شبی ۵ هزار نفر با تماشای «تنهاتر از مسیح» به اقامه عزا می‌پردازند

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ چه بسیار کسانی که با حضور در هیئات راه روشن زندگی را پیدا کرده‌ و چه بسیار کسانی که با درک روح واقعی قیام عاشورا، سعادتمند شده‌اند.

در ایران شیعی، چراغ تکایا و هیئات هرگز خاموش نشد و حتی در تاریک‌ترین زمان‌های تاریخ، هیچ قدرت ستمگری نتوانست، جلوی خروش و عشق ایرانی‌ها را به امام حسین (ع) و اهل بیت (ع) بگیرد. وانگهی، همواره اندیشمندان و متفکران دینی در تلاش بوده‌اند و هستند تا این شور تبدیل به شعور شود. یکی از اَشکال این آرمان، در قالب هنر متبلور شده است که بارزترینش تعزیه است.

هنر تعزیه همچنان رو پا و مورد توجه است، با این حال اقتضائات زمانه ایجاب می‌کند تا گونه‌های دیگر هنر عاشورایی تجلی یابد که «نمایش میدانی» از جمله آن‌ها است. سازمان اوج بعد از آن که متولی فرهنگ و هنر انقلاب شد، اهتمامی ویژه بر رشد نمایش میدانی داشت و زمینه را برای گسترش آن فراهم کرد.

حالا نمایش میدانی، هنری آشنا پیش مخاطب است و آثاری متنوع با مضامین مختلف مذهبی در قالب آن روی صحنه می‌رود. «تنهاتر از مسیح» از جمله آن‌ها است که استقبال بالای مردم باعث شده به فصل پنجم برسد. بخشی از بوستان ولایت تهران چند سالی است که سر و شکل متفاوت به خود گرفته تا بتواند میزبان شایسته‌ای برای نمایش‌های میدانی و مخاطبان بیشمار آن باشد.

مواجه ابتدایی با «تنهاتر از مسیح» خاطره شکوهمند تعزیه‌های بزرگ کشور را زنده می‌کند. این بار اما شکلی متفاوت و پخته‌تر از تعزیه به بار نشسته که ممزوج با ابزارهای هنری روز مثل صحنه، دکور، نور و ... است. این نمایش سال ١٣٩٧ رونمایی شد و خاص و عام را به تحسین و تمجید واداشت. چرا؟ چون نه تنها یک روضه مصور در رثای سید و سالار شهیدان (ع) و اهل بیت (ع) است که رویکرد تبیینی دارد.

به گفته اهل فن، «تنهاتر از مسیح» درام، قصه و احساس مخاطب را بهانه نکرده تا گرفتار تحریف تاریخ شود. نمایش، سیر تاریخی حوادثی که منجر به قیام عاشورا شد را مرور می‌کند و در این رهگذر به رسالت دیگر خود یعنی ثواب گریه و عزاداری برای امام حسین (ع)می‌پردازد و چه جانسوز است وقتی نوای حاج محمود کریمی با صحنه‌هایی بازسازی شده از ظهر عاشورا پیش چشم مخاطبان قرار می‌گیرد. مگر کسی را یارای تحمل هست؟! مگر کسی می‌تواند از سویدای دل بر مظلومیت امام و یارانش گریه نکند؟

حقیقتا باید برخی حرکت‌های سازمان‌های دولتی و حاکمیتی را ستود. نمونه‌اش همین «تنهاتر از مسیح» و دیگر نمایش‌های میدانی که سازمان اوج، بانی آن‌ها است. بخش خصوصی به دلایل مختلف، به چنین حوزه‌هایی ورود نمی‌کند و اگر دولتی‌ها نیز آستین بالا نزنند، خسران به همراه دارد. اتفاقا کاری مثل «تنهاتر از مسیح» که هر شب 5 هزار مخاطب پای آن می‌نشینند، یعنی مسیر، درست و با هدف و سودمند طی شده است.

شاید اگر چنین تجربه‌ای رقم نخورده بود، برخی می‌گفتندهیئات و تکایا برای اقامه عزا فراوان است؛ همچنین تریبون جهت تبیین قیام عاشورا وجود دارد. اصل حرف درست است ولی باید توجه داشت که «تنهاتر از مسیح»چنین ماموریتی را ذیل هنر و سرگرمی به سرانجام می‌رساند. بسیاری از خانواده‌ها دوست دارند اوقات فراغت خود را در محیطی بگذارنند که هم سویه سرگمی دارد، هم واجد ثواب است و هم درس‌آموز است. این شب‌ها جمعیت مملو در سالن نمایش «تنهاتر از مسیح» گویای این نکات و حرف‌های زیاد دیگری است.

از آن سو، علاقمندان، طی دو سال اخیر در پویش نذر فرهنگی مشارکتی چشمگیر دارند و عزم‌شان جدی است تا نمایش «تنهاتر از مسیح» بی‌نیاز از بودجه دولتی باشد. این ماجرا هم نباید نادیده گرفته شود و لازم است مسئولان و متولیان به‌جد درباره‌اش فکر کنند. بله، مردم خود بانی مجالس سیدالشهدا‌(ع) هستند؛ می‌خواهد هیئت باشد یا یک نمایش. نمایشی که می‌توان آن را متفاوت‌ترین مجلس روضه برای سیدالشهدا‌(ع) دانست.

انتهای پیام/