نویسندهای که رنج را به امید بدل کرد
به گزارش خبرگزاری برنا از خراسان رضوی، این کتاب روایت ریچارد، کودکی است که پس از از دست دادن پدر و مادرش نزد عموی خود زندگی میکند و در مسیر بخشش و درک معنای واقعی زندگی، با چالشهای درونی مواجه میشود.
او در مسیر جستوجوی خود با ندایی درونی روبهرو میشود که سرنوشتش را دگرگون میکند. وحدتینیا با بهرهگیری از تجربه زیسته خود، تصویری از رهایی، امید و بازسازی انسان پس از رنجها ارائه کرده است.
مولف کتاب فلسفه اصلی اثر را زیستن در لحظه حال عنوان کرد و افزود: «اگر تسلیم جریان زندگی شویم، مسیر ما خودبهخود شکل میگیرد و تحول مییابد. باید افکارمان را در اختیار بگیریم تا بتوانیم خالق تجربههای تازه در زندگی باشیم.»
وی با استعارهای از طبیعت ادامه داد: «طبیعت بزرگترین آموزگار ماست؛ همانطور که عنکبوت هنگام شکار، هرچه طعمه بیشتر تقلا کند، بیشتر گرفتار میشود، انسان هم هرچه در برابر جریان زندگی مقاومت کند، بیشتر گرفتار میشود. راه رهایی، تسلیم شدن است.»
وحدتینیا در ادامه به نقش رنج و رهایی در مسیر رشد انسان اشاره کرد و گفت: «گاهی رنجها مانع پرواز ما میشوند. هرچه بیشتر آنها را رها کنیم، زندگی بهتری خلق میکنیم.»
وی درباره تجربه نوشتن کتاب اظهار داشت: «برای من نوشتن یک رفیق است؛ هرچه بیشتر مینویسم، بیشتر با درون خودم ارتباط میگیرم.» او سادگی بیان را یکی از ویژگیهای آثار خود دانست و تأکید کرد که برای رقابت نمینویسد و خود را نویسنده کتاب نمیداند، بلکه یکی از مخاطبان آن است.
محمدصادق وحدتینیا همچنین درباره فرآیند نگارش و انتشار کتاب توضیح داد: «نوشتن کتاب از زمان آغاز نگارش تا دریافت مجوز، نُه ماه زمان برد. ایده اصلی اثر به هشت سال پیش بازمیگردد. تجربههای زندگی شخصی و اطرافیان به نگارش کتاب کمک کرده است، اما نوشتن جدی و هدفمند از سه سال پیش آغاز شد.»
وی درباره تأثیر تجربیات شخصی و مطالعات خود بر مسیر فکریاش گفت: «مطالعه جدی در دوران پس از محدودیتهای تحصیلی، بخش مهمی از رشد فکری من بود. کتابها نقش آموزشی و راهنمای من در دوران تنهایی داشتند.» نویسنده کتاب، اشعار و آثار نویسندگان و شاعران محبوب خود، از جمله «ملت عشق» و اشعار فریدون مشیری، پروین اعتصامی و مولانا را منبع الهام خود دانست و نقش مادرش را در حمایت و دلگرمی مسیر نگارش، محوری عنوان کرد.
در بخش پایانی، وحدتینیا واژه «معلولیت» را رد کرد و گفت: «افکار ما هستند که محدودکنندهاند و مانع خلق زندگی میشوند. تنها ذهن است که ما را محدود میکند.»
وی همچنین از ایده کتاب بعدی خود خبر داد که برخلاف اثر پیشین، بر پایه یک زندگی واقعی نوشته شده و روایت زندگی دختری است که در پرورشگاه بزرگ شده و با تلاش و کوشش به مقام پزشکی دست یافته است. این شخصیت، یکی از دوستان قدیمی نویسنده است که حدود هشت ماه پیش درگذشته است.
