«جنگ جهانی سوم» از نگاه منتقد ایتالیایی

به گزارش روی خط گروه فرهنگ و هنر برنا؛ «جنگ جهانی سوم» به کارگردانی هومن سیدی اولین بار در دنیا در بخش مسابقه افق‌ها جشنواره فیلم ونیز به نمایش درآمد.

ششمین فیلم بلند سینمایی سیدی با بازی محسن تنابنده در نقش اصلی، یکی از چهار فیلم ایرانی این دوره جشنواره ایتالیایی است.

آنچه در ادامه می‌خوانید نقدی است که پائولو ریبری، نویسنده و منتقد ایتالیایی درباره «جنگ جهانی سوم» نوشت.

تأمل بر قساوت نهفته در روح انسان

«تاریخ هرگز تکرار نمی‌شود، اما اغلب هم‌قافیه می‌شود.» فیلم هومن سیدی، کارگردان ایرانی با این نقل قول خاطره‌انگیز از مارک تواین آغاز می‌شود؛ و این جمله از قبل کل معنای داستان پیش روی ما را در بردارد که از پشت صحنه یک فیلم سینمایی درباره جنگ جهانی دوم شروع می‌شود و به ما هشدار می‌دهد شر چگونه همیشه در قلب انسان مخفی است.

شکیب (با بازی تنابنده) یک آدم همه‌فن‌حریف است و با انواع و اقسام کارها امرار معاش می‌کند، از نظافت و کار در غذاخوری گرفته تا کارگری ساختمان و نجاری: هرقدر هم سخت و طاقت‌فرسا باشد، هیچ کاری نیست که شکیب با تواضع و احساس وظیفه حاضر به انجام آن نباشد. او کاملاً تنهاست: همسر و فرزندش در یک زلزله مردند و تنها پیوند عاطفی او با لادن، زنی ناشنوا است که شکیب عمیقاً عاشق او است.

بااین‌حال، یک روز، زندگی او با یک نقطه عطف ناگهانی مواجه می‌شود: محل ساخت و ساز که شکیب در آن کار می‌کند به صحنه تولید یک فیلم سینمایی با موضوع جنگ جهانی دوم تبدیل می‌شود. حالا شکیب با چیزهایی جدید روبروست: یک چشم‌انداز کاری طولانی‌مدت، دستمزد بیشتر، یک جای ثابت برای خوابیدن و به‌زودی، حتی یک نقش مهم در خود فیلم و این زمانی است که به‌طور اتفاقی برای بازی در نقش آدولف هیتلر انتخاب می‌شود!

اما وقتی لادن سر صحنه فیلمبرداری می‌آید و برای فرار از یک باج‌گیری و بهره‌کشی، از شکیب درخواست کمک می‌کند، فرصت جدید او ​ناگهان با خطر مواجه می‌شود: شخصیت اصلی داستان تصمیم می‌گیرد مخفیانه لادن را در خانه‌ای که به او اختصاص داده شده است، نگه دارد، اما این تصمیم او را با مارپیچی از مشکلات و به‌زودی یک تراژدی مواجه می‌کند.

منبع: مجله نماوا

انتهای پیام/