چالشهای زیرساختی شهری برای نابینایان/کمبود حمایت از قهرمانان نابینا پارالمپیک
به گزارش خبرنگاراجتماعی برنا (پرستوشیرمحمدی)، ورزشکاران نابینا در عرصه پارالمپیک نماد اراده، تلاش و توانمندی هستند. آنها با وجود محدودیتهای بینایی، در رشتههای تخصصی خود خوش درخشیدهاند و بارها پرچم ایران را در میادین جهانی به اهتزاز درآوردهاند، اما مسیر موفقیت این قهرمانان، همواره با چالشهای جدی همراه بوده است.
کمبود امکانات تمرینی
ورزشکاران نابینای ایرانی در سالهای اخیر موفق به کسب مدالهای متعدد در رقابتهای پارالمپیک، بازیهای آسیایی و جهانی شدهاند، اما بسیاری از سالنها و مجموعههای ورزشی فاقد تجهیزات مناسب برای تمرین نابینایان هستند. نبود مربیان متخصص و فضای ایمن، دستگاههای قدیمی روند آمادگی آنها را کند میکند.
امیرحسین علیپور قهرمان پارالمپیکی کشورمان، در گفتوگو با خبرنگاربرنا، درباره چالشهای زندگی روزمره خود بیان میکند: در واقع چالش خاصی نداریم که بخواهیم بگوییم خیلی با افراد عادی متفاوت است شاید بزرگترین سختی ما رفتوآمد روزانه مثل مسیر رفتن و برگشتن به خانه باشد.
این ورزشکار که در رشته دومیدانی فعالیت میکند، درباره شرایط تمرین و امکانات موجود توضیح میدهد: ورزشکاران ایرانی، چه المپیکی و چه پارالمپیکی، از نظر تلاش و انگیزه تفاوت زیادی با هم ندارند اما واقعیت این است که امکانات موجود در اختیار ورزشکاران پارالمپیکی بسیار محدود است حتی وسایلی که ما استفاده میکنیم مربوط به ۲۰ یا ۳۰ سال پیش است.
وی افزود: امکاناتی که در اختیار ما قرار دارد در حد مسابقات منطقهای هم نیست با این حال هم تیمی هایم با پشتکار فراوان و باهمین وسایل محدود در مسابقات برونمرزی شرکت میکنند و بهترین مدالها را برای کشور به دست میآورند.
علیپور درباره انگیزه ادامه مسیر خود میگوید: من بیشترین انگیزه را از مردم میگیرم وقتی در خیابان یا مکانهای عمومی مرا میبینند و با مهربانی برخورد میکنند همین امر باعث میشود بیشترتلاش کنم، زیرا خودم را نماینده مردم میدانم.
این قهرمان پارالمپیکی اهل شهرستان خرمآباد درباره وضعیت توانبخشی در منطقه میگوید: هیچ ارتباطی با بهزیستی ندارم و تنها در زمان قهرمانی میآیند و عکس یادگاری میگیرند وگرنه هیچ حمایتی از قهرمانان پارالمپیکی نمیکنند.
وی با تاکید به حمایت از ورزشکاران نابینا و دارای معلولیت میگوید: این امرباید هدفمند و بلندمدت باشد، تا استعدادهای درخشان در آینده بتوانند پرچم دار و افتخار افرین ایران باشند.
علیپور درباره وضعیت مناسبسازی شهرها برای افراد دارای معلولیت بیان میکند: در استانهای زاگرسنشین از جمله لرستان شرایط مطلوبی وجود ندارد شاید فقط در چند اداره یا بانک رمپی برای ویلچر ساخته شده باشد، اما مسیرهای ویژه نابینایان بسیار کم است.
علیپور درباره وضعیت شغلی خود و سایر ورزشکاران پارالمپیکی میگوید: بیشتر ورزشکاران پارالمپیکی شغل ثابتی ندارند و منبع درآمد ما بیشتر از طریق پاداشهای کمیته پارالمپیک است و فرصت شغلی مناسبی فراهم نمیشود.
گامهایی برای برابری آموزشی ودسترسی
مریم کوهفلاح کاپیتان سابق تیم ملی گلبال و دبیر آموزش و پرورش در خصوص چالشهای زندگی در شهر میگوید: خیابانها و کوچهها برای ما نابینایان مناسب سازی نشده و رفت وآمد برای ما بسیار دشوار است.
کوهفلاح درباره روند از دست دادن بیناییاش توضیح میدهد: بیماری من آرپی است که باعث کاهش تدریجی بینایی میشود، الان تنها آرزویم دیدن فرزندم است.
وی درباره دوران تحصیل خودبیان میکند: از ابتدا در تهران زندگی کردهام و در دوران تحصیل مشکلی از نظر امکانات نداشتم و اکنون در همان مدرسهای تدریس میکنم که زمانی در آن دانشآموز بودم.
وی با ابراز نگرانی از کاهش حضور تعداد دانشآموزان نابینا میگوید: این روزها تعداد دانشآموزان خوابگاهی بسیار کم شده است، نمیدانم دلیلش چیست، اما نگرانم در آینده با نسلی از نابینایان بدون تحصیلات مواجه شویم.
کوهفلاحمی افزاید: بهزیستی هزینهای برای ایاب وذهاب دانشآموزان نابینا تقبل نمیکند و طرحی به نام (کارت سفر) وجود دارد که سالانه مبلغ محدودی روی آن شارژ میشود تا بتوانند بلیت قطار یا هواپیما را نیمبها تهیه کنند اما این کمکها بسیار ناچیز است در صورتی که بیشتر دانشآموزان نابینا از قشر ضعیف جامعه هستند و خانوادههایشان توان تامین هزینهها را ندارند.
کوه فلاح درباره مهمترین نیاز جامعه نابینایان میگوید: باید فرهنگ سازی شود که نابینایی ناتوانی نیست و نباید با ترحم به ما نگاه شود.
وی میافزاید: ورزش برای نابینایان تنها تفریح نیست بلکه نیاز حیاتی است ما به فضاهای ورزشی در دسترس، وسایل حملونقل مناسب و سرویس ایابوذهاب نیاز داریم تا بتوانیم در فعالیتهای اجتماعی و ورزشی حضور موثرتری داشته باشیم و اگر این امکانات فراهم شود نابینایان کمتر دچار افسردگی میشوند و موقعیت اجتماعی بهتری خواهند داشت.
دسترسیپذیری، حق اولیه افراد نابینا
بسیاری از فضاهای شهری، ادارات، بانکها، مراکز درمانی و حتی مدارس و دانشگاهها برای افراد نابینا طراحی نشدهاند، نبود مسیرهای برجستهسازیشده، علائم صوتی، آسانسورهای مجهز به اعلان صوتی و تابلوهای بریل و از همه مهمتر نبود کمک کارمندان در ادارات و بانکها به افراد نابینا باعث میشود نابینایان برای انجام سادهترین کارهای روزمره نیازمند همراهی دیگران باشند.
غلامرضا رضاییفر، دبیر ستاد مناسب سازی سازمان بهزیستی کشور درباره چالشهای نابینایان در فضای شهری بیان میکند: در سازمان بهزیستی تلاش کردهایم تا این مسائل را در دو بخش پیگیری کنیم، بخش انفرادی و بخش عمومی.
وی میافزاید: بخش انفرادی شامل مناسب سازی محیطهای خصوصی مانند منازل و خودروهای شخصی است که زیر نظر معاونت توانبخشی سازمان بهزیستی انجام میشود، اما بخش عمومی مربوط به فضاهای شهری، معابر، حملونقل عمومی و فضاهای بینشهری است که مسئولیت آن بر عهده ستاد هماهنگی و پیگیری مناسبسازی کشور است.
رضایی فربا اشاره به نقش شهرداریها در مناسبسازی معابر شهری بیان میکند: وقتی از پیادهروها و حملونقل شهری صحبت میکنیم، مسئولیت مستقیم با شهرداریها است.
وی میافزاید: برای نابینایان، مسیرهای ویژهای با موزاییکهای استوانهای و سکهای طراحی شده که به ترتیب نشاندهنده مسیر هدایت و تغییر جهت هستند، اما متاسفانه در بسیاری از نقاط این مسیرها ناقص، اشتباه یا بدون نظارت اجرا شدهاند.
رضاییفر با انتقاد از نحوه اجرای برخی پروژهها ادامه میدهد: در تهران مواردی دیدهام که ۲۰۰ متر سرامیک هدایت چیده شده، بدون اینکه کاربردی داشته باشد این یعنی هزینه شده، اما نظارت روی آن نشده است.
وی همچنین به مشکلات فرهنگی اشاره میکند و میگوید: حتی اگر مسیرها درست اجرا شوند، باز هم فرهنگسازی لازم است بارها دیدهام که خودرو یا موتورسیکلت روی مسیر نابینایان پارک شده یا بساط دستفروشان مسیر را مسدود کردهاند، این موارد ظلم به نابینایان است.
در بخش حملونقل عمومی، رضاییفر توضیح میدهد: در سالهای اخیر مقرر شده که هیچ اتوبوسی بدون مناسبسازی وارد ناوگان نشود و اتوبوسها باید جایگاه ویژه، علائم برجسته و سیستم صوتی برای اعلام ایستگاهها داشته باشند تا نابینایان بتوانند به راحتی از آنها استفاده کنند.
وی درباره تعامل سازمان بهزیستی با شهرداریها میافزاید: در آخرین جلسه با سازمان شهرداریها و دهیاریها، مقرر شد کمیته مشترکی تشکیل شود تا مصوبات مناسبسازی را پیگیری کند.
رضاییفر بیان میکند: ما از نظرات خود نابینایان هم استفاده میکنیم برای مثال در جلسه آینده ستاد که در وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات برگزار میشود، از نابینایان دعوت کردهایم تا درباره استفاده از فضای مجازی و تکنولوژیهای نوین نظر دهند.
وی در پایان میگوید: رئیس سازمان بهزیستی اکنون مشاوران تخصصی در حوزه نابینایان و ناشنوایان دارد تا مسائل این عزیزان بهتر بررسی شود، امیدوارم با تلاشهای بیشتر چالشهای نابینایان کاهش یابد و حضور فعالتری در جامعه داشته باشند.
انتهای پیام/
