چرا به نام تئاتر، کنسرت برگزار میکنند؟
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ این روزها شاهد پروژههایی هستیم که از هر سویی که نگاهشان میکنی، گویی اَخته هستند و با کلیدواژههایی چون: کنسرت-نمایش، اُپرا و... به جامعه معرفی میشوند. برخی معتقدند نام کنسرت-نمایش بر روی این آثار غلط است و اینگونه از اجراها را اپرا، تئاتر موزیکال، پرفورمنس و... قلمداد میکنند؛ در مقابل عدهای دیگر از این اجراها استقبال میکنند و با نگاه به چرخه اقتصادی موسیقی و هنرهای نمایشی از سلبریتیهای مطرح بهره میجویند تا داستانهای بیکِشش و رَمقشان را با آمیختن موسیقیهای بیهویت به خورد مخاطب بدهند.
این بین این پرسش مطرح میشود که کنسرت-نمایش و اپرا چه معنایی دارد و تفکیک نمایش از موسیقی بر چه اساسی تعریف میشود و خط کِشیها چگونه است.
به همین بهانه خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا گپوگفتی با هادی مرزبان نویسنده و کارگردان تئاتر و تلویزیون داشته است که در ادامه میخوانید.
هادی مرزبان در ابتدا در پاسخ به این پرسش که کلیدواژه کنسرت-نمایش چیست و هر اثر به صرف دارا بودن موسیقی و آواز، کنسرت-نمایش محسوب میشود یا خیر؟ توضیح داد: آثاری که امروز به نام کنسرت-نمایشها به صحنه میروند من را به یاد نمایشهای قبل از انقلاب و لالهزار در تئاترنصر، پارس، دهقانی و... میاندازد. آن زمان یک نمایش، نادیا جوان، آن دیگری سامی جوان و... را میآورد و با این کارها با یکدیگر رقابت میکردند. الان به نام تئاتر همه کار میکنند. اگر میخواهند کنسرت برگزار کنند چرا نام تئاتر را به آن وصل میکنند؟ این اجراها همهچیز دارد اما تئاتر نیست.
وی ادامه داد: در گذشته، تئاتر و موسیقی بهطور جداگانه و با هویت مشخصی اجرا میشدند اما امروزه بسیاری از کارها به شکل ترکیبی به صحنه میروند که متاسفانه اکثرا از نظر هنری خالی از محتوا هستند و فقط نام تئاتر را به یدک میکشند.
مرزبان با اشاره به شرایط فعلی سینما و تئاتر عنوان کرد: جالب است غالبا افرادی کنسرت-نمایش به صحنه میبرند که هیچ ارتباطی با تئاتر ندارند. یکی در کار شعر است و دیگری در کار موسیقی اما چون تئاتر بیدر و پیکر است از نام تئاتر استفاده میکنند. اوضاع سینما بهتر است، لااقل اگر کسی میخواهد کار کند پیش از آن باید در چند فیلم دستیار بوده باشد ولی درعرصه تئاتر، کمبود قواعد و ضوابط مشهود است و نتیجه آن کاهش کیفیت آثار و اجراهایی است که این روزها میبینید.
این کارگردان در ادامه افزود: کنسرتها میتوانند بهطور مستقل برگزار شوند و نیازی به نامگذاری آنها بهعنوان تئاتر نیست. تئاتر باید داستان و ساختار خود را داشته باشد اما بسیاری از آثار امروزی تنها یک مجموعه موسیقی بدون ارتباط واقعی با تئاتر هستند. واقعا نمیدانم چگونه برخی به خودشان اجازه میدهند نام کارگردان را روی خودشان بگذارند.
وی با اشاره به قیمت بالای برخی کنسرت-نمایشها و وجوه تجاری آنها بیان کرد: افزایش قیمت بلیت برخی از کنسرت- نمایشها به تئاتر لطمه بزرگی زده چرا که مخاطب عام فکر میکند چون قیمتها بالاست پس حتما آن کار تافتهای جدا بافته است. متاسفانه با این روند مخاطب واقعی تئاتر پشت در میماند.
مرزبان در پایان گفت: این بین، بازیگرانی هم هستند که دستمزدشان ۳۰میلیون تومان بوده است اما با این روند یکباره برای یک پروژه حدود ۸۰۰ یا ۹۰۰ میلیون تومان دستمزد میگیرند. این مسئله فشار زیادی به کارگردانهای تئاتر وارد میکند. کارگردانی که بخواهد نمایشی روی صحنه ببرد یا باید هزینههای بسیار بالایی را قبول کند یا باید دنبال بازیگر بگردد، که خود این کار مصیبت بزرگی است، یا مجبور است از بازیگران ارزانتر استفاده کند که این هم میتواند به کار لطمه بزند. در کل امیدوارم روزی بتوانیم به تعادل برسیم و کنسرت-نمایشها به یک تجربه واقعی و با ارزش تئاتری تبدیل شوند.
انتهای پیام/
