بردی که تلنگر بود، نه آرامش
به گزارش برنا از اصفهان، تیم ملی فوتبال ایران شروعی موفق در تورنمنت کافا داشت و با نتیجه ۳ بر ۱ افغانستان را شکست داد. نتیجهای که در ظاهر امیدوارکننده به نظر میرسد، اما اگر کمی دقیقتر به جریان مسابقه نگاه کنیم، واقعیت دیگری آشکار میشود. این برد بیش از آنکه پیامآور اعتمادبهنفس باشد، هشداری جدی برای آینده بود. هشدار اینکه تیم ملی هنوز فاصله زیادی با سطحی دارد که برای رقابت در جام جهانی لازم است.
ملیپوشان ایرانی بهوضوح خسته و کمانرژی بودند. دلیلش هم مشخص است: لیگ برتر تنها دو روز قبل از آغاز اردو به پایان رسید و بازیکنان بدون استراحت یا تمرین کافی پای به این مسابقه گذاشتند. همین موضوع باعث شد تیمی که روی کاغذ باید برتر باشد، در عمل بارها زیر فشار حریف قرار بگیرد و با کندی و ناهماهنگی بازی کند؛ به بیان بهتر مقابل افغانستان سورپرایز شود!
در چنین شرایطی گلهای مجید علیاری و امیرحسین حسینزاده ناجی ایران شدند اما باید پذیرفت که در سطحی مثل جام جهانی، فرصت جبران چنین لغزشهایی وجود ندارد. مقابل غول های جام جهانی، یک لحظه غفلت کافی است تا نتیجه به کلی تغییر کند و به قیمت حذف از جام جهانی منجر شود.
از سوی دیگر، نگرانی اصلی اینجاست که فرصت هماهنگی تاکتیکی چندانی هم برای تیم ملی وجود ندارد. وقتی تقویم لیگ فشرده و بیبرنامه است، بازیکنان فرسوده به اردو میآیند و عملاً فرصتی برای آمادهسازی واقعی باقی نمیماند. موضوعی که امیر قلعهنویی و مهدی طارمی نیز پس از بازی بر آن تأکید کردند؛ اینکه فدراسیون و سازمان لیگ باید بالاخره نگاه بلندمدت داشته باشند و تقویمی استاندارد و منطقی تدوین کنند.
پیروزی برابر افغانستان شاید در جدول نتایج شیرین باشد، اما در عمل زنگ خطری جدی بود. اگر هدفمان فقط عبور از حریفان آسیایی نیست و میخواهیم در جام جهانی مقابل قدرتهای بزرگ چیزی برای عرضه داشته باشیم، وقت آن رسیده که این هشدار را جدی بگیریم و تیم ملی را در اولویت قرار دهیم.
