همصدایی مدیران و سمنها برای توانمندسازی نسل جوان
ساعت یک ظهر، در مقابل ساختمان شماره یک وزارت ورزش و جوانان، جایی که آفتاب تند مرداد ماه تهران روی چمدانها و کیفهای خبرنگاران میافتاد. زمزمهها و مکالمات کوتاه میان مدیران، کارشناسان و اهالی رسانه از همان لحظه اول نشان میداد که این سفر، یک مأموریت معمولی نیست؛ قرار بود چمخاله در استان گیلان، دو روز میزبان رویدادی ملی باشد؛ رویدادی که هدفش، پیوند زدن مهارتآموزی به اشتغال و آمادهسازی جوانان برای ورود واقعی به بازار کار بود.
در میان جمع، چهرههای شناختهشدهای از مدیران ارشد وزارتخانه حضور داشتند؛ دکتر کلیبری مدیرکل مشارکتهای اجتماعی و فعالیتهای داوطلبانه جوانان، دکتر کریمی مدیرکل طرحهای ملی و فراگیر جوانان، و دکتر اسدی مدیرکل هماهنگی و نظارت بر امور جوانان. هرکدام با چکلیستهایی در دست، آخرین هماهنگیها را مرور میکردند. در کنار آنها، اعضای سازمانهای مردمنهاد (سمنها) با تماسهای تلفنی مداوم، دغدغههای خود را در مسیر برنامهریزی و اجرای بینقص این رویداد نشان میدادند.
گفتوگوها از همان ابتدای مسیر رنگ جدیتری به خود گرفت. دکتر کریمی در طول مسیر به خبرنگاران حاضر تأکید کرد ک هبرای این رویداد دو روزه تلاش کردیم موضوعاتی رو انتخاب کنیم که واقعاً به درد گروههای شرکتکننده بخوره و نیازشون رو پوشش بده. هدف اینه که با این دورهها، مهارتهای کاربردی به جوانها منتقل بشه و بتونیم در مسیر توانمندسازی اونها قدمهای جدی برداریم. این طرح مهارتآموزی که با همکاری وزارت ورزش و جوانان، ستاد کل نیروهای مسلح و سازمان فنی و حرفهای اجرا میشه، یه فرصت ارزشمند برای سربازان جوان و همینطور بقیه علاقهمندان به یادگیری مهارتهای متناسب با شرایط شغلی و ظرفیتهای هر استان فراهم کرده.
پس از هفت ساعت سفر، هتل ساحلی چمخاله با بوی دریا و نسیم مرطوبش از دور نمایان شد. استقبال کوتاه اما صمیمی سمنها در بدو ورود، و آغوشهای گرم دکتر کریمی و دکتر کلیبری نشان میداد که این برنامه تنها یک رویداد رسمی نیست؛ تلاشی است مشترک برای حل یکی از چالشهای بنیادین جامعه؛ اشتغال جوانان. شام بهانهای شد برای نخستین گعدههای غیررسمی. در لابی هتل، مدیران وزارتخانه در کنار دبیران شبکه (ایرانیاران جوان و مهتا) تا پاسی از شب، دغدغههای جوانان را شنیدند و یادداشت کردند.
روز اول: از یاد شهدا تا آغاز یک حرکت ملی
ساعت ۸ صبح، سالن اصلی مملو از انرژی جوانانی بود که برای شروع یک برنامه فشرده و سنگین آمده بودند. در ورودی سالن، قابهای عکس شهدای کودک جنگ ۱۲ روزه، با شمعهای روشن، فضای عجیبی ساخته بود. هر شرکتکننده پیش از ورود، در سکوت شمعی روشن میکرد؛ گویی این مراسم، علاوه بر آموزش مهارت، پیمانی برای ساختن آیندهای عاری از خشونت و فقر بود.
در افتتاحیه، مهرداد بائوج لاهوتی، نماینده مردم لنگرود، با اشاره به بحران عدم تطابق آموزش عالی با نیاز واقعی بازار کار گفت: ما راهی جز حرکت بهسوی تأمین نیازهای واقعی بازار نداریم. تولید مدرک کافی نیست؛ باید تولید مهارت و اشتغال پایدار اولویت باشد.» وی افزود که بر اساس قانون برنامه ششم، سهم آموزش فنی و حرفهای باید به ۴ درصد افزایش یابد و مهارتآموزی زنان به ۲۵ درصد برسد.
هادی حقشناس، استاندار گیلان نیز با تأکید بر نقش آموزشهای کاربردی گفت: مهارت حلقه گمشدهای است که میتواند اقتصاد ایران را متحول کند. تجربه آلمان، ژاپن و لهستان پس از جنگهای جهانی نشان میدهد که تکیه بر مهارت و آموزش، کلید توسعه پایدار است. امروز مهندسان نرمافزار گیلانی از خانههای خود به بازار جهانی متصلاند؛ اگر زیرساخت دیجیتال تقویت شود، ایران میتواند جهشی تاریخی تجربه کند.
سپس نوبت به علی ربیعی، دستیار اجتماعی رئیسجمهور رسید. وی با نگاهی فراتر از اقتصاد، بر سرمایه اجتماعی تأکید کرد: آنچه ایران را از هر سلاحی قویتر میکند، اتحاد مردم است. امید به آینده و حفظ آرمانگرایی رمز عبور از شرایط سخت خواهد بود. جوانان باید بدانند که ایران، پناهگاه همه ماست و عشق به این سرزمین، آینده را میسازد.
علیرضا رحیمی، معاون امور جوانان وزارت ورزش و جوانان، در ادامه گفت: هدف نهایی این طرح، رساندن سربازان آموزشدیده به شغل پایدار و بیمهشده است. معیار موفقیت، تعداد نیروهای ماهری است که با بیمه تأمین اجتماعی وارد بازار کار میشوند. ۲۱۰ میلیارد تومان اعتبار به سمنهای جوانان کشور اختصاص یافته و باید خروجی آن، ایجاد اشتغال واقعی باشد. وی افزود که هماهنگی با ستاد کل نیروهای مسلح و سازمان فنی و حرفهای برای آموزش هزار نفر و رساندن آنها به اشتغال طی یک سال، در دستور کار ملی قرار دارد.
ظهر روز اول، نشستهای تخصصی در قالب پنلهای (مهتا و ایرانیاران جوان) برگزار شد. مباحث، فراتر از تئوری رفت و به مدلهای عملیاتی اجرای طرح در استانها رسید. شب، دوباره گعدهها در لابی شکل گرفت؛ گفتوگوهایی که گاهی تا نیمهشب ادامه داشت و بیشتر شبیه اتاق فکر یک پروژه ملی بود تا یک رویداد آموزشی.
روز دوم: تثبیت مسیر و وعدههای اجرا
صبح روز دوم، برنامهها با پنلهای تخصصی ادامه یافت. گروهها با حضور دکتر کریمی و علیرضا رحیمی، جمعبندی نهایی را انجام دادند. مباحث به سمت راهکارهای اجرایی در استانها رفت. در پایان،دکتر رحیمی با لحنی جدی گفت: این طرح زمانی معنا پیدا میکند که به اشتغال پایدار برسیم. انتظار من از همه معاونین استانی این است که از سمنها و جوانانی که در این پروژه حضور دارند، حمایت جدی کنند.
ظهر، آخرین عکس یادگاری در لابی همان هتل که محل برگزاری جلسات و دورهها بود گرفته شد؛ عکسی که شاید سالها بعد به عنوان نماد شروع یک حرکت ملی در آرشیو بماند.
بازگشت: جاده طولانی، دغدغههای سنگین
ساعت یک بعدازظهر، اتوبوسی قدیمی با صدای موتور خستهاش آماده حرکت به سمت تهران شد. مسیر هفتساعته، این بار ده ساعت طول کشید. گرما و خستگی اما هیچکدام مانع ادامه گفتوگوها در اتوبوس مدیران نشد. مدیران، کارشناسان و خبرنگاران همچنان مشغول بحث درباره همان دغدغه مشترک بودند: چگونه میتوان از این فرصت برای توانمندسازی جوانان و ساختن آیندهای مطمئنتر استفاده کرد؟
چمخاله تنها دو روز میزبان بود؛ اما برای بسیاری از حاضران، این دو روز شبیه نقطه آغاز یک حرکت استراتژیک و ملی بود؛ حرکتی که اگر با همان جدیت ادامه یابد، میتواند فاصله میان آموزش و اشتغال را در کشور کم کند و از جوانان امروز، نیروی مولد اقتصاد فردا بسازد.
انتهای پیام/
