به گزارش برنا؛ انتخابات زود هنگام ریاستجمهوری چهاردهم در شرایطی برگزار می شود که شوک از دست دادن شهید رئیسی و همراهانش هنوز فراموش نشده است.و نیز در شرایطی که تصاویر تشییع باشکوه و چند میلیونی شهدای خدمت در شهرهای مختلف همچنان در مقابل دیدگانمان جلب توجه می کند. آیا در چنین شرایطی میشود بی توجه به جهتگیریهای کلان رئیس جمهور شهید، سلوک و مرام او، شعارهای انقلابی که او مظهرش بود و مردمی که به پاس صداقت، اخلاص، خستگی نشناختن، مردمی بودن، دستپاکی و تلاش جهادی آنگونه رئیس جمهور شهیدشان را تشییع و تجلیل کردند، پای صندوق رأی رفت و همه اینها را نادیده گرفت؟ آیا اگر به همه اینها پشت کنیم در حق رئیس جمهور شهید و آن مردم که چه بسا خودمان هم در کنارشان محزون و عزادار بودهایم جفا نکرده ایم؟برای مصون ماندن از چنین جفایی و اقدام برای جبران فقدان شهدای خدمت چه باید بکنیم؟قطعا نباید ساده اندیشی کرد و هیجان زده شد!هر کس عکس بیشتری با رئیس جمهور شهید دارد یا ادعای نزدیکی بیشتر می کند یا لباس ساده تری میپوشد الزاما توانمندتر و با صلاحیت تر برای در دست گرفتن سکانی که شهید رئیسی در دست داشت،نیست. به نظر من، پرهیز از جفای به رئیسجمهور شهید و میلیونها مردمی که آنگونه تشییع و تجلیل کردند با انتخاب رئیسجمهوری میسر است که جهتگیریهای اساسی او مثل پایبندی به شعارهای انقلاب را باور داشته باشد؛ از ویژگی های اساسی اش مانند مردمی بودن و خستگی نشناختن برخوردار باشد؛ دست پاک و فساد ستیز باشد( البته به جد باید مراقب شایعات،ادعاهای اثبات نشده و تخریبهای هدفمند باشیم ) بعلاوه کارآمدی و کفایت بیشتر!برخورداری از این ویژگی ها را هم از سابقه افراد و
کارنامه عملی آنها می شود فهمید و نه کارنامه سخنرانی ها، نسبتشان، توئیت هاشون و امثال آن!چهل و پنج سال از انقلاب اسلامی میگذرد و عرصههای گوناگون و فراز و نشیب های متعدد را پشت سر گذاشته ایم؛ از میان نامزدها آنهایی که این دوران را بیشتر و بهتر درک کرده، در عبور از سختی ها و بحرانها آزمون پس داده و در صراط مستقیم انقلاب و رهبری آن ثابت قدم و همراه بودهاند قابل اعتمادترند تا دیگرانی که آن روزها را ندیده و در معرض آن امتحانات قرار نگرفته و یا قرار گرفته و سربلند بیرون نیامدهاند.آنهایی که اثبات خودشان در نفی ماعداست نیز سکاندار شایسته ای برای این کشتی نخواهند بود و همچنین آنهایی که برای رسیدن به این جایگاه هر وسیلهای را مشروع میدانند ولو بیتقوایی، آبروبردن از دیگران، لجن پراکنی و نفرت آفرینی را.