جای خالی آموزش در اقامتگاه‌های بوم گردی/ حداقل و حداکثر قیمت بوم گردی‌ها چقدر است؟

به گزارش خبرنگار گردشگری خبرگزاری برنا، این روزها یکی از پرطرفدارترین سبک‌های سفر، روستاگردی و سفر به مناطق بکر است، سفری که می تواند شما را با سبک زندگی بومی در هر منطقه آشنا کند و به شما امکان زیست روستایی را دهد.

در این میان اقامتگاه های بومگردی می توانند به شما در کسب این تجربه شیرین کمک کنند، خانه‌هایی با بافت سنتی که در شمال کشور اغلب چوبی هستند و در مناطق کویری و جنوب معمولاً با دیوارهای کاه گلی، سقف‌هایی با تیرک‌های چوبی، تنور و حوض آب خودنمایی می کنند.

برای آشنایی بیشتر با این اقامتگاه ها با یاور عبیری، رئیس جامعه اقامتگاه های بومگردی ایران گفت وگو کردیم.

وی  در گفت وگو با خبرنگار گردشگری خبرگزاری برنا، در خصوص قیمت گذاری اقامتگاه های بومگردی اظهار کرد: قیمت گذاری ها مصوب وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی است و معمولاً بیشتر از 250 هزار تومان برای هر نفر نیست.

حداقل و حداکثر قیمت اقامتگاه بومگردی چقدر است؟

عبیری تصریح کرد: بیشترین قیمت در اقامتگاه ها مربوط به استان یزد می شود که اسکان بدون غذا با صبحانه برای هر نفر شبی 200 تا 250 هزار تومان است، غرب کشور مثل ایلام قیمت ها کمتر است، مثلاٌ در کرمانشاه نرخ اقامتگاه از 120 تا 150 هزار تومان است و بالاتر از این قیمت تخلف محسوب می شود.

رئیس جامعه اقامتگاه های بومگردی ایران با بیان اینکه برخی از اقامتگاه های غیرمجاز اقدام به دریافت مبالغ بالاتر می کنند، گفت: اقامتگاه یک کسب و کار خانواده محور است و معمولاً خود خانواده همانجا سکونت دارد، در واقع اقامتگاه و بخش گردشگری این کار مکملی برای زندگی روستایی یک فرد بومی است اما متأسفانه شاهد این هستیم که بسیاری از افراد غیر بومی اقدام به راه اندازی اقامتگاه می کنند و چون شناختی از این کار ندارند، هم کار ما را زیر سوال می برند هم خودشان به مشکل می خورند.

جای خالی آموزش در اقامتگاه های بومگردی

وی با بیان اینکه اقامتگاه ها باید تبدیلی باشند تا ایجادی، گفت: برای مثال من خانه ای با 5 اتاق دارم که در یکی از اتاق ها خودم ساکن هستم و 4 اتاق دیگر را در اختیار مهمان قرار می دهم، صاحب اقامتگاه باید بومی همان منطقه باشد تا بتواند موفق عمل کند.

عبیری تصریح کرد: اقامتگاه 20 درصد درآمد دارد و  کسی که حرفه ای باشد 80 درصد از خدمات جانبی درآمدزایی می کند، کرونا یک آزمون بود و نشان داد که افراد غیرحرفه ای در شرایط بحران از چرخه خارج می شوند در حالی که حرفه ای ها می دانستند باید در شرایط بحران چه کار کنند. مثلاً شاید در سال من 10 کیلو هم فروش روغن حیوانی نداشته باشم اما گردشگری باعث شد این رقم به 500 کیلو برسد، در کرونا این کار متوقف نشد چون من مشتری خودم را داشتم و درآمدم را کسب می کردم.

وی ادامه داد: غریبه ای برای کار به روستا می رود قطعاً با واکنش جامعه محلی رو به رو می شود مگر اینکه همه را درگیر کار کند، اقامتگاه بومگردی که حرفه ای کار می کند نه جوجه و کوبیده به مسافر می دهد و نه از سفره و لیوان یک بار مصرف استفاده می کند، بنابراین ما همیشه می گوییم که باید پیش از دادن مجوز، آموزش داده شود. به وزارت خانه هم گفتم قبل از موافقت اصولی یا صدور پروانه باید آموزش داده شود، شاید یه عده از همان جا پشیمان شوند چون بومگردی یک کار تخصصی است و هر کسی نمی تواند وارد این حوزه شود.

فعالیت 2 هزار اقامتگاه بومگردی رسمی در کشور

عبیری با اشاره به آمار اقامتگاه های بومگردی در کشور گفت: بر اساس آماری که در زمستان پارسال گرفتیم 1570 اقامتگاه در کل ایران داریم که تا الان به 2 هزار اقامتگاه رسیده است، اینها همه اقامتگاه رسمی و دارای مجوز هستند اما متأسفانه آموزش ندیده اند چون از شرط مجوز آموزش نبوده است.

رئیس جامعه اقامتگاه های بومگردی ایران یکی دیگر از مشکلات را عدم توازن در این زمینه عنوان کرد و گفت: متأسفانه نبود مدیریت درست باعث شده تا خیلی از جاها بومگردی داشته باشیم و خیلی جاها اصلاً بومگردی نداشته باشیم.

وی در ادامه با بیان اینکه در دوره کرونا اقامتگاه های بومگردی با مشکل مواجه شدند، گفت: پس از نوروز 1401 شروع خوبی را شاهد بودیم و با جذب 100 درصدی مسافر رو به رو شدیم که تا اوایل تابستان هم ادامه داشت، اما متأسفانه با رشد تورم و پس از آن اغتشاشات اخیر، شاهد کنسلی 95 درصد از تورها و عدم تمایل مردم به سفر هستیم.

استاندارد سازی به بومگردی ها ضربه می زند/ نباید به سمت هتلی شدن برویم

عبیری در خصوص نحوه نظارت بر اقامتگاه های بومگردی هم اظهار کرد: اخیراً وزارتخانه گردشگری دستورالعملی را تعیین کردند که به واسه آن اقامتگاه ها به سمت هتلی شدن سوق داده می شوند که ما با آن مخالف هستیم، مثل اینکه اقامتگاه باید دوربین مداربسته داشته باشد، یا گاوصندوق در آن نصب شود، این استانداردسازی چارچوب هتلی رو به ما قالب می کند در حالی که یک اقامتگاه در سیستان و بلوچستان باید با اقامتگاهی در شمال یا غرب کشور تفاوت داشته باشد.

وی ادامه داد: من به آقای وزیر هم گفتم که مخالف این استاندارسازی هستیم، مثلاٌ شما برای یک سیاه چادر چه استانداری می خواهید تعیین کنید، می شود انجا دوبین نصب کرد؟ می شود اتاق رزرواسیون ایجاد کرد؟ ما موافق کیفی سازی هستیم نه استانداردسازی که دیدگاه هتلی دارد، مثلاً گفته بودند اقامتگاه باید نمازخانه داشته باشد، من در جایی که زندگی می کنم چگونه نمازخانه احداث کنم؟ حتی در بحث تعرفه برق هم ما را مثل هتل ها دیدند، چرا باید تعرفه برق من که با خانواده زندگی می کنم و ممکن است 6 ماه سال هم مسافر نداشته باشم مثل هتل 10 برابر شود؟

وی با بیان اینکه این نوع استاندارد سازی به بومگردی ها ضربه می زند، گفت: باید اختیارات را به خود جامعه بومگردی بدهند تا ما بازوی اجرایی شویم، خود وزارتخانه توان رصد و بازرسی همه اقامتگاه ها را ندارد در حالی که همکاران ما می توانند تک به تک اقامتگاه ها را نظارت کنند.

عبیری بهترین شکل نظارت را تبلیغ بین فردی دانست و گفت: همین که فردی با کامنت خود در مورد یک اقامتگاه نظر مثبت یا منفی اش را بیان کند بهترین ارزیابی است، چون توریست بر اساس همان نظرات اقدام به انتخاب اقامتگاه می کند.

استقبال توریست های خارجی از اقامتگاه های بومگردی

رئیس جامعه اقامتگاه های بومگردی ایران درباره واکنش توریست ها به اقامتگاه های بومگردی گفت: خوشبختانه نگاه توریست ها بیشتر به سمت اقامتگاه است تا هتل، چرا که بومگردی تجربه گراست، کسی که وارد اقامتگاه می شود می تواند کشاورزی، حصیربافی یا برداشت میوه را تجربه کند، موضوع دیگر آداب و رسوم و فرهنگ موسیقی و غذایی است که در اقامتگاه ها به خوبی می توان با آن آشنا شد. همه اینها برای یک توریست جذاب است و چون توریست خارجی از زندگی لاکچری و مدرن اروپایی اشباع شده،  ترجیح می دهد در سیاه چادر زندگی عشایری را تجربه کند.

عبیری در ادامه به تأثیر اقامتگاه ها بر اقتصاد مردم محلی اشاره کرد و گفت: خوشبختانه یک اقامتگاه تأثیر زیادی بر اطراف خودش دارد و از راننده تاکسی تا سوپرمارکت و زن سرپرست خانوار می تواند به واسطه اقامتگاه کسب درآمد کند، چون اگر یک اقامتگاه بخواهد خودش همه کارها را انجام دهد قطعاً ضرر می کند.

از «کفیله» تا «آش هاز»

وی با اشاره به فرهنگ غذایی هر منطقه و تأثیر آن در جذب گردشگر گفت: گردشگری غذایی یکی از سبک های گردشگری است که طرفداران زیادی دارد، اقامتگاه های بومگردی هم می توانند از این ظرفیت در جذب مهمان استفاده کنند.

رئیس جامعه اقامتگاه های بومگردی ایران گفت: برای مثال در کرمانشاه غذایی داریم به نام «کفیله» داریم که مخلوط کشک، پیاز داغ، کشمش و ادویه جات است و به عنوان یک غذای مقوی برای وعده صبحانه مصرف می شود و یا «آش هاز» که مخلوط یک گیاه محلی با عدس، نخود، شره انگور، گوشت و آلوچه است، کرمانشاه مثل رشت شهر خلاق غذاست اما همه این شهر را فقط با دنده کباب و خورش خلال می شناسند، در حالی که ما در بومگردی خودمان چندین میراث غذایی را احیا کرده و به ثبت رسانده ایم.

انتهای پیام/