میلاد مسیح معجزه ای برای آینده

 در آن زمان که به مشیت الهی، اعجاز تولد عیسای مسیح (ع) از دامن پاک باعظمت ترین زن زمان خودش یعنی مریم مقدس به وقوع پیوست، بر پیامبران و اولیای الهی پوشیده نبود که مسیح در روزگاری مبعوث خواهد شد که دنیاپرستان بنی اسرائیل با سفره های رنگین و زندگیهای پر زرق و برق و مرکبهای گرانبها به تفاخر و تکاثر مشغول خواهند بود و مسیح برای توجه دادن آنها به حیات معقول و زندگی برین باید زندگی ساده عاقلانه و البته پرمشقت و کم هزینه را برگزیند تا با پشت پا زدن به تعلقات دنیوی رسالت عظیم خویش را به ظهور برساند.

امام علی(علیه السلام) در خطبه 160 «نهج البلاغه» در توصیف زندگی بسیار زاهدانه و عجیب حضرت عیسی (ع) می فرمایند: «...او لباس خشن مى پوشید؛ غذاى ناگوار [مانند نان خشک] مى خورد... و براى دفع سرماى زمستان از تابش آفتاب استفاده مى کرد که صبح ها به طرف غرب مى تابید و عصرها به طرف شرق... نه مالى داشت که او را به خود مشغول دارد و نه طمعى که خوارش کند؛ مرکبش پاهایش بود و خادمش دست هایش!»

ساده زیستی مسیح، درسی برای مسئولان

اینکه امیرمومنان از تمام ویژگی های بزرگ یک پیامبر اوالعزم با توجه به نوع زندگی سردمداران و بزرگان و  مسئولان آن قوم، به زهد و ساده زیستی او اشاره می کند درسی برای صاحبان خرد است. در حقیقت همدردی زمامداران با گروه کم درآمد جامعه با تحقق زهد و ساده زیستی اتفاق می افتد. بنابراین، این ارزش الهی و اجتماعی یکی از مهمترین اهداف عیسای مسیح و اولیای الهی در هر زمان تا ظهور حضرت منجی خواهد بود.

باید گفت اگر از سراسر زندگی عیسای مسیح و معجزات او فقط و فقط به همین یک موضوع توجه شود برای سعادت جامعه کافیست؛ که وقتی میان طبقات گوناگون جامعه فاصله اقتصادی و معیشتی غیرقابل انکاری وجود دارد، مسئولان و کارگزاران و مدیران در هر سطحی از سیستم و سازمانها نیز باید با ساده زیستی، مرهمی بر زخم های گروه های کم درآمد جامعه باشند زیرا این مسئله تزریق کننده بردباری به جامعه است.

آثار ساده زیستی مسئولان در جامعه

بر هیچ انسان منصفی پوشیده نیست که عمل به دستورات پیامبران و بزرگان دین از سوی آحاد مردم و خصوصاً زمامداران امور، برای رفع تبعیض ها و فاصله های طبقاتی و چشاندن شیرینی حیات و تاباندن نور امید به قلبهای خسته طبقات ضعیف تر جامعه نتایج و ثمرات فراوانی دارد که مهمترین آنها عبارتند از:

_ ایجاد حسّ مواسات و همدردی و برابری زمامداران با دیگر اقشار جامعه؛

اقناع حس همدردی با دیگران یکی از ویژگیهای فطرت انسانی است که اگر به فراموشی سپرده شود، آسیبهای جبران ناپذیری بر روان مردم و اقشار ضعیف خواهد داشت خصوصا اگر از سوی کسانی باشد که خود باید برای ایجاد این ارزش در جامعه، برنامه ریزی کنند.

_ لمس کردن بی واسطه و غیرتصنعی، سختی ها و تلخی های زندگی ساده یا فقیرانه برخی مردم؛

گاهی پس از رخ دادن حوادث و بلایای طبیعی مانند زلزله و سیل شاهد حضور موقت و چند ساعته برخی مسئولان در مکان های مزبور بوده ایم. یقینا همین حضور کوتاه مدت، مردمی که در اوج اضطرار هستند را خوشحال و امیدوار می کند اما نکته مهم عمل به وعده ها و تسریع در اصلاح امور مردم مصیبت زده و گرفتار است که در مواقع حساس بزرگترین سرمایه نجات هر مملکتی هستند.

_ اکتفا نکردن زمامداران به اینکه صرفاٌ به تصدی یک امر شناخته بشوند و شفاف تر شدن عملکرد ایشان در ترک یا انجام وظایف نسبت به مردم؛ آیا تفاوتی نیست بین آن مسئولی که شخصاً دستی بر آتش اصلاح امور دارد با انکه صرفا از پشت میز امور را رصد می کند؟!

فصل الخطاب

در پایان یادآوری یکی از دلایل اصلی پذیرش خلافت از سوی امام علی (علیه السلام) فصل الخطابی است برای زمامداران و مسئولان جامعه اسلامی و آن «پیمانی است که خداوند از نخبگان جامعه گرفته است که در برابر شکم بارگی و افسارگسیختگی ظالمان و گرسنگی و محرومیت مظلومان سکوت نکنند.»

بدیهی است کسانی می توانند به این پیمان وفادار بمانند که در هر سطحی از مدیریت، درد محرومان و بیچارگی ضعیفان را با عمق وجود خویش چشیده و با آنان همگن باشند.

انتهای پیام/