کاهش تولید گندم در کشور نسبت به مقیاس جهانی

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری برنا، امروزه به علت افزایش جمعیت، مساله امنیت غذایی در سطح جهان ابعاد تازه‌ای به خود گرفته و به یکی از مباحث مهم در کلیه کشورهای جهان تبدیل شده است.

محصولات زراعی نقش عمده‌ای در تغذیه جمعیت جهان دارند و این موضوع به خصوص در کشورهای در حال توسعه و از جمله ایران مشهودتر است.

در سال زراعی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ حدود ۴/۱۰ میلیون تن گندم تولید شده که نزدیک به ۶۷ درصد از آن از طریق کشت آبی (معادل ۱/۷ میلیون تن) و مابقی ۳۳ درصد نیز از طریق کشت دیم (معادل ۳/۳ میلیون تن) حاصل شده است.

میانگین راندمان در هکتار تولید گندم در ایران در سال گذشته زراعی با توجه به سطح زیرکشت حدود ۶۸/۶ میلیون هکتار این محصول، حدود ۵۶/۱ تن در هکتار برآورد می‌شود که در مقایسه با میانگین کشورهای عضو OECD در سال ۲۰۲۱ (حدود ۹/۳ تن در هکتار)، حدود ۳/۲ تن در هکتار کمتر است.

با توجه به سطح زیرکشت محصولات ذرت علوفه‌ای و خوشه‌ای، برنج، نیشکر و چغندر در سال مورد بررسی به ترتیب برابر با ۱۸۳ هزار هکتار، ۴۹۴ هزار هکتار، ۷۸ هزار هکتار و ۹۷ هزارهکتار، بازدهی تولیدات مزبور به ترتیب حدود ۴۱ تن در هکتار، ۷/۳ تن در هکتار، ۱۰۰ تن در هکتار و ۵۶ تن در هکتار برآورد می‌شود که برای محصولات ذرت و نیشکر از ارقام مشابه OECD بالاتر است.

نظر به محدودیت دسترسی به منابع طبیعی و لزوم مدیریت مصرف بهینه، توصیه‌های بین‌المللی در حوزه اقتصاد بخش کشاورزی، بیش از همه متمرکز افزایش میزان تولیدات این بخش از طریق تقویت بازدهی و استفاده از روش‌های مکانیزاسیون همراه با کاهش اتلاف و ضایعات در حین کاشت، داشت و برداشت محصولات کشاورزی است.

برخی از محصولات اساسی بخش کشاورزی ایران به ویژه گندم از بازدهی کمی برخوردار هستند که ضرورت دارد با توجه به تقاضای بالای داخلی، تحولات مربوط به تغییرات اقلیمی و کاهش دسترسی به منابع آبی لازم، توجه دقیق‌تری به افزایش بهره‌وری این بخش مبذول شود.