خبرنگاران نیازمند حمایت مجلس و دولت

به گزارش برنا از مرکزی، خبرنگار واقعی ‌به کسی گفته می شود که خبر و یا تحلیلی از یک رویداد، حادثه یا رخدادی با اتکاء به ابزارهای اطلاع رسانی دوران خودش به نگارش در آورد و سپس از طروق ممکن، به سمع و یا نظر مخاطبان در جهت بهبود شرایط جامعه برساند.

پس در اینجا سه عنصر نگارنده خبر، خبر و ابزار خبر رسانی برای تولید و انتشار خبر، ایفای نقش می کنند.

اگر نگارنده خبر، صادقانه، دلسوزانه و محققانه، به جمع آوری و پرورش اخبار موضوعات مختلف بپردازد، می تواند عامل مهمی برای روشنگری و آگاهی بخشی و افزایش شناخت جامعه و بصیرت افزایی و در حقیقت امر به معروف و نهی از منکر در جامعه اسلامی محسوب شود؛ چرا که به جایگاه رفیع،  اهمیت و ضرورت امر به معروف و نهی از منکر در قرآن مجید، بارها اشاره شده و در روایات اسلامی نیز، به نقش بی بدیل و بزرگ آن تاکید شده است، (که آمر به معروف و ناهی از منکر، جانشین خداوند در زمین است.)

پس خبرنگاران، اگر وظایف خود را به نحو احسن انجام دهند، می توانند جانشین خدا بر روی زمین باشند.

جانشینی خداوند بر روی زمین، مسئولیتی بسیار عظیم و مقامی بسیار بزرگ است، که هرکسی به این افتخار نایل نخواهد آمد.
البته، بطور کلی انسان ها و به تبع آن، مسئولان و بویژه دولتمردان، میانه خوبی با آمر به معروف و  ناهی از منکر ندارند!!!!!

 به همین دلیل، خبرنگاری که این نقش را بطور مطلوب ایفا نماید، همواره مورد، خشم و سرزنش قرار گرفته و از حداقل امکانات هم محروم می شود.

در همین راستاست که دستور امام خمینی (ره)، در سال ۵۸، مبنی بر تشکیل وزارتخانه ای برای امر به معروف و نهی از منکر، تاکنون نادیده گرفته شده و اصل هشتم قانون اساسی مورد بی مهری واقع گردیده است؛ چون مسئولان، امر به معروف و نهی از منکر را بر نمی تابند، لذا خبرنگاری، اگر مبتنی بر این رویکرد عمل گردد، شغل انبیاء خواهد بود.
 یعنی با کمک گرفتن از زبان، قلم و آگاهی بخشی به مردم و بازداشتن انسان‌ها از عملی که به آنها آسیب می رساند و امر کردن مردم به انجام کاری که برای دنیا و آخرت آنها، خیر و برکت و سعادت را به همراه داشته باشد، خدمتگزار، حامی و کمک کار مردم و مسئولان خواهند بود.

متاسفانه در دهه های گذشته، از پرورش و آموزش خبرنگارانی در این تراز و البته در مقیاس زیاد موفق نبوده ایم.

هر چند باید بگویم خبرنگار فرشته نیست و به امنیت، شغل، مسکن، تجهیزات، آموزش، تکریم و احترام نیاز دارد، تا بتواند شرافتمندانه و به صورت اصولی و تخصصی و بدون وابستگی به این و یا آن، وظیفه اصلی خویش را انجام دهد، اما بسیاری از مسئولان، از همین دریچه، ظلم مضاعفی را به بسیاری از خبرنگاران شریف روا داشته و در نتیجه آنها مظلوم واقع شده اند. 

لذا تا زمانی که مجلس و دولت نخواهند که با تصویب دقیق قوانین به این سرمایه ارزشمند انسانی توجه کنند، آنها در همه جا خصوصا در استان‌ها مورد بی مهری و کم لطفی و تبعیضات فراوان و متعدد قرار گرفته و سلیقه ای با آنهایی که صرفا مسؤلان را تایید و تعریف و تمجید می کنند، رفتار و البته مساعدت و با آنها که اهل تملق و چاپلوسی نیستند ناجوانمردانه و ناروا رفتار می کنند.

خبرنگار باید مانند یک طبیب انجام وظیفه نماید، تا شایستگی جانشینی خداوند را پیدا کند و مواظب باشد پادوی انسان های خود فروخته و بی مقدار و خیانت کار نباشد، چرا که مقام او بالاست، هرچند شکارچیان فراوانی در پی او هستند، اما اگر او خود را بشناسد و در مقابل ناملایمات صبور باشد، می تواند همه نقشه های شوم و پلید نابکاران را نقش بر آب نماید، کاری که هر انسان وارسته ای، با هوشمندی و درایت می تواتد انجام می دهد.

یادداشت: عبدالرحیم علیپور / کارشناس رسانه