پایان سکوت، آغاز روایت، خراسان جنوبی در مرکز توجه ایران

به گزارش خبرگزاری برنا از خراسان جنوبی، داریوش حسن‌نژاد فعال اجتماعی استان در یادداشتی با عنوان « پایان سکوت، آغاز روایت، خراسان جنوبی در مرکز توجه ایران »نوشت: من از دل خراسان جنوبی می‌نویسم؛ از سرزمینی که آفتابش صبور است و خاکش مؤمن. سال‌هاست با بادهای کویرش زیسته‌ام و دیده‌ام که چگونه مردم این دیار، از کم‌ترین امکانات، بیش‌ترین امید را می‌سازند.

اکنون که برنامه‌ی ایران‌جان در قاب ملی، نام خراسان جنوبی را بر زبان می‌آورد، در دل من چیزی بیدار می‌شود: شوقِ دیده شدنِ حقیقتی که سال‌ها در سکوت مانده است.

در نگاه اول، شاید خراسان جنوبی را در فهرست استان‌های کم‌برخوردار بنویسند، اما من باور دارم این خاک، در باطن، یکی از غنی‌ترین سرزمین‌های ایران است؛ غنی از ایمان، از هویت، از ریشه.

در این‌جا توسعه فقط مسئله‌ی اقتصاد نیست، مسئله‌ی کرامت است. به‌عنوان کسی که از همین مردم است، می‌دانم رسانه اگر تنها تصویر بسازد و نه حضور، نمی‌تواند رسالت خود را به‌جا آورد.

خراسان جنوبی نیاز به دیده شدن ندارد، نیاز به درک شدن دارد. تحلیل رسانه‌ای این رویداد باید فراتر از بازنمایی صرف باشد؛ باید نگاهی فرهنگی و الهی در پس لنز دوربین جاری باشد.

زیرا اگر رسانه درست ببیند، حکمرانی فرهنگی نیز درست تصمیم می‌گیرد. وقتی دوربین بر این خاک می‌تابد، تنها تصویر نمی‌گیرد — تقدیر را ثبت می‌کند. هر ذره‌ای که آفتاب را دید، خود آفتاب شد.

من این خاک را می‌شناسم. در دل کوه‌هایش رگه‌های طلا و مس و سرب نهفته است، اما زر حقیقی در روح مردم آن است. در بادهای کویرش، انرژی‌های نو می‌وزد؛ نوری که از خورشید می‌آید و به خورشید بازمی‌گردد.

در کشاورزی، زعفران و زرشک و عناب، زبان روزی و صبرند. در مرز، فرصت‌های بی‌پایان صادرات، تبادلات فرهنگی و همکاری‌های منطقه‌ای جریان دارد.

در گردشگری بومی و مذهبی، زیبایی و ایمان درهم تنیده‌اند — از قنات‌ها تا زیارتگاه‌ها. من باور دارم حکمرانی فرهنگی، بدون گوش دادن به صدای مردم، ناقص است. اگر رسانه زبان مردم باشد، حاکمیت باید گوش شنوا باشد.

استان‌های مرزی چون خراسان جنوبی، دروازه‌های تمدن‌اند نه حاشیه‌ی جغرافیا. توجه به این استان‌ها، بخشی از مأموریت تمدن‌ساز ایران است.

برنامه‌ی ایران‌جان فرصتی است برای بازشناسی این نقش؛ حرکتی که تنها پیام رسانه‌ای ندارد، بلکه پیامی رسانه ای– توسعه ای است؛

دعوتی برای اقدام، توجه، سرمایه‌گذاری و ساخت زیرساخت‌هایی که امید را به ثمر می‌رسانند.

و اما سخن پایانی من از دل کویر می‌گویم، از جایی که باد، نوای نیایش را با خود می‌برد. خراسان جنوبی در ظاهر خاموش است، اما در درون، در حال تپیدن است.

این هفته، دوربین‌ها به این دیار آمده‌اند؛ باشد که تنها ناظر نباشند، بلکه ناصر باشند — یاور توسعه، نه فقط گزارشگرِ تصویر.

مولانا گفت: این خاک اگر ز جان برآید، زر شود، وز نور عشق، عالم دگر شود. باشد که این روایت، آغازی باشد بر درک عمیق‌تر از این حقیقت که هرگاه استانی شناخته شود، ایران جان‌دارتر می‌گردد.

و هرگاه مردمی شنیده شوند، وطن به خدا نزدیک‌تر می‌شود.

انتهای پیام

خبرنگار:مرضیه شهریاری