درمان مؤثر و کم‌هزینه برای بوی بد دهان کودکان با رنگدانه آناتو

به گزارش خبرنگار علمی و فناوری خبرگزاری برنا، مطالعه‌ای که در نشریه PLOS ONE منتشر شده است، ۵۲ کودک بین ۶ تا ۱۲ ساله که از دهان نفس می‌کشیدند و به هالیتوز (بوی بد دهان) مبتلا بودند را مورد بررسی قرار داد. این تحقیق که توسط محققان برزیلی انجام شد، نشان می‌دهد که درمان با فتودینامیک ضد میکروبی (aPDT)، که از نور آبی برای هدف قرار دادن رنگدانه آناتو استفاده می‌کند، یک درمان مؤثر و قابل دسترس برای هالیتوز در کودکان مبتلا به تنفس از دهان است.

آناتو یک رنگدانه نارنجی مایل به قرمز است که از دانه‌های گیاه Bixa orellana (آچیوت یا اوروکوم) استخراج می‌شود، گیاهی بومی مناطق گرمسیری آمریکا.

نفس کشیدن از طریق دهان موجب خشکی بزاق می‌شود که اثرات ضدباکتریایی و پاک‌کنندگی آن را کاهش می‌دهد، و به همین دلیل هالیتوز ممکن است به دلیل این خشکی تشدید شود. هالیتوز اصطلاح پزشکی برای بوی بد دهان است که ممکن است نشانه‌ای از مشکلات موضعی یا عمومی مانند ژینژیویت، بیماری‌های پریودنتال، اسیدوز دیابتی، نارسایی کبدی یا عفونت‌های تنفسی باشد.

مقاله‌ای در مورد این مطالعه در نشریه PLOS ONE منتشر شده است.

محققان ۵۲ کودک مبتلا به هالیتوز را که از تنفس دهانی رنج می‌بردند و تشخیص هالیتوز آن‌ها با استفاده از دستگاه هالیمتر ارزان‌قیمتی که به‌راحتی در مطب دندانپزشکان قابل استفاده است، تأیید شده بود، انتخاب کردند. اولین نویسنده مقاله، لورا هرمیدا کادوسو، دانشجوی دکترا در برنامه دکتری بین‌نهادهای دانشگاه نوو د ژولیهو (UNINOVE) در سائو پائولو و دانشگاه کاتولیکا در اروگوئه است. نویسندگان همکار نیز محققانی از دانشگاه متروپولیتن سانتوس (UNIMES) در ایالت سائو پائولو هستند.

درمان فتودینامیک ضد میکروبی (aPDT) شامل استفاده از یک فتوحساسگر ترکیب‌شده با منبع نور در طول موج خاص و اکسیژن است. این روش با تولید گونه‌های فعال اکسیژن که موجب مرگ سلول‌های باکتریایی می‌شود، عمل می‌کند. اگرچه این مطالعه تنها بر روی کودکان انجام شده است، این روش می‌تواند برای درمان هالیتوز در افراد هر سنی استفاده شود.

ساندرای کالیل بوسادوری، دندانپزشک اطفال، آخرین نویسنده مقاله و استاد تمام‌وقت در برنامه تحصیلات تکمیلی پزشکی بیوفوتونیک و علوم توانبخشی در UNINOVE، اظهار داشت که رنگدانه آناتو هدف قرار داده‌شده با نور آبی از دیود نوری (LED) بود که در دستگاه‌های فتوسختی که اکثر دندانپزشکان اکنون در مطب‌های خود دارند، استفاده می‌شود. این امر پذیرش این پروتکل را تسهیل می‌کند.

وی افزود که تجربه بالینی او در زمینه درمان کودکان و نوجوانان مبتلا به هالیتوز باعث شد که به‌طور خاص بر مطالعه هالیتوز تمرکز کند تا پروتکل‌های درمانی ساده و مؤثری توسعه دهد. این تحقیق با حمایت مالی دو پروژه از FAPESP انجام شده است.

در دسترس بودن

بوسادوری توضیح داد که معمولاً وقتی در زمینه فتودینامیک درمانی صحبت می‌شود، روش‌های معمول شامل استفاده از فتوحساسگر متیلن آبی و لیزر قرمز به ذهن می‌آید. اما چرا گزینه‌ای مقرون به صرفه‌تر به حرفه‌ای‌ها ارائه ندهیم؟ این تفکر منجر به توسعه فتوحساسگری شد که با دستگاه‌های فتوسختی LED که دندانپزشکان به‌طور معمول دارند، سازگار باشد. برای دستگاه‌هایی که با LED آبی کار می‌کنند، باید یک رنگدانه قرمز توسعه داده می‌شد، بنابراین به آناتو فکر کردم.

پس از آزمایش‌های متعددی که شامل فرمول‌بندی‌های مختلف، آزمایش‌های آزمایشگاهی و آزمایش‌های بالینی بود، دکتر بوسادوری موفق شد یک اسپری آناتو تولید کند که در سال ۲۰۲۰ آن را ثبت اختراع کرد.

در این مطالعه، ۵۲ کودک که معیارهای لازم برای شرکت در تحقیق را داشتند، دستورالعمل‌هایی در خصوص مسواک زدن با خمیر دندان حاوی فلوراید و استفاده از نخ دندان پس از هر وعده غذایی به مدت ۳۰ روز دریافت کردند. سپس آن‌ها به‌طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه درمان با aPDT را دریافت کرد که در آن فتوحساسگر آناتو به سطح میانه زبان اسپری شد. گروه دیگر از یک اسکرابر زبان استفاده کرد و درمان aPDT دریافت نکرد.

در یک جلسه درمان aPDT، فتوحساسگر آناتو به میزان ۲۰ درصد روی زبان اسپری شد و به مدت دو دقیقه به آن زمان داده شد تا جذب شود. سپس نور آبی با شدت خاص به نقاط مختلف سطح زبان تابانده شد. نتایج هالیتوز و پوشش زبان پیش از درمان و پس از آن، و همچنین پس از ۷ و ۳۰ روز ارزیابی و مقایسه شد.

در حالی که تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که پوشش زبان به‌ویژه در نواحی خلفی آن که عمدتاً از باکتری‌ها، متابولیت‌ها و بقایای غذایی تشکیل شده است، با هالیتوز مرتبط است، این مطالعه ارتباط مستقیمی بین پوشش زبان و هالیتوز در کودکان مبتلا به تنفس از دهان نیافت.

نتایج نشان داد که هالیتوز در هر دو گروه بهبود یافت، اما بهبودی در گروهی که درمان aPDT دریافت کرده بودند، بیشتر بود.

هالیتوز می‌تواند باعث مشکلات اجتماعی، کاهش کیفیت زندگی و نشان‌دهنده شرایط پزشکی جدی‌تر باشد. در کودکان، این مشکل می‌تواند تأثیر منفی بر توسعه روانی آن‌ها در دوران بحرانی تعاملات اجتماعی داشته باشد.

انتهای پیام/