جاذبه های گردشگری و دیدنی شهرستان ری

به گزارش خبرگزاری برنا از تهران ؛  شهرستان ری دارای پنج بخش «فشافویه»، «کهریزک»، «مرکزی»، «خاوران» و «قلعه‌نو»و چهار شهر «ری»، «حسن‌آباد»، «باقرشهر» و «کهریزک» و نه دهستان است.

سابقه و قدمت 6000 ساله شهرری، وجود اماکن و عناصر با ارزش تاریخی و همچنین وجود حرم حضرت عبدالعظیم (ع) ویژگی ‌های منحصربه فرد تاریخی، مذهبی و فرهنگی به این منطقه بخشیده و آن را نسبت به سایر مناطق تهران مجزا و متفاوت ساخته است.

این منطقه قطب توسعه توریسم مذهبی استان تهران به شمار می ‌رود. از ویژگی های دیگر منطقه می ‌توان به همجواری با کوه بی‌بی شهربانو و حریم جنوبی شهر تهران، دسترسی مناسب با توجه به عبور کمربندی تهران (آزادگان) از شمال منطقه و نیز وجود ایستگاه‌ های فعال مترو و امکان ارتباط سریع با تهران اشاره کرد.

در قدیم زبان مردم شهر ری و از جمله تهران، حد فاصل زبان دَری مشرق و زبان پهلوی مغرب و جنوب ایران بوده است. امروزه از این گویش اثری بر جای نمانده است. مردم این شهر مسلمان و شیعه هستند.

چشمه علی شهر ری

یکی از معروف ترین دیدنی های شهر ری چشمه علی است که در کنار آن نشانه هایی از تمدن دیده می شود که از آن ها می توان تپه باستانی و برج و باروهای قدیمی اشاره کرد. همچنین ظروف سفالی کهن و تاریخی در این منطقه دیده شده اند که در حفاری های سال ۱۹۳۴ و ۱۹۳۶ به دست آمدند. آثار دیگری نیز در این منطقه وجود دارند که محققانی که روی آن ها مطالعه کرده اند، قدمتشان را به عصر پارتیان، ساسانیان و تیموریان نسبت داده اند. در مورد خود چشمه این گفته وجود دارد که از جاجرود و قیطریه نشأت می گیرد. می توان گفت که یکی از بهترین نمودهای این منطقه، نقش برجسته های باستانی است که در دیوار تپه در کنار چشمه دیده می شود و به دستور فتحعلی شاه احداث شده اند.

تپه باستانی چشمه علی

در کل قدمت این منطقه به ۸ هزار سال پیش به زمانی بر می گردد که مردم به دلیل وجود آب در اطراف آن سکونت می کردند. تپه باستانی چشمه علی را می توان یکی از قدیمی ترین آثار در شهر ری دانست. برج و باروهای تپه که در طول سال های بعد از سکونت در آن جا ساخته شده اند، در حال حاضر موجود می باشند و بخشی از آن ها مرمت شده اند.

برج طغرل

یکی دیگر از دیدنی های شهر ری برج طغرل است که در شرق آرامگاه ابن بابویه قرار گرفته است. ارتفاع برج طغرل ۲۰ متر است و مساحت آن به حدود ۴۵ مترمربع می رسد و مصالحی که برای ساخت آن استفاده شده است، خشت و آجر هستند. قدمت برج طغرل به دوره سلجوقیان بر می گردد و می توان یکی از ویژگی های خاص آن را کاربرد آن به عنوان ساعت آفتابی دانست. این برج که در مسیرهای اصلی عبور و مرور کاروان ها و مسافران بوده است در شب هایی که مهتاب در آسمان نبود، با آتشی که در بالای باروی آن روشن می شد، مسیر را مشخص می کرد و نوری به اطراف می تاباند.

آتشکده بهرام

یکی از آثاری که از زمان ساسانیان در شهر ری باقی مانده است آتشکده بهرام یا آتشکده ری (تپه میل) می باشد که در نزدیکی این شهر قرار گرفته است. شما برای اینکه بخواهید از این آتشکده بازدید کنید باید در جنوب شرقی شهر ری به سمت ورامین ۱۲ کیلومتر را طی کنید و در روی تپه ای در قلعه نو بخش کهریزک آن را مشاهده نمایید. برخی اعتقاد دارند افرادی که از دور این تپه را می دیده اند، بقایای کاخ را شبیه به دو پایه می دیدند که به همان دلیل این تپه به میل نیز معروف شده است. بخشی از این آتشکده زمانی که اسکندر به ایران حمله کرد تخریب شد و در حال حاضر قسمتی از چهارطاقی آن باقی مانده است.

بقعه جوانمرد قصاب

از دیگر دیدنی های شهر ری بقعه جوانمرد قصاب می باشد که در بزرگراه شهید رجایی و در سه راه علی آباد واقع است. این بنا را به شکل چهار ضلعی مشاهده می کنید که هر طرف آن طولی حدود ۱۰ متر دارد. قبری در داخل آن دیده می شود که البته هویت واقعی آن کاملا مشخص نیست زیرا افرادی می گویند که جوانمرد قصاب در آن جا دفن شده و برخی نظرهای دیگری دارند. ارتفاع این قبر حدود ۱ متر است.

دژ رشکان

در چهارراه خط آهن شهر ری، دژهایی وجود دارند که در قدیم برای محافظت از شهر ساخته شده بودند. از مصالحی که برای ساخت این دژ به کار رفته می توان لاشه سنگ و ساروج را نام برد. روی دژ سوراخ هایی وجود دارند که سربازان می توانستند از میان آن ها توسط تیر و کمان از داخل محافظت کنند. آثاری در این بنا کشف شده است که به دوران های مختلف تاریخی برمی گردند، برای مثال ظروف سفالی موجود در اینجا از عهد اشکانی، ساسانی و اسلام به دست آمده است. همچنین سکه هایی در اینجا یافت شده که به قرن اول یا دوم هجری و همچنین قبل از ورود اسلام برمی گردند.

ابن بابویه

در گورستان قدیمی تهران که در شهر ری واقع بود، بنایی وجود دارد که به ابن بابویه معروف است. در این بنا می توانید یک بقعه، حرم، گنبد و صحن مشاهده کنید و کتیبه ای از یکی از خوشنویسان برتر تاریخ به نام شیواری میرزا عمو را ببینید که به خط نستعلیق نوشته شده است.