هومان فاضل: لازمه ترویج سبک زندگی استاندارد، وجود قصه های مفید و پندآموز است/ این رسالت مهم بر عهده همه افراد جامعه است

قهرمانان سینمایی و شخصیت های محبوب و معروف آثار نمایشی در برهه های مختلف زمانی روی سبک و نگاه مردم یک جامعه تاثیر می گذارند و در بسیاری از اوقات شاهد این بوده ایم که چهره های محبوب و معروف بازیگری حتی روی ادبیات کلامی و نوع پوشش مردم تاثیر مستقیم داشتند و گاهی البته این تاثیر از محبوبیت لازم برخوردار نبوده است. در گفت و گو با نویسندگان و تهیه کنندگان موضوع تاثیر فیلم ها و سریال ها بر سبک زندگی را بررسی کرده ایم.

هومان فاضل، نویسنده سینما و تلویزیون که در آثاری همچون سریال تلویزیونی «آسمان من»، فیلم سینمایی «فهرست مقدس» و سریال تلویزیونی «سارق روح» فعالیت داشته است در پاسخ به این سوال که آیا توانسته ایم در آثار سینمایی و تلویزیونی به سمت ایجاد سبک زندگی استاندارد و اصیل ایرانی به لحاظ نوع زندگی، پوشش، روابط انسان ها با یکدیگر برویم به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: به طور صریح باید بگویم خیر! دلیل اصلی آن این است که عموما بنا به محدودیت ها زیاد داستان ها واقعی به نظر نمی رسند درواقع نمی توانیم به عنصر پیش برنده داستان که همان بخش منفی به حساب می آید به طور کامل و مشخص بپردازیم. البته نمی توان گفت قسمت منفی داستان به طور قطع باید شخصیت یا کاراکتر بدمن باشد و می توان فقر یا طمع و... را به عنوان عامل منفی در نظر گرفت درواقع باید گفت وقتی قرار بر این است تا این موارد را به نمایش بگذاریم نمی توانیم ابعاد آن را نشان دهیم و همیشه بخشی از نیمه های پنهان این بخش ها دچار ممیزی می شود بنابراین زمانی که پای داستان و قصه می نشینید با یک تحول ناگهانی شخصیت روبه رو شده یا متوجه می شوید که مشکلات بر مبنای یک سری اتفاقات محیرالعقول حل می شود و هرچقدر هم فیلم یا سریال جذاب باشد اما وقتی بیننده به قسمت های پایانی قصه نزدیک می شود راضی از پای تلویزیون بلند نمی شود و زمانی که این اقناع صورت نگیرد نمی توان از همه ابعاد آن سریال الگو برداری کرد.

او در این خصوص که فیلم ها و سریال های سینمایی و تلویزیونی چگونه می توانند در اخلاق و رفتار اجتماعی افراد موثر باشند بیان کرد: نکته اصلی اینجاست که تصوری بر این مبنا به وجود آمده است که قرار است سینما و تلویزیون الگو باشد تا ارزش های اخلاقی را به افراد آموزش دهد و روی سبک زندگی انسان ها تاثیر بگذارد اما این تصورات باعث شدند تا رفته رفته این الگو ها تاثیر واقعی خود را در رسانه و حتی در آثار از دست دهند. تنها مسئله ای که باعث می شود ما به عنوان یک تولید کننده در سینما و تلویزیون تاثیرگذار باشیم این است که بتوانیم داستان مفید و خوبی ارائه دهیم درحقیقت زمانی که بتوان داستان تاثیرگذار و پندآموزی مانند مثل ها و قصه های قدیمی مانند شاهنامه، بوستان و گلستان و ... نگارش کرد خود به خود تاثیرگذاری آن قصه ها در آثار نیز بیشتر خواهد شد اما نباید تمام بار معنایی را به یک اثر تحمیل کرد چراکه کم کم کارکرد آن از بین خواهد رفت.

این نویسنده در این خصوص که چند درصد از فیلم ها و سریال ها نشانگر واقعیت های جامعه هستند تصریح کرد: هیچ کدام! فیلم ها و سریال ها یا به قدری تلخ و سیاه و غیر واقعی دیده می شوند که به نوعی از آن طرف بام می افتند یا در برخی مواقع به قدری همه اتفاقات روی دور مثبت می افتند و پایان مسرت بخش دارند که باید گفت از آن سوی دیگر بام می افتند درواقع میانه در داستان ها وجود ندارد. نکته دیگری که در سینما و تلویزیون مغفول مانده است داستان گویی برای سرگرمی است متاسفانه داستان گویی برای سرگرمی به یک سری کولاژ ها و شوخی های تلگرامی منتهی می شود که نتیجه آن همین فیلم های کمدی ست که به اکران می رسد درواقع من فکر می کنم خلاء بزرگ سینما و تلویزیون برای الگو سازی نبود داستان گویی است.

هومان فاضل نویسنده «سارق روح» در پایان و در پاسخ به این سوال که در آثار سینمایی و تلویزیونی نشان دادن اخلاقیات، سبک زندگی سالم و استاندارد وظیفه چه کسی است آیا مدیران فرهنگی باید در این زمینه رسیدگی کنند یا چنین مسئله ای بر عهده تهیه کنندگان، کارگردانان و یا نویسندگان است اظهار کرد: به نظر من این رسالت بر عهده همه مردم است و بزرگ ترین و مهم ترین کاری که باید انجام داد صبوری است که متاسفانه ما این صبوری را نداریم.

انتهای پیام//