آثار نقاش پیشکسوت سقاخانه‌ای به ایران بازگشت

موزه هنرهای زیبای سعدآباد که همواره یکی از محل‌هایی بوده که آثار بزرگانی از هنر را در خود جای داده این بار نمایشگاهی انفرادی از آثار نقاش زیبارویان و اسب‌ها، ناصر اویسی برپا کرده است.

ویژگی مهم این نمایشگاه این است که بسیاری از آثار نه از طریق مجموعه‌داران بلکه از طرف خود اویسی به این نمایشگاه راه یافته و او در این آخرین روزهای سال مخاطبان خود را به دیدار با مجموعه‌های چاپ و نقاشی خود دعوت کرده است.

در نمایشگاه اویسی در موزه هنرهای زیبای سعدآباد علاوه بر موتیف‌های همیشگی وی، بخشی از آثار طراحی او نیز به نمایش درامده که شاید روی دیگر هنر اویسی باشد. اویسی که او را با مناظر دلنشین خورشید خانم‌های ایرانی می‌شناسیم و یا با اسب‌هایی که زیبایی خاص و دلنشین دارند، این بار در یک سری از آثار خود مناظر دلخراشی از مرگ گاوهای ماتادورها را نیز به نمایش درآورده است.

نمایشگاه نقاشی و چاپ‌های دستی ناصر اویسی در سعدآباد یادآور آثاری است از نقاشی که بیش از سی سال است که در ایران زندگی نمی‌کند و اگر چه حقوق خوانده ولی بی‌شک در زمره سردمداران مکتب ریشه‌دار سقاخانه است. آثار او شکل و زمینه است که این نوع نگاه حاکی از بینش شرقی است که برابری خیر و شر را همزمان می‌بیند.

آنچه اویسی را نقاش نگاه می‌دارد نگاه مستمر اوست به تزیین و دریافت درست و دقیق سلیقه که این بسته به شامه اجتماع است و ستودنی است چرا که درک درست اجتماع به نوعی درک دقیق فرهنگ حاکم بر آثارش و بر جامعه اطرافش است.

عمده موضوع آثار اویسی زن و اسب است. او با واژگانی محدود سال‌های سال است که شعر رنگی‌اش را بر صفحه نقش می‌کند، او با وسواس و دقت واژگان تصویریش را از دل تاریخ هنر ایران استخراج کرده است. فضای آثار اویسی به سرزمینی رؤیایی شبیه است که در آن نه دشنامی رد و بدل می‌شود و نه خشمی می‌ترکد. در این سرزمین دلدادگان و امیرزادگان و سوارکاران در تابش نوری طلایی و در متن رنگ‌هایی ارغوانی از مقابل چشم می‌گذرند.

استنباط اویسی از ایران و هنر ایرانی جلوه‌ای فاخر و چشم‌نواز از نام ایران و فرهنگ ایرانی را در معرض نگاه مردم دنیا قرار می‌دهد. ناصر اویسی با نگاهی ژرف و عالمانه به تاریخ هنر ایران خیره شده و با حساسیتی هنرمندانه به صید زیباترین کرشمه های هنر ایرانی پرداخته است.

رنگ‌های تابناک نگارگری ایرانی آنچنان با جان او درآمیخته که او به روانی و مهارت هرگاه که بخواهد تابشی درخشان از آنها را بر بوم خود منعکس می‌سازد. اویسی در ملتقای سنت و مدرنیسم، در شرایطی که نو شدن و با هنر نو درآمیختن به عنوان یک مد فرهنگی مطرح می‌شود، نه از نو شدن سرباز می‌زند و نه الزاماً در قید سنت متوقف می‌شود. او از جمله نقاشانی است که «حقیقت» هنر ایرانی و «واقعیت» تکنیک غرب را در جشنی اغواگر به هم می‌آمیزد.

کارلوس آرین، مدیر موزه هنرهای معاصر مادرید، درباره این ویژگی آثار اویسی می‌نویسد: «در کار ناصر اویسی، نقاش فیگوراتیو، آن آرامش سنت فیگوراتیو [هنر] ایران وجود دارد، حتی در نشاط‌انگیزترین صحنه‌های او. ناصر در پرده‌های خود از گاوها، در زنان دلفریبش، در پادشاهان و ملکه‌ها و در تصاویرش از برخی شخصیت‌های افسانه‌ای تاریخ اسپانیا، زمان را ایستا نگه‌ داشته است.»

نمایشگاه آثار این هنرمند بزرگ نقاشی ایرانی که تاکنون جوایز متعددی را از بی‌ینال‌ها و نمایشگاه‌های بین‌المللی کسب کرده است و آثارش در موزه‌های آتن، بارسلونا، بلگراد، بروکسل، رم، تهران، مادرید، نیویورک، پاریس، لندن، زوریخ، برلین و چند شهر دیگر نگهداری می‌شود، از جمعه 22 اسفند ماه شروع به کار کرده و تا پانزدهم بهمن ماه نیز در موزه هنرهای زیبای سعدآباد میزبان بازدیدکنندگان خواهد بود.

در این نمایشگاه 79 اثر از این هنرمند به نمایش در آمده است.