روایت یک صبح مردمی؛ از دل روستا تا دل مردم

به گزارش خبرگزاری برنا از خراسان جنوبی، بامداد چهارشنبه ساعت ۵:۳۰ صبح بود که استاندار خراسان جنوبی همراه با نماینده مردم بیرجند، درمیان و خوسف در مجلس شورای اسلامی، فرماندار و جمعی از مدیران استانی، مسیر جاده‌های فرعی بخش مرکزی بیرجند را در پیش گرفتند؛ مقصد؛ دل روستاهای شاخن، گازار و مهمویی بود.

مردم از قبل خبر داشتند و خیلی گرم به استقبال مهمان‌ها رفتن.روستا زنده بود؛ پیرمردها و مادربزرگ‌ها با لباس محلی، جوان‌ها با نگاه‌های کنجکاو، زن‌ها با بچه‌هاشون، همه آمده بودن تا کسی را ببینند که قرار بود صدای‌شان را بشنود.

 مثل خیلی از دفعات قبل، محل دیدار، مسجد روستا بود؛ جایی که مردم از هر کوچه و خانه‌ای جمع شده بودند.

حالا مردم بودند با مسئولان؛

و یک گپ صمیمی. استاندار، ساده و بی‌تکلف وارد مسجد شد، کنار مردم نشست. بعد از تلاوت قرآن، مردم شروع کردند به حرف زدن.

یکی از کم‌آبی گفت، یکی از خرابی جاده، یکی از نبود شغل برای پسرش، و دیگری از زمین‌هایی که خشک مانده‌اند. انگار دل‌های‌شان را آورده بودند وسط مسجد. استاندار، بی‌آنکه قلم بردارد یا وعده‌ی فردا بدهد، همان‌جا رو کرد به مدیران همراهش و خواست جواب بدهند و به مردم بگویند برای رفع مشکل‌شان چه در چنته دارند؟!

مدیران هم یکی یکی آمدند و بی واسطه طرح موضوع کردند،جلسه رسمی نبود، اما دقیقاً همان‌جا بود که مردم فهمیدند شنیده شده‌اند.

 بعد از شنیدن حرف‌ها، استاندار خودش ایستاد و گفت:  شما مردم، پشتوانه انقلابید. تو همه سختی‌ها، پای کار بودین. امنیت امروز کشور، نتیجه همین همراهی شما با رهبریه. با افتخار می‌گم جمهوری اسلامی ایران یکی از امن‌ترین کشورای دنیاست، چون مردمش همیشه کنار نظام بودن.

و ادامه داد:  اما یه درد جدی داریم که نباید ازش غافل بشیم؛ خشکسالی. بارندگی کم شده، زمین تشنه‌ست. اگه آب رو درست مصرف نکنیم، هم کشاورزی از دست میره، هم اشتغال، هم خود روستا. باید یاد بگیریم قطره‌قطره آب رو درست خرج کنیم.

و رو کرد به جوان‌ترها و با لحنی صمیمی گفت:  اگه می‌خوایم جوونا تو روستا بمونن، باید واسه‌شون کار بسازیم. نه با حرف، با عمل. تولید باید بیاد تو دل روستا، تا جوون بمونه، کار کنه، زندگی بسازه، به آینده دل ببنده.

بازدیدها یکی یکی ادامه پیدا کرد؛ از شاخن تا گازار و بعد هم مهمویی. اما چیزی که در هر سه روستا مشترک بود، فقط صحبت‌ها و درخواست‌ها نبود؛ امیدی بود که بعد از شنیده شدن در دل مردم جوانه زد. روستاها اون روز فقط میزبان نبودن، دوباره زنده شدن. مردم حس کردن که دیده می‌شن، صداشون شنیده می‌شه و شاید حالا، قدمی برداشته بشه؛ برای کار، برای آب، برای موندن...

انتهای پیام

خبرنگار:مرضیه شهریاری