شصتمین دوسالانه ونیز رسما آغاز به کار کرد
شصتمین دوسالانه هنر ونیز در حالی به صورت رسمی آغاز شد که قرار است ایران در این دوره با محوریت مظلومیت کودکان غزه در این رویداد حضور داشته باشد.
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ دوسالانه ونیز یا بینال ونیز نمایشگاهی از آثار هنری معاصر است که هر دو سال یکبار(در سال‌های فرد) در شهر ونیز ایتالیا برگزار می‌شود.
این رویداد از همان ابتدا یعنی سال ۱۸۹۵ با هدف حمایت هنرهای تجسمی معاصر و به اصطلاح، هنرِ پیشرو در ایتالیا راه افتاد و شهردار ونیز را به این فکر واداشت تا نمایشگاهی برای عرضه آثار هنری هنرمندان ایجاد کند؛ اما کمکم کشورهای دیگر هم پیدا شدند و به مرور غرفه‌های ثابتی برای آن‌ها در این رویداد در نظر گرفته شد.
با جهانی‌تر شدن جشنواره، هنرهای ارائه‌شده منحصر به تجسمی نماند و کار به هنرهای دیگر مانند: سینما، تئاتر، موسیقی و هنر معماری هم رسید.
اکنون که شصتمین دوره بینال ونیز یا بهتر است بگوییم طولانی‌ترین و مهم‌ترین نمایشگاه بین‌المللی هنر معاصر از ۲۱ آوریل با شعار "خارجی‌ها همه‌جا" آغاز شده؛ ایران برای نهمین بار در این رویداد شرکت دارد. حضور ایران در بینال ونیز دو دوره پیش از انقلاب اسلامی و هفت دوره آن پس از انقلاب اسلامی بوده است.
در این دوره جدید پاویون رسمی جمهوری اسلامی ایران با عنوان "بنی‌آدم اعضای یک پیکرند" به نمایش آثار هنرمندانی، چون مصطفی گودرزی، کاظم چلیپا، مرتضی اسدی، عبدالحمید قدیریان و غلامعلی طاهری می‌پردازد که همگی حول محور مظلومیت کودکان غزه خلق شده‌اند.
در توضیحات پاویون آمده است: «ما در نمایشگاه خود کوشیده‌ایم از مرز‌ها عبور کنیم و تماشاگران را دعوت کنیم تا شاهد وحدت بشریت باشند. گاهی از طریق تمهیداتی که مخاطب را در زمینه‌های مختلف قرار می‌دهد، گاهی از طریق فناوری واقعیت مجازی که مرز‌های فیزیکی را به چالش می‌کشد، و گاهی از طریق آثار هنری بصری که به‌طور بدیع و خلاقانه روایت‌های تازه‌ای را درباره این موضوع بیان می‌کنند، به دست می‌آید. اما همه اینها تن‌ها گوشه کوچکی از هنر هنرمندان ایرانی را نشان می‌دهد که مرز‌ها و دیوار‌ها را در هم شکسته و پیامی را از وارثان تمدن هشت هزار ساله ایران که بر دیوار‌های ونیز باستان نشسته‌اند، می‌رساند.»
در توضیحات پاویون آمده است: «ما در نمایشگاه خود کوشیده‌ایم از مرز‌ها عبور کنیم و تماشاگران را دعوت کنیم تا شاهد وحدت بشریت باشند. گاهی از طریق تمهیداتی که مخاطب را در زمینه‌های مختلف قرار می‌دهد، گاهی از طریق فناوری واقعیت مجازی که مرز‌های فیزیکی را به چالش می‌کشد، و گاهی از طریق آثار هنری بصری که به‌طور بدیع و خلاقانه روایت‌های تازه‌ای را درباره این موضوع بیان می‌کنند، به دست می‌آید. اما همه اینها تن‌ها گوشه کوچکی از هنر هنرمندان ایرانی را نشان می‌دهد که مرز‌ها و دیوار‌ها را در هم شکسته و پیامی را از وارثان تمدن هشت هزار ساله ایران که بر دیوار‌های ونیز باستان نشسته‌اند، می‌رساند.»
انتهای پیام/
نظر شما
اخبار برگزیده
پرونده ویژه
تبلیغات متنی