داشت و همه به دنباله یک مسئله امتحان پس داده بودند. در این وضعیت ما نیاز به سریالها و فیلمهایی داریم که نسبت به آنچه که امروز رایج است متفاوت باشند. قشر عظیمی از جامعه ما و شاید حدود 70 درصد جامعه متعلق به طبقه متوسط هستند اما در فیلمها و سریالهای ما آنچه که میبینیم یا مربوط به قشر متمول و ثروتمند است یا قشر ضعیف و فقیر و در واقع بخش اعظمی از جامعه از سینمای ما حذف شده است.
روئینتن خاطرنشان کرد: مسئله این است که تهیهکنندههای ما میلی به انجام کار جدید با فضا و موضوعی متفاوت ندارند. آنها تلاش میکنند اثری بسازند که مورد پسند پلتفرمها باشد و فقط به درآمدزایی فکر میکنند اما نمیدانند که اتفاقاً درآمدزایی در گروی ساخت اثر متفاوت است. من میدانم در مردم ما فطرتی وجود دارد که غیر قابل پیشبینی است و از یک جایی به بعد خواهیم دید که دیگر فیلمهایی که سوژهشان پرداختن به مسائل مردم پایین شهر است مورد استقبال قرار نمیگیرد و حتی سریالهای لاکچری هم به این سرنوشت دچار میشوند و مطمئن باشید که به زودی پلتفرمها هم بازار خود را از دست میدهند.
او در پایان افزود: متأسفانه سرمایهگذارهای ما در شبکه نمایش خانگی به پول فکر میکنند و دغدغه فرهنگ ندارند، کسی که با این هدف وارد این عرصه میشود به فرهنگ و هنر نگاه و برخورد کالایی دارد. کاش هنرمندان هم چیزی مثل قسم پزشکی داشتند که وقتی وارد این عرصه میشدند حاضر نمیشدند ارزشهای فرهنگیشان را بفروشند. بخش اعظمی از مردم کشور ما از سینما و تلویزیون ما حذف شدهاند و همین عامل خواهد بود تا مردم از آثار ما استقبال نکنند و به سراغ آثار خارجی بروند.