به گزارش گروه روی خط رسانه برنا؛ علی اکبر ولایتی رئیس کمیته فرهنگ و تمدن اسلامی شورای عالی انقلاب فرهنگی در نقد سریال «جیران» نوشت: از دستاندرکاران تولید این مجموعه که افرادی باتجربه و دارای حسن شهرتند و خدمات زیادی به سینمای ایران کرده اند، انتظار میرود، نمایشهای تاریخی را با دقت و وسواس بیشتری تهیه و عرضه کنند.
دوره سلطنت «ناصرالدین شاه»، نقطه عطفی در تاریخ متأخر و معاصر ایران بود و عوامل گوناگونی اعم از مثبت یا منفی در شکل گیری تاریخ سلطنت پنجاهساله این پادشاه هوس باز پرمساله، دست داشته اند.
نصرالله مشیرالدوله، میرزا تقیخان امیرکبیر، میرزا آقاخان نوری، میرزا علیاصغرخان اتابک، میرزا حسینخان سپهسالار و میرزا علیخان امین الدوله، همگی سمت صدراعظمی داشتند. میرزا تقی خان امیرکبیر نور چشم ملت ایران بوده است. میرزا علیخان امینالدوله، شخصیتی بینابین دارد. میرزا حسینخان سپهسالار، یک شخصیت روشنفکر غرب گرا است.
بدترین، پلیدترین، مجرمترین صدراعظمهای عصر قاجار و شاید هم کل تاریخ ایران، میرزا آقا خان نوری بود که بوسهل زوزنی که حکم اعدام «حسنک میکال» را از «مسعود غزنوی» گرفت، (که البته «مسعود غزنوی»، خود نیز چهره ضد فرهنگی و ضدایرانی داشت و کتابخانه شیخ الرئیس ابوعلی سینا را در اصفهان آتش زد و مردم ایران را از بخش قابل ملاحظهای از نوشتههای بزرگترین شخصیت علمی تاریخ بشر بعد از ائمۀ معصومین علیهمالسلام، محروم کرد) نزد میرزا آقاخان نوری، گناهش به مراتب سبکتر است! ولی همین «بوسهل» نتوانست از تفسیق قلمی بزرگان فرهنگی این کشور، نظیر ابوالفضل بیهقی، جان سالم به در ببرد.
نکتۀ دیگر اینکه چرا از این فرصت ارزشمندی که با ارائۀ یک مجموعۀ نمایشی پرجاذبه به دست میآید، در فیلمنامهای که تهیه میکنیم، از توانمندیها و ملکات اخلاقی «امیرکبیر» در آن ذکری نکنیم؟!
چرا از سرکوبی آصف الدوله – که میخواست همزمان با جدایی هرات، خراسان را نیز با تحریک انگلیسیها از ایران جدا کند –، ولی از سوی حسام السلطنه، فرزند عباس میرزا که حاکم قره داغ در آذربایجان بود، به امر میرزا تقیخان امیرکبیر، در اوایل سلطنت ناصرالدین شاه سرکوب شد و متعاقباً مأمور آزادی «هرات» گردید و آنجا را نیز آزاد کرد و به نام ناصرالدین شاه در دارالحکومه هرات سکه ضرب کرد و برای ناصرالدین شاه فرستاد، نامی برده نمیشود؟!
وی در بخش دیگری از نقد خود نوشت: شایسته بود که در سریال «جیران» مبارزه علما و مردم در جلوگیری از تسلط استعمار و تحریم تنباکو و خنثی کردن قراردادهای ننگین و ذلتبخش رویتر و لاتاری و مقدمات حرکت ملی در جهت تأسیس عدالتخانه و نهایتاً مشروطه، از قلم نیفتد.
در چند سال اول حکومت ناصرالدین شاه و قبل از آن که پای میرزا آقاخان نوری به صدارت برسد، دستاوردهای ایران در حفظ کشورمان قابل توجه بود.
منبع: روزنامه اطلاعات
انتهای پیام//