بیابان‌های ایرانی سرسبز می‌شوند؟
روند تخریب محیط‌زیست ایران و بروز خشکسالی در مناطق مختلف یکی از معضلاتی است که اگر پاسخی درست و درخور به آن داده نشود؛ چالش‌های جدی گریبان‌گیر کشور خواهد شد
خبرگزاری برنا-گروه علمی و فناوری؛ نگاهی گذرا به نقشه ایران نشان می‌دهد که بخش اعظمی از آن را جزء مناطق کم آب و خشک می بینید؛ کشوری 4 فصل اما محصور در منطقه خشک آب و هوایی که به دلیل خشکسالی‌های اخیر بر ابعاد زمین‌های بایر و غیرقابل کشت آن افزوده می‌شود.
کشورهای مختلفی در دنیا هستند که به همین پدیده طبیعی دچارند؛ اما با کمک فناوری توانسته‌اند عوارض و آثار منفی آن را کاهش دهند. مهندسی شورورزی یکی از این فناوری‌ها است که می‌تواند در این مسیر چاره ساز باشد.
بنا بر تعریف عام از فناوری شورورزی؛ این تکنولوژی یعنی استفاده از آب‌های شور و بی‌پایان رودها و دریاهای شمال و جنوب کشور و تبدیل زمین‌های شور به جنگل و مناطق تولیدی چون تولید انبوه گیاهان مفید، خوراکی، دارویی، صنعتی و پرورش انواع دام و طیور. تلاشی که می‌تواند اشتغال‌زایی خوبی برای بومیان مناطق مختلف کشور با استفاده از گیاهان شورزی. فناوری شورورزی نوعی کشاورزی است ولی با آب شور در زمین شور، و مکمل کشاورزی مرسوم ایجاد کند.
این فناوری مفیدی که به دنبال ایجاد توازن بین حفاظت از محیط زیست و رشد اقتصادی، است با حمایت ستاد توسعه زیست فناوری معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان ریاست جمهوری در کشورمان در حال توسعه و به‌کارگیری است. بر همین اساس با کمک شرکت‌های دانش‌بنیان اجرای 4 پروژه را در اولویت قرار داده است.
«کشت علوفه شورپسند»، «پرورش ماهی با زه‌آب»، «زراعت چوب از گیاهان شورپسند» و «پرورش گوسفند» در این مناطق برنامه‌هایی است که می‌تواند ایران را در گذر از روزهای خشکسالی یاری کند.
این فناوری به افزایش تعامل صنایع با دانشگاه‌های پیشرو در این زمینه کمک می‌کند و یاریگر کشور در اجرای برنامه‌های توسعه‌ای بر مبنای مزیت‌های بومی و منطقه‌ای خواهد بود.
انتهای پیام/
نظر شما
اخبار برگزیده
پرونده ویژه
تبلیغات متنی