به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ ماجرای اجرا روی صحنه نمایش با ساخت یک فیلم سینمایی زمین تا آسمان فرق میکند. تولید در سینما گرچه با ضعفهایی روبهرو است، اما باز هم ساز و کار تعریف شدهتری نسبت به نمایش دارد. با اینکه یک نمایش از روزهای تمرین تا روزهای اجرا هزینه بالایی را صرف میکند، اما هیچ گاه متولیای برای چارچوببندی هزینههایش وجود نداشته است.
تا یک زمانی دولت جایگاه مهمی برای حمایت از نمایشهای روی صحنه داشت، اما از یک جایی به بعد با اضافه شدن بخشهای خصوصی بیشتر، گویی دولت نیز خود را از این ماجرا کنار کشید! در این شرایط گروههای نمایش برای اینکه بتوانند هزینههای اجرایشان را تامین کنند از عوامل دیگری بهره بردند تا بتوانند فروششان را تضمین کنند.
سلبریتیهای پرده سینما روی صحنه نمایش!
کمکم پای سلبریتیهای سینما به صحنه نمایش باز شد، بازیگرانی که هیچکدام حاضر نبودند با قراردادهای ناچیز روی صحنه نمایش ظاهر شوند، از اینرو دستمزدهای هنگفت جایگزین قراردادهای مبلغ پایین تئاتریها شد. در شرایطی هم که دولت ساز و کار مصوبی برای این دستمزدها و هزینهها نداشت، تهیه کنندههای خصوصی مجبور بودند هزینه بلیتهای نمایش خود را با عناوینی، چون «کنسرت نمایش» و «تئاتر موزیکال» بالا ببرند.
از آنجایی که نظارتی روی تعیین قیمتهای بلیت تئاتر وجود ندارد، هر روز این مبلغ بالاتر میرود تا جایی که حالا شاهد بلیتهای بالای یک میلیون تومان برای تئاتری هستیم که بعضا میخواهد ضعفهای متن را با بازیگران چهره بپوشاند!
اتفاقی که در این روزهای تئاتر در حال رخ دادن است، چیزی شبیه به فروش فیلمهای کمدی در سینما است. کارگردان و تهیه کنندگان تئاتر میخواهند با بهره گیری از بازیگران چهره مخاطب را با هر بهایی به صحنههای اجرا بکشانند، از آنجایی هم که حضور بازیگران چهره یک حضور فیزیکی و چهره به چهره با مخاطب است، در نتیجه تماشاگر برای دیدن بازیگر مورد علاقه خود بلیتهای گران را تهیه میکند تا به صورت زنده به تماشای بازی آنها بنشیند و این ماجرا نوعی سواستفاده از علاقه مخاطب محسوب میشود!
نرخهای بدون نظارت تا کجا پیش میروند؟
با تمام این تفاسیر، ماجرایی که بیشتر از همیشه نگران کننده میشود، این است که نرخهای بدون نظارت قرار است تا کجا بالا بروند؟ پیش از روی صحنه رفتن نمایش «نبرد رستم و سهراب» به کارگردانی حسین پارسایی، نمایش «سیصد» به کارگردانی رضا گوران در کاخ سعادت آباد روی صحنه رفت، این نمایش نیز با حضور چهرههایی، چون علی نصیریان، نوید محمدزاده، بهرام رادان و بهرام افشاری بلیت ۹۰۰ هزار تومانی را برای نمایش باب کرد و حالا پارسایی با نمایشی از رستم و سهراب بلیتهای یک میلیون و ۳۵۰ هزار تومانی میفروشد!
نمایش «نبرد رستم و سهراب» هفته اول اجراهای خود را در استادیوم بینالمللی تنیس مجموعه ورزشی انقلاب میگذراند. اجرای این نمایش از ۱۰ مرداد آغاز شده و در سه شبی که روی صحنه رفته، توانسته سالن را پر از مخاطب کند که این موضوع کاملا به حضور بازیگران چهره وابسته بوده است.
بلیت یک میلیون و ۳۵۰ هزار تومانی برای نمایشی از حسین پارسایی!
در سایت فروش بلیت این نمایش، قیمت بلیتها از ۵۹۰ هزار تومان تا یک میلیون و ۳۵۰ هزار تومان تعیین شده، قیمتی که تا امروز از قیمت تمام تئاترهایی که روی صحنه رفته اند، بالاتر بوده است. البته ناگفته نماند که این قیمت حتی از قیمت بلیت کنسرتهای خوانندههای مشهور نیز بیشتر است! اینکه گروه نمایشی به دلیل حضور چهرهها و یا توجیهی که برای هزینه بالای ساخت دکور میآورد، قیمتی بالاتر از یک میلیون تومان برای هر بلیت را تعیین کند، تنها نشان از عدم نظارت متولیان این حوزه دارد و موضوع جالب توجه اینجاست که زمانی که حسین پارسایی بر کرسی مدیر کل هنرهای نمایشی بود، با مشکلات تئاتر به خوبی آشنایی داشت و حالا، از این کارگردانی که روزی بر شرایط مدیریتی تئاتر واقف بوده است، توقع نمیرود برای نمایش خود بلیتهایی با این قیمت عرضه کند.
پارسایی از زمان اجرای نمایش «الیور توییست» که آن هم با حضور چهرههای سینما در تالار وحدت اجرا شد، قیمت بالایی برای بلیتهای نمایشش درنظر میگرفت. به عنوان مثال این نمایش در سال ۱۳۹۶ با قیمت بلیت ۴۰ تا ۱۴۰ هزار تومان اجرا شد. پس از آن نمایشهایی، چون «بینوایان»، «الیور توییست» و «هفتخوان اسفندیار» از این کارگردان روی صحنه رفتند که همگی نسبت به نمایشهای همزمان خودشان بهای بلیت بیشتری را داشتند.
ماجرایی که انتها ندارد...
نمایش «هفتخوان اسفندیار» سال گذشته اجرا رفت که بلیتهای آن از ۱۲۰ تا ۳۶۰ هزار تومان به فروش میرسید، اما جهش فزاینده این کارگردان در تعیین قیمت بلیت از سال گذشته تا امسال چهار برابر شده است و اگر همین روند ادامه پیدا کند، سال آینده حسین پارسایی نمایش موزیکال بعدی خود را با قیمت بلیت بیش از ۲ میلیون تومان به فروش میرساند! ماجرایی که قطعا انتها نخواهد داشت تا زمانیکه نظارتی قاطع روی آن شود.
انتهای پیام/