به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ تاب اسکار داغ است و اخباری متفاوت از آنچه قرار است در انتخاب نماینده ایران رخ دهد به گوش میرسد. کارشناسان سینما و منتقدان در اینباره چه میگویند.
منتقد سینما زیر یک خم فیلمهای در صف اسکار
قطعا حضور در اسکار یک اتفاق ویژه برای سینمای ایران است. بدیهی است برای یک فستیوال خارج از مرز که میتواند پیشانی سینمای ایران محسوب گردد باید بهترینهایمان را در کنار هم بچینیم و بدون در نظر گرفتن هرگونه محدودیت، معذوریت و روابط مختلف به دنبال بهترین برداشت از سکانس جهانی اسکار در این اتفاق بینالمللی باشیم. به این بهانه با کارشناسان سینما، منتقدان، فیلمسازان و کاربلدان این حوزه گپوگفتی متفاوت داشتهایم که از نظر میگذرانید.
محمدتقی فهیم، منتقد و کارشناس سینما در روزهایی که بحث بر سر انتخاب چند فیلم سینمایی از جمله: «تفریق»، «برادران لیلا»، «موقعیت مهدی»، «جنگ جهانی سوم»، «شب، داخلی، دیوار»، «نگهبان شب» و... برای اسکار داغ است در گفتوگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا به الویتهای حضور در اسکار و آورده آن برای سینمای ایران پرداخت و گفت: فیلمهایی که نامشان را برای نامزدی در اسکار امسال شنیدهام بیربط و غیرقابل قبول هستند. به نگاه من اکثر این آثار از منظر سینمایی شاخص نیستند. البته من تعدادی از این فیلمها را هنوز ندیدهام اما با توجه به بازتابی که از آنها شنیدهام اینگونه میگویم. مثلا فیلم «برادران لیلا» ساخته سعید روستایی نتوانست جوایز خاصی را در دنیا به دست بیاورد یا فیلم «جنگ جهانی سوم» با وجود اینکه سال گذشته توسط ونیز انتخاب شده بود و تمام روابط و مناسبات ناسالم جشنوارهای را طی کرده بود اما باز هم چیزی عایدش نشد. در کل باید بگویم که هیچکدام از این فیلمها مولفههای اسکارپسند مانند قصهگو بودن، داشتن زیرلایههای محتوایی و... را ندارند.
فهیم درباره چگونگی انتخاب یک اثر مناسب از سینمای ایران برای جوایز اسکار اظهار داشت: اسکار مانند تمام رویدادهای دیگر یک فرصت است بنابراین ما باید اثری را برای اسکار ارسال کنیم که برای سینما و کشور ما دستاوردی بزرگ به لحاظ سینمایی و تکنیکی محسوب شود. اثری که بتواند ارزشهای میهنی و مولفههای کشور ما را در موقعیت بهتری نشان دهد. اگر قرار باشد فیلمی از اسکار یا هر جشنوارهی دیگری جایزهای بگیرد اما اثری باشد که در تمام عناصر و اجزایش فریاد بزند که ایران تاریکترین و عقب ماندهترین کشور دنیاست چه ارزشی دارد؟
او ادامه داد: به هرحال کشور ما هنوز بافت سنتی و خانوادگی دارد. ما باید همهی این مسائل را در ساخت فیلمهایمان در نظر بگیریم. فیلمسازان بزرگ بسیاری در دنیا هستند که اصلا اسکاری نگرفتهاند اما در قلهی سینما میدرخشند. از چارلی چاپلین گرفته تا بسیاری دیگر... لذا اسکار جایزهای نیست که اگر آن را به دست نیاوردیم همهچیز را از دست داده باشیم.
این منتقد درخصوص وضعیت فعلی سینمای ایران عنوان کرد: متاسفانه سینمای ما به دلیل اینکه رویکرد جشنوارهای داشته در داخل نابود شده و گیشهای ندارد. آیا این ارزشمند است که ما جایزه کن، اسکار و... را در دست داشته باشیم اما مردم کشورمان فیلمها را نبینند؟ آخر جایزه به چه قیمتی؟ متاسفانه همت اکثر مدیران ما فقط بر این بوده است که سینمای ایران در جشنوارههای معتبر دنیا بدرخشد اما از سوی دیگر برای ما چه مانده است؟ یک سینمای ویران و خالی از مخاطب. حتی یک میلیون نفر از هشتاد میلیون نفر جمعیت کشور ما به سینما نمیروند. اکثر فیلمهایی که ممکن است جزو نامزدهای اسکار امسال باشند فقط برای جشنوارهها ساخته شدهاند. من به عنوان یک منتقد دوست دارم که فیلمها را در کنار مردم و در سالنهای سینما ببینم بنابراین این فیلمها اصلا برای من ارزشی ندارند حتی اگر ۱۰ اسکار گرفته باشند.
محمدتقی فهیم اضافه کرد: ناگفته نماند که بنده مخالفتی با هیچ جشنوارهای ندارم اما ارسال فیلم از چه نگاه و منظری خیلی مهم و تعیینکننده است. به نظرم بهتر است فیلمهایی به جشنوارههای خارجی ارسال شوند که محتوای ایرانی داشته باشد. گرچه ما تابه حال ۲ بار برنده جایزه اسکار شدهایم. اولین فیلم ایرانی که اسکار را به دست آورد اصلا ربطی به ایران نداشت، دومین فیلم هم که تماما فریاد میزد من برای شما ساخته شدهام اما اینگونه نبود. اگر قرار به تاریخسازی بوده باشد ما ۲بار برنده اسکار شدهایم پس با توجه به بضاعت سینمای ما این ۲ مورد کافی است.
در آخر او در خصوص حضور پررنگ داوران ایرانی در جوایز اسکار امسال اظهار داشت: به این خاطر که امسال داوران ایرانی حاضر در این بخش خیلی بیشتر از سالهای گذشته هستند به نظر میرسد تعدادی خیلی روی رای این عزیزان حساب باز کردهاند ولی اینکه بین پنج هزار نفر فقط سه_چهار نفر ایرانی باشند هیچ فایدهای ندارد. در کل با تمام لابیهای موجود هیچکدام از این فیلمها قادر به لابی شدن هم نیستند. به همین خاطر شانسی برای هیچکدام از کاندیدها قائل نیستم.
درخشش سینمای ایران در اسکار در انتظار یک انتخاب مناسب
قطعا حضور در اسکار یک اتفاق ویژه برای سینمای ایران است. بدیهی است برای یک فستیوال خارج از مرز که میتواند پیشانی سینمای ایران محسوب گردد باید بهترینهایمان را در کنار هم بچینیم و بدون در نظر گرفتن هرگونه محدودیت، معذوریت و روابط مختلف به دنبال بهترین برداشت از سکانس جهانی اسکار در این اتفاق بینالمللی باشیم. به این بهانه با کارشناسان سینما، منتقدان، فیلمسازان و کاربلدان این حوزه گپوگفتی متفاوت داشتهایم که از نظر میگذرانید.
محمدرضا مقدسیان، منتقد، کارشناس و مجری رسانه ملی در روزهایی که بحث بر سر انتخاب چند فیلم سینمایی از جمله: «تفریق»، «برادران لیلا»، «موقعیت مهدی»، «جنگ جهانی سوم»، «شب، داخلی، دیوار»، «نگهبان شب» و... برای اسکار داغ است در گفتوگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا به الویتهای حضور در اسکار و آورده آن برای سینمای ایران پرداخت و گفت: از آنجایی که سینمای ایران تا به حال سبک مدیریتی خاصی نداشته و هر مدیری با شیوه خودش سینما را مدیریت کرده است؛ بنابراین هنوز ما زاویهی نگاه درست و مشخصی به جشنوارههای بینالمللی و این جوایز نداریم. نگرش گروهی این است که ما به هر ترتیبی باید در این جشنوارهها حضور پیدا کنیم تا سینمای ایران را در دنیا مطرح کنیم؛ در مقابل گروه دیگری معتقدند که باید تریبون باشیم تا بتوانیم با حضورمان ایدئولوژی مدنظرمان را مطرح کنیم. اما من معتقدم که برای حضور در هر جشنوارهای در ابتدا باید به فلسفهی راهاندازی آن جشنواره فکر کنیم. هر جشنوارهای براساس اهداف فکری_فرهنگی و مسائل سیاسی خاص خودش ایجاد میشود. واگرنه دلیلی برای این همه هزینه وجود ندارد.
این کارشناس سینما در خصوص ساز و کارهای جشنوارههای مختلف بالاخص اسکار عنوان کرد: همه جشنوارهها از کن، برلین و ونیز گرفته تا اسکار تکلیفشان با خودشان مشخص است مثلا میگویند ما میخواهیم امسال این نگاه را در فیلمها دنبال کنیم یا به این جنس از آثار توجه خاصی داشته باشیم. حالا مدیران سینمایی ما باید تصمیم بگیرند که میخواهند حرف خودشان را بزنند یا به حضور در این جشنوارهها بیشتر اهمیت بدهند. تجربه ثابت کرده است در ادوار مختلف ما زمانی توانستهایم سری در سرها پیدا کنیم که فیلمهایمان بیشتر مقبول هئیت انتخاب و داوری آن جشنوارهها قرار گرفته است.
او ادامه داد: اگر ما برای اسکار پافشاری کنیم و فیلمها را براساس فرهنگ، سیاست و شیوههای حکومتداری خودمان بسازیم و ارائه کنیم احتمالا آن تولیدات تایید نمیشوند. پافشاری برای بودن یک فیلم در اسکار برای آنها تاثیری ندارد.
مقدسیان درباره چگونگی انتخاب یک اثر مناسب از سینمای ایران برای جوایز اسکار اظهار داشت: وقتی میخواهیم فیلمی را برای اسکار ارسال کنیم باید در وهله اول به این فکر کنیم که کدام اثر با قواعد و ضوابط سینمایی که در اسکار است بیشتر مطابقت دارد. همانطور که جشنواره فیلم فجر هر فیلمی را نمیپذیرد، اسکار هم این حق را دارد و ما باید به سازوکارهای آنها احترام بگذاریم. اگر جوایز اسکار را قبول نداریم و فکر میکنیم فیلمها را براساس قواعد خاصی میپذیرند بهتر است اصلا شرکت نکنیم. فرستادن فیلمهایی که هیچ ربطی به چارچوب فکری اسکار ندارند بیشتر مصرف داخلی دارند نه کارکرد سینمایی.
این منتقد ادامه داد: در نهایت من فکر میکنم اگر ما میخواهیم اثری را برای اسکار ارسال کنیم باید انتخابمان به گونهای باشد که آن فیلم پیش از حضور در اسکار یا در جشنوارههای جهانی دیگر درخشیده باشد یا شانس درخشش بیشتری داشته باشد. طبیعتا یکی از مولفههایی که اسکار به آن میپردازد حضور آن فیلم در جشنوارههای معتبر دنیاست. همین موضوع بار تبلیغاتی ایجاد میکند و در تصمیم داوران تاثیرگذار است. موضوع مهم دوم این است که ببینیم کدام یک از فیلمها توانستهاند پخشکننده معتبر و درجهیکی را برای خودشان پیدا کنند. بنابراین معتقدم فیلمی که پخشکننده معتبری دارد شانسش چندین برابر میشود.
اوبا مثالی ادامه داد: فیلم سینمایی «جدایی نادر از سیمین» اصغر فرهادی پخشکننده خوبی داشت، در جشنوارههای مختلف دنیا مورد توجه قرار گرفت و توانست جایزه اسکار را به دست بیاورد. تنها جایزهای که این فیلم نتوانست کسب کند جایزه بفتا بود. بعدها در بررسیهای صورت گرفته مشخص شد به دلیل اینکه پخشکننده فیلم، اکران «جدایی» را در انگلستان دیر انجام داده بود توجه بفتا به فیلم «پدرو آلمادور» معطوف شد.
او در خصوص عباس کیارستمی و افتخاراتش در سینمای ایران عنوان کرد: عباس کیارستمی شخصیت دوست داشتنی در بین بسیاری از مدیران سینمایی نبود اما حالا نام کیارستمی و «طعم گیلاس» از افتخارات همان مدیران محسوب میشود. یادمان نرود وقتی اصغر فرهادی اسکار را گرفت در ابتدا به مردم سرزمینش سلام کرد. حالا ما چطور میتوانیم این مسائل را فراموش کنیم.
مقدسیان در آخر اضافه کرد: من حضور در اسکار را بسیار مهمتر از عدم حضور میبینم. اگر بخواهم شفاف صحبت کنم باید بگویم که برای اسکار اصلا اهمیتی ندارد که کشوری تحریمش کند.
خبرنگار: تبسم کشاورز
انتهای پیام/