پرنده «درنا» در آرزوی پرواز

به گزارش خبرگزاری برنا؛ شرکت هوافضایی درنا در اسفند ماه سال ۱۳۶۷ توسط گروهی از مهندسان و تکنسین‌ها پایه‌گذاری شد. این شرکت، طراحی و ساخت هواپیما‌های سبک در رده JAR-VLA و JAR ۲۳، ساخت قطعات فلزی، کامپوزیت، تبدیل قطعات فلزی به کامپوزیت و انجام پروژه در زمینه مواد مرکب را در دستور کار خود دارد. از این رو، زمینه اصلی فعالیت هوافضایی درنا، تولید محصولات کامپوزیتی است که به عنوان یک صنعت نوآورانه تلقی می‌شود. تیم طراحی شرکت درنا از زمان آغاز به کار موفق به طراحی و ساخت دو هواپیمای تمام کامپوزیت شده است که هر دوی این هواپیما‌ها هم‌اکنون در ایران به صورت عملیاتی مورد استفاده قرار می‌گیرند. هواپیما‌های پیکا-۱ و پیکا-۲ (که پیش از این به ترتیب پرنده آبی و پرنده آزاد نامیده می‌شدند) این دو محصول دارای گواهینامه‌ها و تاییدیه‌های لازم هستند. پیکا-۱ دارای گواهینامه VLA و پیکا-۲ دارای گواهینامه UL است.

شرکت درنا دارای گواهینامه DOA (Design and Organization Approval) از سازمان هواپیمایی کشوری بوده و همچنین دارای قابلیت طراحی و تولید قطعات فلزی و کامپوزیتی است که در صنایع مختلف کاربرد دارند.

هواپیمای پیکا-۳، آخرین هواپیمای طراحی شده توسط شرکت دانش‌بنیان درنا است که یک هواپیمای بال بالا و فوق سبک است که بر اساس بالاترین استاندارد‌های اعمال شده در کشور‌های اروپایی طراحی شده است، به همین جهت این هواپیما می‌تواند به آسانی خود را با بازار‌های فروش که نیازمند رعایت استاندارد UL هستند، مطابقت دهد.

انتصاری، مدیرعامل شرکت دانش بنیان هوافضایی درنا در خصوص هدفی که این شرکت در طرح کلان هواپیمای دو زیست دنبال می‌کند، توضیح داد: این نوع هواپیما از آنجا که باید هم در خشکی و هم در آب نشسته و برخاست کند، از طراحی دشواری برخوردار است و به همین دلیل، در دنیا کمتر روی آن کار شده است. با این حال، شرکت هوافضایی درنا، تولید این نوع از هواپیما را به دلیل نیاز بخشی از ارگان‌ها و نیاز کشور در دستور کار خود قرار داد تا کشور ما هم از این نوع هواپیما برخوردار شود.

وی در خصوص کاربرد این نوع از هواپیما‌ها اظهار داشت: اقلیم کشور و وجود دریا در شمال و جنوب کشور وجود چنین هواپیما‌هایی را در کشور ضرورت می‌بخشد چرا که به تبع وجود چنین اقلیمی، این نوع از هواپیما‌ها در سفر‌های دریایی و صنعت گردشگری و همچنین اورژانس و نجات دریایی و. کاربرد پیدا می‌کرد.

مدیر عامل شرکت هوافضایی درنا با بیان اینکه نمونه تحقیقاتی ساخت هواپیمای دو زیست، سال ۹۴ به ثمر نشست و مورد تائید بهره‌بردار قرار گرفت، گفت: پس از تائید بهره بردار تولید این نوع از هواپیما عملا شروع شد و الان هم در مرحله‌ای اخذ گواهینامه از سازمان هواپیمایی هستیم تا طی آن دیگر شرکت‌ها و مردم و سازمان‌های غیر نظامی هم بتوانند از آن استفاده کنند. برای اخذ این گواهینامه ما نیاز به حمایت مالی معاونت علمی داریم تا بتوانیم نمونه این محصولات را به سازمان هواپیمایی ارائه و از آن‌ها کسب مجوز کنیم.

انتصاری گفت: اگر بتوانیم گواهینامه مربوطه را اخذ کنیم، قادر خواهیم بود به مردم، سازمان‌ها و ارگان‌های غیر نظامی، مدارس آموزش خلبانی و مراکز گردشگری تفریحی در مناطق آزاد شمال و جنوب خدمات ارائه کنیم.

وی در خصوص اینکه طرح مذکور در چه مرحله‌ای قرار دارد، افزود: تعدادی از هواپیما‌ها به ارگان مربوطه ارائه شده تا تست‌های لازم را صورت بدهند و بعد از انجام بررسی‌های لازم سفارش‌های جدید می‌گیریم.

انتصاری همچنین در خصوص ظرفیت تولید این مجموعه تصریح کرد: ظرفیت تولید، همواره براساس سفارش مشتری است در کنار هواپیمای دو زیست، مجوز‌هایی از سازمان هواپیمایی کشوری برای دو محصول دیگر داریم و گواهینامه‌های آن را هم دریافت کرده ایم و چیزی حدود ۳۰ فروند از آن‌ها را ظرف هفت، هشت سال گذشته تولید کرده ایم؛ یکی از این محصولات، هواپیمای دو نفره و دیگرب آن هواپیمای اسپرت است که افراد به صورت شخصی می‌توانند آن را خریداری کنند و گواهینامه فوق سبک بگیرند و با آن پرواز کنند.

وی ادامه داد: نوع دیگری از هواپیما‌های دو نفره از سوی شرکت ما طراحی و ساخته می‌شود که مناسب آموزش خلبانی در سه سطح ابتدایی، متوسط و پیشرفته است و ما تنها شرکتی بودیم که در سال ۱۳۷۲ بعد از آمریکا توانستیم هواپیما فول ادونس کامپوزیت متریال را تولید کنیم.

به گفته او، این شرکت، مجوز تولید هواپیمای دو نفره تا سالی ۲۴ فروند و هواپیمای دو زیست - که بزرگ‌تر و نیازمند تجهیزات بیشتر است - تا سالی سه فروند را دارد.

انتصاری همچنین درباره قیمت و هزینه تمام شده ساخت هواپیمای دو زیست گفت: اگر بتوانیم تورم را کنترل را کنیم و در شرایط برابر حساب کنیم محصول ما تقریبا ۲۰ تا ۳۰ درصد ارزانتر است، ضمن اینکه بومی سازی این نوع از هواپیما‌ها صرفا کشور و جامعه را از این نوع تکنولوژی بی نیاز نمی‌کند بلکه در کنار این مهم، مواهب دیگری همچون ایجاد اشغال و ارتقا دانش فنی را هم به دنبال دارد. همچنین، از آنجاکه کار با این هواپیما‌ها نیاز به آموزش دارد و برای تعمیر و نگه داری آن‌ها تجهیزات و تکنسین لازم است عملا با ساخت آن یک بازار اقتصادی رقم خورده و صنوف مختلف از مواهب آن بهره‌مند خواهند شد.

وی در پایان افزود: میزان ارزآوری هواپیمای اسپرت چیزی حدود ۱۳۰ تا ۱۵۰ هزار یورو است. هواپیمای آموزش خلبانی در هر سه سطح ابتدایی، متوسط و پیشرفته ۲۵۰ هزار یورو و هواپیمایی آب نشین، چون از تکنولوژی پیشرفته‌تری برخوردار بوده و تجهیزات بیشتری دارد، یک میلیون و ۳۰۰ هزار دلار است

به باور او، مزیت هواپیما‌های ساخت داخل فارغ از بومی سازی این تکنولوژی، کاهش هزینه‌های ناشی از تعمیر و نگه داری نمونه‌های مشابه خارجی است که خود اغلب چند برابر هزینه خرید این نوع از هواپیما‌ها را به کشور تحمیل می‌کند.

انتصاری، در پایان تصریح کرد که به دنبال عملیاتی سازی این طرح کلان عملا امکان اشتغال، ۶۰ تا ۱۲۰ نفر هم رقم خورد که در صورت افزایش ظرفیت تولید و حمایت دولت و معاونت علمی این میزان اشتغال زایی افزایش هم خواهد یافت.
انتهای پیام/