شهروز دلافکار بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون درخصوص شرایط کاری و زندگی شخصیاش در سال ۱۴۰۲ به خبرنگار خبرگزاری برنا گفت: بعد از کرونا شرایط سختی را سپری کردیم. مرگ عزیزان و دوستان قبح زندگی را برای من شکست. فکر میکنم دیگر هیچ اتفاق خاصی نمیتواند ما را آنقدر اندوهگین کند.
او ادامه داد: با خواندن «در انتظار گودو» و دیالوگهای ولادیمیر و استراگون به این فکر کردم که چرا آنها بیش از حد حرف میزنند. تحقیق کردم و متوجه شدم این متن بعد از جنگ جهانی دوم نوشته شده است. انگار آنها فقط میخواستند حرف بزنند. بعد از کرونا من این قضیه را بین مردم خودمان هم احساس کردم؛ انگار فقط حرف میزدند تا زمان بگذرد.
دلافکار در پایان تاکید کرد: فکر میکنم در این چند سال دوره بدی را سپری کردیم. من زندگی را دوست دارم و اصلا نمیخواهم از ناامیدی حرفی بزنم. میخواهم تا روزی که زندهام از امید بگویم. به جز از دست رفتن عزیزانمان هرچه شود هیچ اهمیتی ندارد.