چرا خلبان هرگز نباید غذای مسافران و کمک خلبان را بخورد؟

با اینکه سازمان های هوائی، این قوانین رسمی را اجرا نمی کنند، اکثر خطوط هوایی نیز این کار را اجبار نمی کنند. یک سخنگو می گوید: «غذای خلبانان از دیگر کار پرواز متفاوت است زیرا قوانین بهداشتی متفاوتی را اجرا می کند و این یک پیشگیری از مسمومیت های احتمالی غذایی است». بریتیش ایرویز نیز می گوید که خلبانان غذاهای متفاوتی می خورند. اما آیا از اول صنعت هواپیمایی این قانون نانوشته را وضع کرده است؟ البته که نه! در حقیقت چند حادثه گوناگون در این صنعت موجب شد تا خلبانان، کادر پرواز و مسافران غذاهای مختلفی بخورند.

برای مثال در فوریه ۱۹۷۵، ۱۹۶ مسافر و یک مهماندار در پرواز ژاپن ایرلاینی که از توکیو به پاریس می رفت به خاطر مسمومیت شدید ناشی از املت سرو شده در هواپیما، مریض شدند. غذایی که آن ها خوردند با باکتری استافیلوکوک آلوده شده بود و زمانی که هواپیما برای سوخت گیری در کپنهاگ نشست، همه مسافران به قدری حالشان بد بود که نیاز به بستری شدن داشتند. بر حسب شانس، خلبان آن پرواز به خاطر تغییر ساعت بدنش صبحانه نخورد و استیک را ترجیح داد و به این ترتیب، هواپیما به سلامت به زمین نشست. نکته غم انگیز داستان آنجاست که با اینکه کسی بر اثر این مسمومیت جان خود را از دست نداد، اما آشپز کمی بعد از این اتفاق خودکشی کرد.

اخیرا، گزارشی از یک مقامات هواپیمایی انگلستان در سال ۲۰۱۰ نشان می دهد که بین ۳۰ تا ۵۰ خلبان که عملیات پرواز به یک فرودگاه انگلیسی یا از یک فرودگاه انگلیسی را در اختیار دارند، نمی توانستند به هدایت پرواز ادامه دهند که بیشتر آن ها به دلیل مسمومیت های غذایی بوده است. برجسته ترین حادثه ها یکی برای بوئینگ ۷۴۷ بود که کاپیتان نیاز به اکسیژن پیدا کرد و دیگری باعث فرود اضطراری در مالاگا شد.