از «عروس خون» تا «کشتارگاه»؛ روایت یک تراژدی در جنوب شهر
کاوه مهدوی، نویسنده و کارگردان نمایش «کشتارگاه» که با این اثر در هفتمین دوره جشنواره بینالمللی تئاتر شهر در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه میرود، در گفتوگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا درباره ایده شکلگیری این نمایش توضیح داد: ریشه این اثر به متنی با عنوان «جوادیه» بازمیگردد که حدود ۱۲ سال پیش نوشته بودم، اما همزمانی آن با اجرای نمایشی دیگر با همین نام باعث شد تصمیم بگیرم بستر نمایشنامه را بهطور کامل تغییر دهم.
وی ادامه داد: از آنجا که داستان در محله جوادیه میگذشت، برداشتی از نمایشنامه «عروس خون» اثر فدریکو گارسیالورکا داشتم و آن را با فضای محله کشتارگاه منطبق کردم. نمایش درباره خانوادهای است که در مرکز جنوب تهران به کشتار گاو و گوسفند مشغولاند و شب عروسی نوهشان فرا رسیده است. تقریبا همان اتفاقاتی که در متن لورکا رخ میدهد به شکلی مشابه برای این خانواده تکرار میشود. در واقع تراژدیای که حول محور نوه این خانواده شکل میگیرد.
مهدوی درباره مبنای انتخاب بازیگران نمایش گفت: این کار قرار بود در سال ۱۴۰۲ اجرا شود و تمرینات آن هم از همان زمان آغاز شده بود. اکنون حدود شش نفر از گروه بازیگران قبلی همچنان با ما همکاری دارند، با این تفاوت که نقشهایشان دچار تغییر شده است. همچنین هفت بازیگر جدید به گروه اضافه شدهاند. معیار انتخاب بازیگران در درجه اول توانایی آنها برای ایفای نقش مورد نظر و سپس شناخت کامل از نمایشنامه و برداشتی بود که از آن انجام شده است.
وی افزود: برای مثال مریم مهجور سالها پیش در نمایش «عروسی خون» به کارگردانی علی رفیعی ایفای نقش کرده بودند. همچنین سامان خلیلیان نیز از سال ۱۴۰۲ قرار بود یکی از نقشهای اصلی را بازی کنند و سایر نقشها نیز به همین شیوه انتخاب شدند.
کارگردان این نمایش در پاسخ به میزان همخوانی این نمایش با شعار جشنواره امسال با عنوان «تهران، بازخوانی یک هویت اصیل» بیان کرد: اتفاقات نمایش در یکی از محلههای قدیمی تهران رخ میدهد؛ جوادیه، خانیآباد و نازیآباد همگی در اطراف همین محدوده قرار دارند. اساس حرف نمایشنامه ما این است که عشق فقط متعلق به بچههای بالاشهر نیست و شعر هم صرفا برای کسانی که دانشگاه رفتهاند، سروده نمیشود. آدمهای جنوب شهر هم میتوانند عاشق باشند و شعر بگویند. عشق آنها عشقی حقیقی است، نه مصنوعی؛ عشقی که درگیر ظواهر روزمره نیست و به واقعیت نزدیکتر است.
وی ادامه داد: هدف نمایشنامه، هویتبخشی به جنوب شهر تهران است. قرار نیست چون ادبیات جنوبشهری است، فضایی سیاه و چرک را به تصویر بکشیم. هرچند داستان پر از درگیری و نزاع بر سر همین دختر است اما ما تلاش کردهایم همه این اتفاقات را شاعرانه روایت کنیم؛ چراکه برخلاف تصورات رایج هویت واقعی جنوب شهر بسیار عاشقانه و شاعرانه است.
کاوه مهدوی در بخش پایانی سخنان خود درباره نگاهش به جشنواره تئاتر شهر امسال و میزان حمایتها گفت: شرایط اقتصادی تئاتر متاسفانه مناسب نیست و جشنواره تئاتر شهر هم چند سالی برگزار نشده بود. با توجه به بودجههای محدود جشنوارهها و حتی کاهش آنها در برخی موارد، به نظر من این دوره بهصورت متعادل برگزار شده است. نمیتوان گفت اتفاق بزرگی از نظر مالی رخ داده، اما بعد از وقفهای که وجود داشت، روند برگزاری قابل قبول است.
انتهای پیام/
