طمع علت اصلی افت کیفی سریال های نمایش خانگی است

جمال گلی: دچار بی انگیزگی در نمایش خانگی شده ایم/ رئالیتی شوها در نمایش خانگی وضعیت بهتری دارند !

جمال گلی تهیه کننده و مجری طرح سینما وتلویزیون که در کارنامه اش آثاری چون فیلم "به وقت خماری"، سریال "بزم آخر"، "ریکاوری"، "سه جلد" و... را دارد درخصوص علت افت کیفیت محصولات نمایش خانگی به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: علتش این است که عده ای افراد کارنابلد تصمیم گرفته اند برای خوراک فرهنگی مردم تصمیم گیری کنند. ناخواسته این موضوع باعث شده است که کیفیت کار نازل شود و قابل رقابت با محصولات تلویزیونی نباشد، تلویزیون هم یک سیاست درست به کار گرفته است مانند اینکه از بازیگر های چهره فاصله گرفته است و از افراد غیرچهره استفاده می کند و سعی بر قصه گویی دارد و در این چند ماه اخیر هم موفق بوده است. 

تهیه کننده فیلم "به وقت خماری" اظهار داشت: نکته دوم این است که ما دچار یک بی انگیزگی عظیمی در مسئله نمایش خانگی شده ایم به این خاطر که نمایش خانگی تبدیل به بیزینسی شده است برای پول درآوردن عده ای که دستشان به این پلتفرم ها به راحتی می رسد. یعنی امکان این که همه ی آدم هایی که تولید کننده هستند به دفتر پلتفرم ها مراجعه کنند و بگویند ما این سریال یا طرح را داریم و می خواهیم آن را بسازیم وجود ندارد. عده ی محدودی از این موقعیت استفاده می کنند و طبیعتا وقتی یک کارگردان در عرض یک سال و نیم سه سریال نمایش خانگی تولید و پخش می کند چه زمانی فرصت می کند که درباره ی آن فکر و تحلیل کند و به نیاز های مردم توجه کند ؟ 

او ادامه داد: به همین علت است که رئالیتی شو ها در نمایش خانگی وضعیت بهتری دارند و آثار نمایشی دچار ضعف جدی شده اند. به نظر من بودجه زیاد اختصاص دادن، پلتفرم ها را تبدیل به یک بیزینس برای بازیگران، عوامل اصلی شامل تهیه کننده و کارگردان شده است و درواقع این رانتی که بینشان به وجود آمده است باعث شده است که انگیزه ای برای تولید یک اثر فاخر هنری نماند و فقط به پولی که قرار است بگیرند فکر کنند و در نهایت هم یک اثر درجه سه تولید کنند.

جمال گلی تهیه کننده سریال "ریکاوری" در پایان خاطر نشان کرد: زمانی که نمایش خانگی دست وزارت ارشاد بود، نمی خواهم بگویم در حال حاضر که دست ساتراست بد است، می خواهم بگویم نظارت را اگر وزارت ارشاد انجام دهد یا ساترا تفاوتی نمی کند مهم شکل نظارت است. وزارت ارشاد به دلیل اینکه نظارت سینما هم برعهده اش بود و بازار و نحوه پول گرفتن مانند سینما را بلد بود، تولیداتی که انجام می دادند به اینگونه بود که مردم بابت آن پول پرداخت می کردند. تولیداتی که امروز انجام می شود فکر می کنم میزان کپی برداری غیرقانونی و قاچاقش به شدت افزایش پیدا کرده است به این دلیل که با رویکردی آمده است که ارزش هزینه کردن و خرید را از دست داده است.

حسن توکل نیا: افت سریال های شبکه نمایش خانگی به سفارش دهندگان این سریال برمی گردد!

حسن توکل نیا تهیه کننده سینما که در کارنامه اش آثاری چون "جا‌به جا"، "نفرین"، "مدیوم"، "اگه میتونی منو بگیر" و... را دارد  در خصوص افت کیفیت سریال های شبکه نمایش خانگی به خبرنگار فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: تصور می کنم تولیداتی که تا این لحظه بیرون آمده است و اکثرا کیفیتی ندارند زیر نظارت تلویزیون نبودند و تا جایی که من می دانم تلویزیون به تازگی و چند ماهی است که به طور رسمی نظارت را بر دست گرفته است و کیفیت تلویزیون و غیر تلویزیون ربطی به نوع کارگردانی و دکوپاژ و میزانسن ندارد. تلویزیون بیشتر بر حجاب تاکید دارد و شاید مقداری به کیفیت لطمه بزند ولی نه تا حدی که درحال حاضر وجود دارد. بنابراین فکر می کنم که نظارت مدیریتی که قبل از تلویزیون بر روی سریال ها بوده است به طور جدی بر قصه و عوامل و فیلمی که ساخته شده و پروانه نمایشی که به آن دادند، کار نکرده است. ضمن این که این کارگردانان بیشتر در کارهای تلویزیونی تبحر دارند تا سینما و شبکه نمایش خانگی و کیفیت شبکه نمایش خانگی باید با کیفیت سینما مقایسه بشود؛ چه زیر نظر تلویزیون باشد چه سینما به این دلیل که مردم بابت آن پول می پردازند مانند بلیت خریدن، پس باید مانند سینما بر روی آن نظارت شود و بنده بخش عمده این را از چشم کسانی که تولید کننده اند و یا صاحبان محصول هستند می بینم.

این تهیه کننده ادامه داد: این صاحبان آثار سعی در انتخاب کارگردانانی در سطح فکر و اندیشه خود دارند و تصور آن ها بالاتر از این نیست، اگر بود که افرادی که تا به حال کار نکرده اند و ناگهانی به عنوان تهیه کننده شبکه نمایش خانگی وارد کار شدند و واضح است که به دنبال پیمودن ره صد ساله در یک شب هستند و آبرو و عزت و پشتوانه ای نداشته اند که نگران آن باشند را انتخاب نمی کردند تا در انتخاب بازیگران بکوشند و کسانی را انتخاب کنند که آبرویشان نرود و یا سابقه کاری شان خراب نشود.

حسن توکل نیا افزود: البته در تلویزیون هم تهیه کنندگان بزرگی داریم که کار های فاخری ساختند و به فکر آرزوهایشان هستند ولی بخش عمده آن برمی گردد به کسانی که سفارش این محصولات را می دهند که در انتخاب تهیه کننده و کارگردان و... نظارتی ندارند و به دنبال این هستند که کار زود جمع شود و وارد شبکه شود تا هر چه زودتر به پولشان برسند. این ها همه دست به دست هم داده تا باعث شود کیفیت این محصولات این قدر پایین بیاید.

امیر پورکیان: از کپی شدن فیلم ها در فضای مجازی می ترسیدم!/ پلتفرم ها مخاطب را فراموش کرده اند و فقط به درآمد زایی فکر می کنند!

امیرپورکیان تهیه کننده و کارگردان سینما و تلویزیون که در کارنامه اش آثاری چون فیلم "خنده های آتوسا"، "دریا و ماهی پرنده"، سریال "ممنوعه" و... را دارد درخصوص افت کیفی سریال های شبکه نمایش خانگی در این چندماه اخیر به خبرنگار گروه فرهنگ و هنرخبرگزاری برنا گفت: قبلا این پلتفرم ها نبود و کارها به صورت سنتی پخش می شد. اولین سریالی که پا در این عرصه گذاشت و این جابجایی و تلاقی صورت گرفت، سریال ممنوعه بود که در فیلیمو و نماوا پخش شد و این کار در همان زمان ریسک محسوب می شد ولی نظام تهیه کنندگی به این سمت سوق پیدا کرد که تکنولوژی جدید پخش جدید را می طلبد. آن زمان دی وی دی ها کپی می شد چه برسد به اینکه وارد فضای مجازی شویم و به این ترتیب همه می توانستند با یک کلیک کار را داشته باشند به همین دلیل ما همیشه از کپی می ترسیدیم.

او ادامه داد: اما به هر حال تعدادی آثار تولید شدند و از هر ده محصول حداقل هشت مورد قابل دیدن بود و قصه مخاطب را تا قسمت آخر می کشید. من نمی گویم خوب یا بد بود ولی حداقل های ماموریت یک سریال به عنوان سرگرمی را انجام می داد، چه درام و چه کمدی و در هر ژانری که بود این رسالت را انجام می داد تا اینکه به یکباره بازگشت مالی برای پلتفرم که بازدید برای او نان آور بود و تهیه کننده که فیلمش فروش می رفت کم کم این اتفاق را رقم زد که به تعداد بیشتر قسمت ها دقت می کردند و فراموش کردند که مخاطب باید بپسندد و اگر مخاطب دوست نداشته باشد ساختن ۳۰۰ قسمت که اهمیتی ندارد. این اتفاق افتاد و احترام مخاطب کنار گذاشته شد چون پای پول به میان آمد. به قول گفتنی آنجا که هنرمند ها نقره داغ می شوند بی هنر ها چراغ راه می شوند و نتیجه چیزی است که نیازی به گفتن من ندارد.

کارگردان سریال "ممنوعه" اظهار داشت: پلتفرم ها می توانستند جای سریال های ماهواره ای را بگیرند و این اتفاق در حال رخ دادن بود اما متاسفانه زیاده خواهی و طمع و آفت پول باعث شد از عشق بکاهیم و عاشقانه کار نکنیم وقتی پای عشق به میان می آید به همه چیز دقت می کنیم تا کار تمیز در بیاید ولی وقتی عشق در میان نباشد خلق صورت نمی گیرد و حتی دیگر به بازی بازیگر هم توجه نمی کنیم و هم کار خراب می شود و هم بازیگر را خراب می کنیم. بزرگترین مساله در ساخت سریال و قصه همزاد پنداری مخاطب است. اگر مخاطب شما خود را به جای تک تک کاراکتر ها قرار ندهد با شما همراه نمی شود. اگر بیننده با یکی از کاراکتر های قصه همزاد پنداری نکند از قسمت بعد کار را دنبال نمی کند و مسئله به همین آسانی تمام می شود، موضوع بسیار ساده است.

این تهیه کننده افزود: بزرگترین نکته همین است که ما شروع بسیار زیبایی داشتیم، و اتفاق بدتر این است که پلتفرم ها وارد کار شدند و خواستار دخالت در تولید شدند،به هرحال چند کار پخش شده بود و پول زیادی از این راه در آورده بودند و وقتی وارد کار شدند و کار درنیامده و پول زیادی هم در کار گذاشته اند چاره ای ندارند جز اینکه اثر تولید شده را با تبلیغاتی دو برابر پخش کنند، و مخاطب بیشتر و بیشتر دور می شود و حتی خطر اینکه پلتفرم ها به سمت سریال داستانی نروند وجود دارد چون تا ماهواره و سریال هایش وجود دارد این تولیدات رقیب آنها نیست.  پلتفرم ها در زمینه سریال سازی زمین خورده اند چون کاری را انجام داده اند که بلد نبودند و باید فیلم ساز هایی که کاربلد بودند اثری تولید می کردند و پلتفرم ها از آن ها آن را می خریدند. 

پورکیان در پایان گفت: از بین بیست تا سی کاری که پلتفرم ها روی آن سرمایه گذاری کردند تنها یکی دو مورد نسبتا خوب بود و این وحشتناک است. کار باید در دست کاردان باشد آدم های این کار در سر جایشان نیستند. خنده دار این است که سریالی به اندازه انگشتان دست مخاطب نداشت ولی امروز به ساخت قسمت های دو و سه فکر می کنند چون چاره ای ندارند و باید پای کار بایستند.

منصور لشکری:شبکه نمایش خانگی هیچ وقت تعهد لازم نسبت به جایگاهش را پیدا نکرده است!

منصور لشگری تهیه کننده سینما که آثار ارزشمندی چون "هفت ماهگی"، "قاتل اهلی"، "عصر یخبندان" و... را در کارنامه اش دارد در خصوص علت افت کیفی سریال های شبکه نمایش خانگی به خبرنگار فرهنگ و هنر برنا گفت: شبکه نمایش خانگی هیچگاه مسئولیت و تعهد لازم را نسبت به جایگاهش پیدا نکرد. چند سریال خوب و قابل دیدن داشتیم ولی امروز با افت روبرو هستیم که عامل آن می تواند وضعیت اقتصادی نیز باشد. کارهایی که وارد شبکه خانگی شدند بیشتر به دلیل کسب درآمد آمده اند و دغدغه هنر ندارد، و در شروع کار تنها به جذب بخشی از جامعه نیاز داشتند. این وضعیت ربطی به تلویزیون ندارد. شبکه نمایش خانگی با وجود اینکه سریال هایش پر بیننده نیست و جذابیتی برای مردم عام ندارد اما بیننده اش از برنامه های صدا و سیما بیشتر است چون تلویزیون هیچ چیزی برای عرضه ندارد و حتی نمی تواند مردم عام و ساده ای را که به دنبال سرگرمی صرف هستند را نیز جذب کند.

تهیه کننده "قاتل اهلی" ادامه داد: تلویزیون از ابتدا در رقابت با شبکه خانگی نبود. ولی شبکه نمایش خانگی از روز اولی که به وجود آمد و از دوران کرونا که در پی جذب کردن مخاطب و درآمد زایی بود در مقطعی انرژی گذاشت و سریال هایی ساخت که در راستای هنر و تعهد به فرهنگ ایران نبود و صرفاً در راستای جذب مخاطب بود، درحال حاضر که به درآمد زایی رسیده است خیلی تمایل به جذب مخاطب بیشتری ندارد.
او ادامه داد: همانطور که می بینید چه سینما و چه شبکه نمایش خانگی هیچ گاه تعداد بیننده هایشان از یکو نیم میلیون بیشتر نشده است و این در مقابل ۸۵ میلیون جمعیت ایران قابل بحث نیست. پر فروش ترین فیلم هایمان هم نیز در بخش ابتذال است نه در بخش هنر که به یکو نیم میلیون نمی رسد و جمع بینندگان سه پلتفرم شبکه خانگی نیز به یکو نیم میلیون می رسد و به دلیل مشکلات اقتصادی، سرگرمی مردم که فیلم و سریال جزو اصلی ترین آن ها بود از سبد خرید مردم بیرون آمده است و اگر باشد بیشتر خود را با فیلم و سریال خارجی سرگرم می کنند و ترجیح می دهند به جای آثار داخلی فیلم و سریال غربی تماشا کنند.

تهیه کننده فیلم"هفت ماهگی" تصریح کرد: کسانی که در صدا و سیما هستند دغدغه هنر ندارند و دغدغه آنها بیشتر سیاسی است و کسانی هم که در شبکه خانگی کار می کنند بیشتر دغدغه کسب درآمد دارند و دغدغه آن ها هنر نبوده است که بگوییم چرا این اتفاق افتاد این رخداد کاملا طبیعی بود، شبکه خانگی و درآمد زایی از این طریق نیاز بود به همین علت چند سریال پر بیننده ساخته شد.  البته هنوز سریال جیران پخش نشده است. آقای فتحی اولین کسی بود که در شبکه نمایش خانگی با سریال شهرزاد آمد.

او بیان کرد: درحال حاضر دغدغه بعضی هنرمندان هنر نیست و بیشتر به کسب درآمد فکر می‌کنند از این رو آن میزان مخاطب را که نیاز داشتند  جمع کرده اند و دغدغه ای برای جذب مخاطب جدید ندارند تا کیفیت کار خود را بالا ببرند. البته مجبورند سالی یکی دو کار خوب بسازند که البته خوب نه به معنای هنری بلکه به معنای خوب برای کسب درآمد.

انتهای پیام//