کلید مغزی برای پاکسازی پلاکهای آلزایمر کشف شد
پژوهشگران دو گیرنده مغزی را شناسایی کردهاند که با فعال شدن فرآیند تجزیه آمیلوئید بتا را افزایش داده و حافظه را در مدلهای بیماری آلزایمر بهبود میبخشند.
به گزارش sciencedaily، دانشمندان موسسه کارولینسکا در سوئد و مرکز علوم مغز RIKEN در ژاپن دو گیرنده مغزی را کشف کردهاند که نقش مهمی در تنظیم نحوه تجزیه پروتئین آمیلوئید بتا (Aβ) دارند؛ فرآیندی که در بیماران مبتلا به آلزایمر مختل میشود. پژوهشگران معتقدند یافتههای آنها میتواند مسیر توسعه درمانهایی ایمنتر و کمهزینهتر نسبت به روشهای مبتنی بر آنتیبادی را هموار کند.
بیماری آلزایمر، شایعترین علت زوال عقل، با تجمع پلاکهای آمیلوئید بتا در مغز مشخص میشود. یکی از آنزیمهای اصلی مسئول پاکسازی Aβ نپریلیزین است که فعالیت آن با افزایش سن و پیشرفت بیماری کاهش مییابد.
این تیم بینالمللی دریافت که دو گیرنده سوماتواستاتین با نامهای SST۱ و SST۴ با هم همکاری میکنند تا سطح نِپریلیزین در هیپوکامپوس بخشی از مغز که مسئول حافظه است را تنظیم کنند. نتایج این پژوهش در مجله Journal of Alzheimer’s Disease منتشر شده است.
کنترل فعالیت نِپریلیزین از طریق گیرندهها
نتایج بر اساس مطالعات روی موشهای اصلاحشده ژنتیکی و آزمایشهای کشت سلولی به دست آمده است. زمانی که این دو گیرنده از بین میروند سطح نپریلیزین کاهش یافته، آمیلوئید بتا تجمع مییابد و موشها دچار مشکلات حافظه میشوند. پژوهشگران همچنین ترکیبی را آزمایش کردند که گیرندههای SST۱ و SST۴ را تحریک میکند.
در موشهای مبتلا به تغییرات مشابه آلزایمر این درمان باعث افزایش سطح نپریلیزین، کاهش تجمع Aβ و بهبود رفتار آنها شد و همه این اثرات بدون ایجاد عوارض جانبی جدی مشاهده شد.
پر نیلسون، دانشیار بخش نوروبیولوژی موسسه کارولینسکا میگوید: یافتههای ما نشان میدهد که دفاع طبیعی مغز در برابر آمیلوئید بتا میتواند با تحریک این گیرندهها تقویت شود.
فراتر از درمانهای مبتنی بر آنتیبادی
در حال حاضر پیشرفتهترین درمانهای آلزایمر مبتنی بر آنتیبادی هستند که هزینه بالایی دارند و در برخی موارد میتوانند عوارض جانبی جدی ایجاد کنند.
نیلسون ادامه میدهد: اگر بتوانیم مولکولهای کوچکی توسعه دهیم که از سد خونی مغزی عبور کنند، امید داریم بتوانیم این بیماری را با هزینه بسیار کمتر و بدون عوارض جدی درمان کنیم.
گیرندههای SST۱ و SST۴ از نوع گیرندههای پروتئین G هستند که اغلب گزینهای مناسب برای هدفگذاری دارویی محسوب میشوند. داروهای هدفگیریکننده گیرندههای پروتئین G معمولا هزینه تولید پایینی دارند و به شکل قرص قابل مصرف هستند.
انتهای پیام/
