به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ حمیدرضا غلام زاده کارشناس مطالعات امریکا و روابط سیاسی ایران و امریکا با تاکید بر اینکه دولت جدید بنای خود را درحوزه سیاست خارجی بر روابط با کشورهای همسایه گذاشته است، گفت: دولت قبل در سیاست خارجی برنامه اصلی اش را مذاکرات تعریف کرده بود، در این دولت آن احساس نیاز و توسل به مذاکرات و نتیجه بخش بودن آن از بین رفته است و به دنبال برقراری روابط متعارف است، منتها دیگر آن احساس نیاز به برقراری مذاکرات وجود ندارد که حتما باید به یک توافق هسته ای برسد که بتواند بودجه اش را تامین و روابطش را بر اساس آن طراحی کند و معمولی تر با ماجرا برخورد می کند، پرونده ویژه و کار ویژه اش این است که روابطش را با همسایه ها و در منطقه گسترش و ارتقا ببخشد.
وی ادامه: تیم جدید با این رویکرد که باید تمرکز روی منطقه بگذارد و مهمتر از آن سبد دیپلماسی را متنوع کند، قادر خواهد بود حتما منافع را رقم بزند، تنوع سبد مشابه اتفاقی است که ما در تفاهم 25 ساله با چین رقم زدیم که نگاه صرفا به یک سمت و همکاری ها و تعاملات ما صرفا با یک بخش نباشد، این تنوع همدر عرصه های مختلف می تواند اقتصاد ما را شکوفا کند، همکاری ها را ایجاد کند و هم منافع ملی ما را از طریق همکاری تامین سازد. به طور کلی این تنوع باعث می شود که دست دیپلمات و سیاستمدار برای بازی در عرصه سیاست جهانی قوی تر شود و این گونه می تواند اهداف بیشتری را محقق و منافع ملی بیشتری را تامین کند.
غلام زاده با عنوان اینکه برجام بیش از پیش منوط به رفتار اروپایی ها است، گفت: در واقع اروپایی ها بودند که همراهی کردند با خروج امریکا از برجام و منفعلانه برخورد کردند، ما تفاوتی بین رفتار اروپایی ها چه در دوره اوباما و چه در دوره ترامپ و چه در دوره بایدن نمیبینیم.، دیگر اینکه امریکا قطعنامه سازمان ملل را نقض کرده است. به نظر می رسد با همین مسیری که در وین طی می شد به توافقی برسیم از طرفی هم باز همین اروپایی ها هستند که بیشتر از همه به برجام و حفظ برجام نیاز دارند ما که از بحث تحریم ها دیگر عبور کردیم و دیگر بالاتر از سیاهی برایمان رنگی نیست، امریکایی ها هم که علاقه ای به رفع تحریم ها ندارند و حتی به خروج از برجام هم برسیم چیزی از دست نمی دهند اما این اروپایی ها هستند که به این مسئله نیاز دارند لذا بسته به اینکه شرایط چگونه پیش برود، با شرایط فعلی وین به نتیجه ای نخواهیم رسید، اما اگر دوره جدید مذاکراتی که آذر ماه شروع می شود آخر نوامبر به شکلی باشد که منافع دو طرف را بخواهد تامین کند و دغدغه های دو طرف را پاسخ دهد می توان امیدوار بود که برجام یا حداقل نتایج برجام تامین شود.
وی در پاسخ به این سوال که نقش رسانه ها در برجام و در جریان مذاکرات چگونه ارزیابی می شود، گفت: نقش رسانه ها آنقدر مهم است که در بحث دیپلماسی رسانه ای و در ادبیات آکادمیک روابط خارجی تعریف می شود، از یک طرف دیپلماسی رسانه ای وظیفه اش این است که به افکار عمومی پاسخ بدهد و به اصطلاح تصویر ایران را در اذهان عمومی دیگر کشورها ارتقا دهد، همین که در مناسبات بین المللی گاها رسانه ها می توانند تاثیر گذار باشند، مقوله ای که در ادبیات آکادمیک به سی ان افکت معروف شده است و تاثیر سی ان ان که بارها شده توانسته مطالبه ای در افکار عمومی ایجاد کند که برنامه سیاست خارجی یک کشور تغییر کند و عملا در عرصه سیاست خارجی ریل گذاری کرده است. با این رویکرد حتما رسانه برون مرزی می توانند تاثیر گذار باشند؛ در مذاکرات وین دیدیم که پرس تی وی به نقل از منابع آگاه مواضعی را مطرح کرد که با واکنش وزیر امور خارجه سابق مواجه شد. چه از منظر این اتفاقات و تحولات سیاسی کشور مثل مذاکرات که پرس تی وی می تواند نقش مهمی را در آن داشته باشد چه به طور کلی از باب تصویر سازی کشور باز پرس تی وی می تواند تاثیر و اهمیت قابل توجهی داشته باشد.
غلامزاده باعنوان اینکه نقش پرس تی وی باید به عنوان مولف بایدبه فضای رسانه ای وارد شود، گفت: دستگاه دیپلماسی و نهاد های تصمیم گیر کشور باید این شبکه را تغذیه کنند و به آن کمک کنند تا به عنوان یک یار کمکی بلکه به عنوان یک یار اصلی دیده شود و پرس تی وی باید ضریب نفوذ رسانه ای اش را به حدی ارتقا دهد که مثلا وزارت خارجه احساس نیاز کند به کاری که پرس تی وی می تواند برایش انجام دهد.وظیفه این شبکه تعامل با مخاطب خارجی است و مخاطب خارجی هم باید ببیند که چه چیزی لازم است که از مواضع داخلی ایران و با چه اولویتی بداند؛ طبیعتا برای کودک دبستانی نمی توان انتگرال درس داد، برای کودک دبستانی حتما شعر و بازی و ادبیات ساده جذاب تر است و متناسب با حال و هوایش خوراک به او می دهید، مخاطب خارجی هم همین است متناسب با آن نیاز و انتظار و فضایی که لازم دارد باید به آن خوراک داد و طبیعتا این معیارها با معیارهای داخلی یکسان نیست و نباید هم باشد.
این تحلیل گر حوزه بین الملل گفت: پرس تی وی یک گفتمان متفاوتی از رسانه های مرسوم بین المللی ارائه می دهد و نقش یک آلترناتیو مدیا را دارد و مخاطب بهدنبال این است، مخاطب در حال حاضر به آلترناتیو نیاز دارد چون از مینسترینگ (سلطه رسانه ها)، شاکی است و متوجه شده است که که آن ها دارند محدود و با رویکرد خاص به آن ها محتوا می دهند، این پتانسیل پرس تی وی است که تا حدی محقق کرده است مثلا آن هایی که رویکرد مقاومتی دارند و سیاست خارجی ایران را میپسندند، کاملا با پرس تی وی همراه شده اند ومیبینم که اخبارش در شبکه های اجتماعی یا گروه ها بازنشر می شود. این ظرفیت بایدگروه های دیگر را هم در بر بگیرد نه فقط آن هایی که هم سو با جبهه مقاومت هستند باید بتواند فعال تر و نگاه های دگر اندیش و متفاوت کشورهای مختلف و به خصوص غربی ها را جلب کند. الان در فضای سیاسی بسیاری از مردم به خاطر اینکه از لیبرال دموکراسی شاکی هستند و گزینه دیگری ندارند، دوباره سمت مارکسیسم ها بر می گردند در حالی که پرس تی وی می تواند بلندگوی حکومت جمهوری اسلامی باشد و صدایش به این ها برسد و جای خودش را باز کند.