محیا دهقانی: سریال «غریبه» حرف‌های زیادی برای گفتن دارد/ نقش راحله انتخاب خودم بود

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا، محیا دهقانی؛ بازیگر نقش «راحله» در سریال «غریبه» که این شب‌ها ساعت هشت و سی دقیقه شب روی آنتن شبکه سه سیما می‌رود، در گفتگو با خبرنگار فرهنگ و هنر برنا از نقش خود در این سریال صحبت کرد. دهقانی با اشاره به چالش‌هایی که کاراکتر «راحله» در این سریال برای او داشته است، توضیح داد: مشخصا سریال «غریبه» یک سریال در ژانر پلیسی-عاشقانه است که به جزییات کاراکترها بسیار زیاد پرداخته است. کمتر اثری را می بینم که در این ژانر باشد و با این جزییات به کاراکترها پرداخته باشد. قصه راحله هم به عنوان نامزد سینا با یک خانواده سنتی پردازش شده که با مشکلات و بحران های مختلفی که در طول سریال برای او اتفاق می افتد، روبه رو می شود. به دلیل همین جزییات در نقش، دلم می‌خواست که نقش راحله را بازی کنم. این نقش انتخاب خودم بود.

قرار بود نقش «زویا» را بازی کنم

وی ادامه داد: در ابتدا کارگردان سریال، نقش زویا (خواهر سینا) را برای من درنظر گرفته بود. اما زمانیکه من فیلمنامه را خواندم خودم بازی در نقش راحله را انتخاب کردم. تم خانوادگی و سنت گرایی و دغدغه هایی که این نقش داشت برای من جالب بود.

بازیگر سریال «نجلا» با اشاره به پیوستن به سریال «غریبه» گفت: از همان ابتدای تولید بود من به این کار اضافه شدم. حتی در ابتدا نام کاراکتر راحله چیز دیگری بود که الان در ذهنم نیست. یک سری از جزییات سناریو نیز تغییر کرد و مجددا درگیر فرآیند تولید شدیم.

در «غریبه» نقش اول و دوم وجود ندارد

دهقانی با اشاره به اینکه کوتاهی و بلندی کاراکتر و نقش یک یا مکمل بودن برایش تفاوتی ندارد، توضیح داد: در این سریال نمیتوان گفت کدام خانم، نقش اول است! در «غریبه» نقش اول و دوم وجود ندارد و همه به یک اندازه در فرآیند قصه تاثیرگذار هستند. موضوع فقط تعداد سکانس های هر بازیگر است. البته تقریبا می توان گفت که سناریوی این سریال مردمحور است یعنی می توان نقش اول و دوم مرد را مشخص کرد اما خانم های سریال هم‌طبقه یکدیگر هستند، به عنوان مثال دو خانم در یک طبقه هستند، دو خانم دیگر در یک طبقه دیگر، یعنی قهرمانی وجود ندارد. سناریو، سناریوی مدرن محسوب می شود. به همین دلیل به نظر من در این سریال بازیگر باید به سمت نقشی که دغدغه آن را دارد و دوست دارد آن را تجربه کند، برود. 

آدم‌های امروزی راه گفتمان را بلد نیستند

وی ادامه داد: در «نجلا» یا در «مستوران» که نقش یک را بازی می کردم، قصه روی نقش اول می چرخید، اینجا چرخشی اتفاق نمی افتاد و سوژه پلیسی است و ما باید ببینیم که در این بافت چه تاثیری می توانیم روی مخاطب بگذاریم.

این بازیگر افزود: احساس میکنم آدم های امروزی در مواجه با بحران ها راه گفتمان کردن را بلد نیستند و این موضوع منجر به جدایی و طلاق آن ها می شود و بعد که جدا شدند متوجه این می شوند که بلد نبودند با یکدیگر گفتمان کنند. در مورد رابطه راحله و سینا در این سریال شاید در شرایط تلخ بحرانی، تا یک حدی پیش می روند و خط قرمز های یکدیگر را با ادبیاتشان، لحنشان و یا اکت‌شان نمی شکنند. سعی کردم انتهای عصبانیت راحله این باشد که دیگر سینا را نمی خواهد. فرصت را می خرد و هیچوقت با لحن بی ادبی صحبت نمی کند. در کل بافت روانشناسی این شخصیت برای من مهم بود.

«راحله» به «محیا» نزدیک نیست

بازیگر فیلم سینمایی «ماجرای نیمروز» در پاسخ به این سوال که تا چه اندازه شخصیت راحله به شخصیت خود او نزدیک است، گفت: این شخصیت به درونیات من نزدیک نیست و اتفاقا من نقش هایی را انتخاب می کنم که از درونیات من دور هستند. این چالش را بیشتر می کند. مثلاً در این سریال باید با آدمی که در مهمترین لحظه زندگی دروغ می گوید، درست صحبت کنی و به او فرصت بدهی و این اتفاق برای من وجود داشت. برای راحله خانواده بسیار مهم است. امروزه جوان ها که یکی از آن ها هم خود من هستم، معتقدیم که خودمان باید نظر اول و آخر را بدهیم در صورتیکه یک جایی خانواده با توجه به تجربه هایش می تواند تاثیر مثبت بگذارد. 

نمی توانیم نوستالژی برگزار کنیم

دهقانی درخصوص بازگشت به سریال های درخشان دهه ٨٠ و ٩٠ بیان کرد: قطعا می توان به آن دهه ها برگشت اما هر دهه شکل و شمایل خودش را دارد. ما نمی توانیم نوستالژی برگزار کنیم. ما آدم ها همیشه دوست داریم از خاطرات گذشته بگوییم و آن ها را زیباتر جلوه دهیم چراکه حال و هوای ما در آن زمان بهتر بوده است. اما هر دهه ای که جلوتر می رویم رنگ و شمایل آن فرق می کند. «غریبه» به نوبه خود و در دهه خود حرفی برای گفتن دارد، به این دلیل که تمام عوامل از گروه تولید و تهیه گرفته تا بچه های جلوی دوربین و پشت دوربین، هیچکس چیزی کم نگذاشته است و این نبوده که فقط یک کاری ساخته و تحویل داده شود. امروزه آنقدر زمان تولید کوتاه شده که متاسفانه نمی توان در یکسری جاها به جزییات پرداخت. به نظر من تمام کارها قابل احترام هستند اما گروه سازنده این سریال یک مقدار حساس تر بودند. 

هر جایی که مخاطب داشته باشد، جذاب است

این بازیگر در خصوص بازی در سریال های نمایش خانگی در مقابل سریال های تلویزیون توضیح داد: برای بازیگر هر جایی که مخاطب داشته باشد، جذاب است. به اضافه باید دید که نسبت به پیشنهادهایی که داده می شود کدام کاراکتر را دوست داریم. اما واقعیت این است که برای من فرقی ندارد، درست است که در تلویزیون یک سری محدودیت ها وجود دارد و نمایش خانگی کمی آزادتر است و این موضوع هنوز برای من سوال برانگیز است اما واقعا برای من فرقی نمی کند. 

انتهای پیام/